Maand: december 2015

Dit is het vervolg op mijn post van gisteren. Hieronder volgen nog enkele strategieën uit Zen habits – Mastering the art of change van Leo Babauta om te voorkomen dat je vermoeid, gestrest of overweldigd raakt. Je tijdgebrek kan er ook minder door worden, je gezondheid en je geheugen misschien bevorderd.

Te veel op je bord

Als je overweldigd raakt doordat je te veel op je bordje hebt, dan zul je keuzes moeten maken. Misschien kun je dingen uitstellen, of delegeren. Geef bij mensen die wat van je verwachten aan dat het nu even niet lukt en maak een kort prioriteitenlijstje van maximaal vijf dingen, ga met het eerste punt aan de slag en concentreer je alleen daarop.

Zet je notificaties uit

Al die notificaties zijn prachtig om op de hoogte te blijven, maar niet handig om geconcentreerd door te kunnen werken aan de taak die je je voorgenomen hebt. Deze blogpost wordt er ook enigszins geplaagd 😉 Vraag je af of je ze echt nodig hebt en of ze je niet enorm afleiden. Volgens Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar is multitasken een illusie. Je concentratie gaat er flink door achteruit en in plaats van tijdwinst verlies je er enorm veel tijd door. Sinds ik dat las, probeer ik alleen die tabbladen open te hebben die ik voor mijn blog nodig heb en ligt mijn telefoon bij voorkeur uit de buurt.

Let op je ademhaling

Rustig ademhalen, dat wil zeggen met aandacht en vanuit je buik, en je daarbij eraan herinneren dat wat jij doet echt niet zo heel belangrijk is en dat er morgen weer een dag komt, kan volgens Babauta ook zorgen voor stressvermindering en is daardoor bevorderlijk voor het volhouden van gewoontes. En wist je dat het ook een goede techniek is als je zenuwachtig bent?

Zie je taak als je meditatie

Ik kom tijdens mijn dagelijkse wandelingen vaak helemaal tot rust. Even weg van alle dingen waar ik mee bezig ben – al haal ik mijn telefoon wel eens tevoorschijn – en helemaal uitwaaien. Misschien kun jij ook zoiets bedenken waarbij je even van pc en andere stressfactoren verlost bent.

Wat nu als al deze oplossingen niet werken?

Je hebt bijvoorbeeld nieuwe prioriteiten gekregen waardoor je verandering op de achtergrond is geraakt. Wat je dan kunt doen is er minder tijd aan besteden of de minimale versie van je gewoonte uitvoeren. Als er echt geen andere mogelijkheid is, kun je een tijdje stoppen. Maar maak in dat geval met iemand een afspraak dat je na drie dagen of een week weer begint. Houd je je niet aan die afspraak dan volgt een vervelende consequentie.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Dit hoofdstuk ga ik in twee dagen behandelen. In de eerste plaats omdat het al laat is, ten tweede omdat de accu van mijn laptop niet al te lang meer heeft maar vooral omdat de strategieën die Leo Babauta hier bespreekt niet alleen nuttig zijn bij het volhouden van een gewoonte – of uiteraard het stoppen met een slechte gewoonte – maar ook handig zijn voor werk en zelfs bevorderlijk voor je gezondheid. Vandaar dat ze wat extra aandacht verdienen.

Wees je bewust van het probleem

Sta stil bij de vraag of vermoeidheid, stress, overweldiging of tijdgebrek een reden kunnen zijn dat je je gewoonte niet kunt volhouden of waarom je er nog niet aan bent begonnen. Als dat zo is, dan zijn er voldoende mogelijkheden om hieraan te werken.

Ben je vermoeid?

Vraag je dan af of je voldoende rust. Veel mensen slapen eenvoudigweg te weinig. Je kunt het een tijdje volhouden met te weinig slaap, maar uiteindelijk houd je het niet vol. Probeer ’s avonds een half uur tot een uur eerder te gaan slapen. Een extra voordeel van een goede nachtrust is dat je er beter door onthoudt, zo leerde ik bij Learning how to learn. Overbodige informatie wordt tijdens je slaap uit je hersenen gefilterd waardoor je datgene wat je leert beter onthoudt. Een paar extra tips  zijn om voor je naar bed gaat nog kort op te halen wat je die dag hebt geleerd en een kort to do lijstje te maken van wat je de volgende dag wilt gaan. Je onderbewuste gaat er dan tijdens je slaap als het ware mee aan de slag waardoor je het beter onthoudt en de volgende dag makkelijker aan de gang kunt – wat misschien weer tot gevolg heeft dat je vermoeidheid vermindert.

Neem pauzes

Sta regelmatig op van je bureaustoel, laat je pc of laptop links liggen – en niet stiekem je smartphone erbij pakken 😉 en ga een stukje lopen. Doe in ieder geval even iets anders. Je concentratiespanne blijft tijdens lezen nog geen uur strak staan – ongeveer 45 tot 55 minuten en het heeft een reden dat colleges 2 keer 45 minuten duren met een kwartier pauze. En een bekende tijdmanagement techniek, de Pomodorotechniek, gaat zelfs uit van 25 minuten concentreren  op 1 taak, en dan 1 tot 3 minuten pauze en maximaal 4 pomodoro’s achter elkaar.

Kom in beweging, doe aan sport

Het is een beetje paradoxaal omdat het iets is waar je moeite voor moet doen, maar het loont de moeite. Bewegen en sporten zorgen ervoor dat je je fitter en prettiger voelt wat weer tot gevolg heeft dat je stress afneemt. Bovendien slaap je er beter door. En je wist je dat wandelen je creativiteit ten goede komt. Dat las ik in zowel Laat je hersenen niet zitten van Erik Scherder als in Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar.

Morgen nog wat meer tips tegen stress, vermoeidheid en tijdgebrek. En dan gaan we vanaf dinsdag kijken hoe je van een slechte gewoonte af kunt komen.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Eén van de belangrijkste redenen waarom het aanleren van nieuwe gewoontes mislukt of waarom die slechte gewoonte zo hardnekkig blijkt, is dat je je schuldig voelt omdat het niet lukt, omdat je je een aantal dagen niet aan je nieuwe voornemen hebt gehouden. En dat je dan daarin blijft hangen.

Zo heb ik vorige week drie dagen niet geblogd. Daar voelde ik me best schuldig over maar ik had nu eenmaal beloofd dat ik deze maand Mastering the art of change zou bespreken vanaf het punt waar Peter afhaakte. Met als doel om goed voorbereid aan de goede voornemens voor het nieuwe jaar te beginnen, ook als het erom ging een gewoonte af te leren. Dat komt komende week aan de orde.

Ik had dus een belofte gedaan en realiseerde me ook hoe leerzaam en prettig ik bloggen vind. Waarom zou ik me dat plezier ontzeggen omdat het een paar keer niet gelukt was?

Leer van je fouten

Je hebt immers vast goede redenen gehad om met je gewoonte te willen beginnen. Denk aan hoe je voelde tijdens het uitvoeren van je gewoonte. Dat gevoel kun je terugkrijgen. Je gewoonteplan kan je daarbij helpen. Ik verklap alvast dat het kritieke punt bij 4 weken (of een maand) ligt. Ergens zo lang dagelijks mee bezig zijn ervoor zorgt dat het een gewoonte wordt. Probeer die 4 weken dus te halen.

Maar nou heb ik een paar dagen ‘verzaakt’ en voel ik zo schuldig…

… dat ik niet meer durf te beginnen, want ik ben finaal mislukt! – Nee, maar ook daarover komende week meer.

De oplossing die Leo Babauta aanreikt is simpel:

Wat zijn een paar dagen in een heel jaar?

Met andere woorden: een schuldgevoel gaat over de korte termijn, kijk naar de langere termijn. Als jij gezonder wilt gaan eten en je hebt dat een tijdje volgehouden maar nu heb je een paar dagen grandioos zitten snacken, dan is dat geen enkele reden om niet terug te keren naar je glas water en groentes. Wat wel belangrijk is: bekijk waarom je van je gewoonte afgeweken bent. Waar kun je je gewoonteplan misschien aanpassen? Als je iemand hebt die je ondersteunt tijdens je gewoonteverandering, bespreek dit dat dan met hem of haar.

Voel je dus vooral niet schuldig als je je gewoonte paar dagen niet hebt uitgevoerd, maar bekijk het op de lange termijn. Wat voor schade kan het opleveren als je schuldig gaat voelen? Probeer in plaats hiervan te leren en je gewoonte weer op te pakken.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Natuurlijk is degene die zijn of haar gewoonte(s) verandert niet alleen op de wereld. Er zijn altijd anderen bij betrokken. Mensen in je omgeving die je wel of niet steunen. En als ze je niet steunen, kan dat succesvolle gewoonteveranderingen behoorlijk lastig maken. Als je wilt stoppen met roken en je hebt huisgenoten die zelf ook roken, kan jouw stoppoging gemakkelijk als kritiek op hen worden gezien. Babauta noemt een aantal mogelijke strategieën om hier mee om te gaan.

Betrek anderen zo vroeg mogelijk bij je idee

Waar mensen een hekel aan hebben is als ze een verandering opgedrongen krijgen, ook al is het maar een verandering van een ander en heb jij helemaal de intentie dat zijzelf mee moeten doen. Wat kan helpen is anderen zo vroeg mogelijk bij jouw plan te betrekken en het er met hen over te hebben. Uitleggen waarom jij dit idee hebt, waarom het voor jouw belangrijk is. Je laat dan zien dat je de ander serieus neemt. Maak daarbij ook vooral duidelijk dat het om jouw verandering gaat en dat je anderen niets verwijt of op wilt dringen. Het is een open deur maar als anderen het idee krijgen dat jij hen niet accepteert zoals ze zijn, dan wordt het voor hen moeilijk om jouw gewoonteverandering te ondersteunen.

Het goede voorbeeld geven

Ook als je anderen niet direct meekrijgt op jouw pad naar gewoonteverandering hoeft dat geen reden te zijn om er dan maar van af te zien. Je kunt dan zelf toch aan de slag – en je kunt bijvoorbeeld online ondersteuning zoeken – en de kans bestaat dat anderen jou ten positieve zien veranderen en je dan alsnog gaan ondersteunen. De kracht van het goede voorbeeld. Misschien worden ze wel zo enthousiast door jouw goede voorbeeld dat ze (alsnog) mee gaan doen.

Op eigen kracht

Mochten anderen jouw verandering niet zien zitten, leg dan dus uit waarom het belangrijk is voor je en vraag of ze jou toch de ruimte willen geven die daarvoor nodig is. Mocht het ten koste van tijd gaan die je anders samen met hen zou besteden, probeer dat dan op een ander tijdstip goed te maken. Voor dit punt kan elders steun zoeken, zoals hierboven al vermeld, een extra of vervangende stimulans zijn.

Leg geduldig uit

Omdat anderen minder meekrijgen van het denkproces dat voorafgaat aan een gewoonteverandering, is het handig om geduldig te blijven en rustig uit te leggen waarom de verandering voor jou van belang is zodat zij het ook (kunnen gaan) begrijpen. Sleep anderen mee in je enthousiasme, laat zien wat je erover leest, vertel wat je meemaakt door je nieuwe gewoonte, maar waak ervoor je op te dringen omdat dat weerstand op kan roepen.

Groepsuitdagingen

Een gewoonteverandering is vaak leuker als het samen kunt doen. Een manier daarvoor zijn groepsuitdagingen. Daar kom ik in een later blog nog op terug.

Het spreekt tot slot voor zich dat als jij steunt wilt bij jou gewoonteveranderingen, jij ook anderen ondersteunt als zij willen veranderen.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

We zijn inmiddels bij deel IV van Zen Habits – Mastering the art of change. Dat deel draagt de titel Habit troubleshooting en bevat onder andere het hoofdstuk waar het mij deze maand om te doen is, namelijk dat over het afleren van slechte gewoontes. Zover zijn we echter nog niet. Ik zal alle hoofdstukken uit dit deel bespreken want ze versterken elkaar. Ik ben alleen nog een beetje op zoek naar de vorm waarin ik dat wil doen.

Het zijn meest lange hoofdstukken en ik weet nog niet hoe ik dat aan ga pakken. Ik neig ernaar om (ook) te beschrijven wat hetgeen ik lees met mij doet. Deze reeks over het boek van Babauta is voor mij een dubbel experiment. Niet alleen wil ik langzaam een aantal slechte gewoontes doorbreken, maar ook wil ik ervaren hoe het voelt om door bloggen te leren. Leren heb ik altijd geweldig boeiend gevonden maar het heeft een tijdje op een lager pitje gestaan. Eind september kreeg ik echter een mededeling te horen die ik me niet beviel maar waar ik achteraf niet rouwig om ben.

Sindsdien ben ik weer aan het leren

En ben ik nog zoekende naar een manier om daar een gewoonte van te maken. Die kende ik sinds afgelopen zomer dan wel, maar ik had het gevoel dat een aantal slechte gewoontes ervoor zorgden dat ik minder effectief leer dan ik zou willen en volgens mij ook kan. Dat was een belangrijke reden waarom ik met spanning op de tweede druk van het boek van Babauta te wachten. Ik was dan ook blij dat Peter mij de eerste druk mailde, aangezien het e-book onder het uncopyright (oftewel het publieke domein) viel. Waar het op neer komt is dat met de gedachte speel om mijn leerproces te begeleiden via dit blog. Ik merk dat ik nu behoorlijk intensief met Babauta’s boek bezig ben en het is een mooie stok achter de deur. Eentje die ik nog leuk vind ook.

Over wat ik wil leren heb ik inmiddels wel zo’n vermoeden maar ik laat een en ander nog even sudderen. Ik schrijf het nu alleen op als achtergrond bij het waarom van deze serie. Morgen ga ik echt weer verder met het boek van Babauta en kijken we wat je kunt als anderen je (poging tot) gewoonteverandering niet ondersteunen.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Waar bij mij gewoonteveranderingen nogal eens de mist in gingen, was dat ik het gelijk op grote schaal voor me zag. Als ik iets wilde leren, verplichtte ik me meteen om daar dagelijks een uur aan te besteden.

Dan mislukt een voornemen gemakkelijk

Het kost in de praktijk altijd meer moeite om er zo veel tijd voor vrij te maken. Al is het maar omdat je gemakkelijk denkt: een heel uur haal ik vandaag niet. Doordat ik vaak rigide vasthield aan dat uur per dag deed ik die dag niets met mijn voornemen. En de dag erna was vaak niet veel anders. Een mislukking lag dan al snel op de loer, wat ook vaak het eindresultaat was.

Gelukkig ben ik niet de enige die hier tegenaan is gelopen. Ook Leo Babauta overkwam het meerdere malen. De oplossing is heel eenvoudig. Begin klein – kijk maar hoe klein de oorspronkelijke keuzeopdrachten uit het begin van het boek waren – en bouw van daaruit verder op. Door klein te beginnen heb je minder kans op weerstand: je kinderlijke geest heeft weerstand tegen rigoureuze veranderingen. Bij kleine stapjes kun je langzaam wennen en een klein schepje bovenop je nieuwe gewoonte doet, opnieuw went en zo opbouwt kom je uiteindelijk uit op die grote stap waarmee je eigenlijk had willen beginnen. En de kans dat je onderweg afhaakt is een stuk kleiner dan wanneer je ineens met grote stappen begint.

Met hardlopen begin je toch ook niet met de marathon?

Waarom zou je dat dan met andere gewoontes wel doen? Je geest heeft een hekel aan grote veranderingen – ook al zijn we er nog zo enthousiast over – maar vindt kleine veranderingen prima. Daar kun je dus je voordeel mee doen: klein beginnen, met stapjes opbouwen en steeds als je gewend bent aan dat stapje – als dat niet meer anders is maar het nieuwe normaal is geworden – een stapje verdergaan.  Dan kunnen vele kleine stapjes een grote stap of meer worden.

Mocht je met een gewoonte begonnen zijn en deze voelt als normaal probeer er dan een schepje bovenop te doen.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Deze hele blogpost kan samengevat worden met de Oud-Griekse spreuk Panta rhei kai ouden menei, als ik het me goed herinner. Het betekent: alles verandert en niets blijft. Een spreuk die al ruim twee millennia oud is. Het kwam bij me op tijdens het lezen van het hoofdstuk Zen in the middle of chaos: how to get good at change.

Hectiek en volhouden

Hoe drukker je het hebt, hoe hectischer je dagelijks leven, hoe moeilijker het kan zijn om een goede gewoonte vol te houden, af juist af te blijven zien van een slechte gewoonte. Hoe kun je juist dan volhouden? Babauta geeft advies:

I think of myself as a river: constantly flowing, continually changing, with new water and debris (events and information) flowing through it all the time. I could try to bottle it all up and keep things the same, but that wouldn’t work because there’s always new water flowing through. I can hope that my plans stay fixed and try to freeze everything, but the water flows too quickly to freeze.

Leo Babauta, Mastering the art of change, p. 120.

Het heeft volgens Babauta geen zin om te proberen alles te controleren. Dat gaat niet lukken. Probeer als je kopje onder dreigt te gaan door de vele dingen die op je afkomen, je op één ding te richten, dat af te maken en daarna het volgende op te maken en ook daar de volle aandacht voor te geven. Dat breng ik zelf nu wel mooi in praktijk door naar het sportgala te kijken.

Laat de controle los

Je probeert misschien alles zo goed te mogelijk voor te bereiden. Dat is prima, zolang je je maar realiseert – stelt Babauta – dat het uiteindelijk toch anders uitpakt dan je had verwacht. Sta daarvoor open. Probeer geen vaststaand plan te hebben voor dingen die je wilt gaan doen. Voorbereiden is prima maar zorg ervoor dat die voorbereiding je niet star maakt. Het is veel verstandiger om nieuwsgierig te zijn naar wat de toekomst je gaat brengen. Alles van tevoren weten lukt toch niet, dus kan je maar beter nieuwsgierig zijn en zien wat er komen gaat in plaats van vanuit angst vooraf alles willen weten. De realiteit is immers dat je niet eens alles weet over het heden, laat staan over de toekomst.

Kies voor:

• Open plannen boven vaststaande
• Nieuwsgierigheid boven alwetendheid
• Vrijheid boven controle
• Vertrouwen boven angst
• Goede intenties boven verwachtingen over de uitkomst
• Heb vertrouwen in jezelf

Op deze manier kun je omgaan met veranderingen. Laat je pogingen alles te controleren los en het wordt een stuk makkelijker. Stel dat je naar een bijeenkomst moet: je bent zenuwachtig en je probeert te bedenken hoe alles gaat verlopen. En juist dat moet je proberen los te laten, je kunt toch niet controleren hoe mensen over je denken. Wees daarom vooral nieuwsgierig. Niet: wat zullen die mensen wel niet van me denken? Maar: wat voor mensen zouden het zijn? Wat voor gesprekken zouden het worden?

Op deze manier hou je rekening met steeds veranderende omstandigheden. Het geeft je ook de mogelijkheid de neiging tot controle in bedwang te houden – in Zen habits-stijl: voorbij laten gaan.

Probeer jezelf dus te zien als een rivier en ervaar het stromen van die rivier.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Af en toe tijdens het wandelen merk ik ineens dat ik honderd of een paar honderd meter verder gelopen ben. Geen idee hoe ik daar dan gekomen ben, ik zie gewoon dat ik verder ben gelopen.

Kennelijk ben ik zonder ook maar enige gedachte of notie van de omgeving aan het lopen. Het gebeurt niet vaak maar het is wel een heerlijk gevoel. Of beter gezegd, het is achteraf een mooi gevoel want het moment zelf kenmerkt zich nu eenmaal door het feit dat ik me nergens van bewust ben.

Lopen gaat ongemerkt

Er is dan totaal geen nadenken. Tot ik opeens iets denk en de magie is verbroken. Jammer, maar ik weet dat het moment terug zal komen. Hoe meer ik wandel, hoe vaker ik deze staat van het Ik verliezen – zoals Leo Babauta het noemt – bereik. Natuurlijk heeft dat ook te maken met het feit dat ik de paden rond Helenaveen nu danig verkend heb en ik mijn rondjes bij wijze van spreken ook met de ogen dicht kan maken. Dat doe ik maar niet want daar is de omgeving te mooi voor.

Deze staat van niet bewust zijn komt dus ook naar voren in het boek van Leo Babauta. Dat heeft ermee te maken dat veel dingen waar je je druk om maakt of bang voor bent te hebben met zorgen over het Ik. En als je dan het Ik eventjes kunt vergeten heb je geen zorgen.

Het Ik vindt Zichzelf speciaal

Het Ik, je kinderlijke geest, kan geen kritiek hebben, vindt Zichzelf speciaal en omdat het speciaal is hoeft het geen pijn te lijden of dingen te doen die moeite kosten – immers, dat heeft iemand die speciaal is niet nodig. Dit heeft tot gevolg dat veel goede voornemens moeilijker vol te houden zijn. Meer bewegen: daar word ik moe van (en dat hoeft iemand die zo speciaal is als ik toch niet te worden?). Gezonder eten: maar ik lust al die groenten niet (dat hoeft iemand die zo speciaal is als ik toch niet te eten?) Enzovoorts.

Dat maakt dat het volgens Babauta goed is om het Ik te vergeten. Dan is de kans dat je van je (goede) gewoonte afwijkt een stuk kleiner. Hopelijk zul je net als ik ervaren dat hoe langer je een gewoonte volhoudt, je steeds vaker (achteraf) merkt dat je het Ik vergeet. Bijkomend voordeel, stelt Babauta, is dat je prettig in de omgang wordt. Je hoeft tegenover anderen veel minder je speciale Ik te verdedigen.

Hoe je het Ik kunt vergeten?

Dat kan door bewust aan iets anders te denken dan aan je Ik. Een beproefde techniek is letten op je ademhaling en daar volledig in opgaan. Dan is er geen ruimte voor het Ik. Je kunt je ook concentreren op je omgeving en je daar in onderdompelen. Mocht je dan toch weer aan het Ik denken, erken dat dan maar ga daarna bewust terug naar datgene waar je daarvoor aan dacht. Bovenstaande kent veel gelijkenissen met mediteren, maar je kunt ook volledig opgaan in een sport.

Wees je tijdens het uitvoeren van een/je dagelijkse gewoonte bewust van je ademhaling en je omgeving en laat je Ik los. Steekt dit toch de kop op, glimlach er dan naar en keer terug naar je ademhaling en omgeving.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Uit mijn verhaal van maandag kwam niet duidelijk genoeg naar voren wat nu eigenlijk een Mind Movie is. Omdat het volgens Leo Babauta het kernprobleem is dat elke gedragsverandering in de weg staat, kom ik er vanavond weer op terug.

Ideaalbeeld als motivatie of toch nog niet?

Niek merkte in de comments van mijn post van maandag terecht op dat een ideaalbeeld van jezelf – zo had ik de Mind Movie getypeerd – enorm motiverend kan werken omdat je iets hebt om naar toe te werken. In het begin werkt het ook volgens Babauta inderdaad zo:

[…] Doesn’t this Mind Movie motivate us to get started and accomplish things? Well, yes, it does motivate us in the beginning. It’s fine to let ourselves get motivated to start by fooling ourselves with the Mind Movie. The problem comes when things don’t turn out as we’d envisioned.

Leo Babauta, Mastering the art of change p. 53.

We hebben dus een ideaalbeeld, iets wat we voor ogen hebben als we starten met een gedragsverandering. Maar de weg naar dit ideaalbeeld is geplaveid met moeilijkheden. En die moeilijkheden zitten nou niet in je Mind Movie. Dat je als een betere conditie wilt krijgen en daarom besluit te gaan hardlopen de eerste paar weken al na twee of drie minuten bekaf bent en blaren krijgt op plekken waarvan je amper wist dat die bestonden. Dat zit dus niet in jouw Mind Movie, in je gedachten ben je al een gevierd marathonloper.

Ideaalbeeld en de weg ernaartoe botsen

Het ideaalbeeld is mooi maar omdat de weg richting die ideale versie van jezelf niet in de film zit, vallen de beproevingen die je onderweg moet doorstaan zwaar. Vandaar dat Leo Babauta de Mind Movie als een groot probleem ziet. De werkelijkheid is vaak ontmoedigend als je die vergelijkt met de droom. En daardoor haken we af of krijgen we een hekel aan de gewoonte. Het is in ieder geval volgens Babauta de reden dat veel van zijn eigen pogingen gewoontes aan te wennen mislukten. Datzelfde gold voor veel van zijn cursisten.

Hoe kunnen we dit probleem oplossen?

Volgens Babauta helpt het om te kijken naar hoe de gewoonte er echt uitziet. Zorg dat je niet weg droomt richting Mind Movie. Blijf in plaats daarvan oog houden voor alles wat met je gewoonte te maken heeft en waardeer dat. Ga je (hard)lopen, zie jezelf dan niet als atleet maar kijk om je heen, zie de omgeving waar je loopt en geniet van de frisse lucht.

Probeer daarom de komende tijd bewust aandacht te geven aan je nieuwe gewoonte. Waardeer het moment van uitvoeren van die gewoonte.  Probeer je te richten op de werkelijkheid en laat de Mind Movie voor wat hij is.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Eergisteren zagen we dat Babauta de Mind Movie als de kern van het probleem beschouwt als het gaat om gedragsverandering. Wat is nu zijn advies voor het geval je in de bioscoop zit?

Kort gezegd komt dat erop neer dat je zaal zo snel mogelijk dient te verlaten. En zijn advies daarna is om stil te staan bij de werkelijkheid en deze te waarderen.

Het gevaar van de Mind Movie is dat deze zich volledig in ons eigen hoofd afspeelt en dat wij onbewust alles daaraan toetsen. En de Mind Movie heeft een hekel aan veranderingen of aan mensen die andere ideeën dan wijzelf hebben.

Maar we zijn ons nu bewust van het bestaan van de Mind Movie.

En daar kunnen gebruik van maken. Babauta omschrijft in dit hoofdstuk dat hij een flink meningsverschil had met iemand die hij liefhad. Hij had het geluk dat hij kon pauzeren. Pas op dat moment  realiseert hij zich dat hij zijn eigen ideeën op de ander projecteert en beseft hij dat de Mind Movie weer draait.

Then I realized that I had two choices: I could either wish they met up with my ideal, and be frustrated, unhappy, and harm my relationship with them . . . or I could melt into who they are and accept who they are, and see the beauty in who they are. And in the process, be happier, less frustrated, and a better friend.

Leo Babauta, Mastering the art of change pp. 110,111.

Herkenbaar. Hoe vaak heb je niet al mot gehad met iemand die je graag mag en denk je achteraf: hoe is het mogelijk?  Het gaat erom dat je smelt en de ander ziet en accepteert zoals hij of zij werkelijk is. Maar hoe doe je dat nu?

Heidebloesem

Babauta grijpt hiervoor terug naar iets wat hij eerder heeft behandeld. En dat betekent dat Peter er ook over heeft geschreven: accepteer dat alles uniek en van voorbijgaande aard is.

De werkelijkheid komt niet overeen met de Mind Movie dus lijden we. Maar als je je realiseert dat elk moment van voorbijgaande aard is kun je het misschien des te meer waarderen, juist door die voorbijgaande aard.

This is how to deal with the One Problem: let go of the Mind Movie, and instead see the beauty in the reality of the situation. Appreciate it.

Leo Babauta, Mastering the art of change p. 112.

Let vandaag of morgen eens op de frustraties die je voelt ten opzichte van anderen of jezelf. Registreer je irritaties en let op je Mind Movie. Probeer echter ruimte te geven aan de heidebloesem van de ander en daar de schoonheid van te zien. Accepteer en waardeer anderen (of jezelf). Leg het vast.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG