Welk boek krijg je maar niet uitgelezen, hoe vaak je er ook aan begint?
Dat is de 2e vraag uit het 50books initiatief van @Petepel. Hij zorgde bij mij voor de nodige hoofdbrekens. Verreweg de meeste boeken die ik lees, lees van ik van kaft tot kaft. Misschien dat ik een stuk of 10 boeken waar ik in ben begonnen niet heb uitgelezen. De meeste van die boeken heb ik nog steeds geen herkansing gegeven. En die paar boeken die wel een herkansing kregen, las ik met veel genoegen helemaal uit.
Dat maakt het beantwoorden van deze vraag lastig want het tweede deel van de vraag maakt dat die boeken die ik slechts eenmaal las afvallen. Ik had al een keuze gemaakt uit een van de boeken waarin ik slechts een enkele poging waagde toen mij te binnen schoot dat er toch een boek was waar ik daadwerkelijk meerdere keren aan was begonnen en dat ik desondanks toch niet van kaft tot kaft uitgelezen kreeg. Nee, in drie pogingen bleef ik uiteindelijk iets voorbij de helft hangen.
Dat boek is dus mijn antwoord op vraag 2: De hut van Oom Tom van Harriet Beecher Stowe uit 1852. Toen ik eraan begon dacht ik nog dat het boek me geweldig aan zou moeten spreken. Geschiedenis, engagement, een boek waarvan wordt beweerd dat het daadwerkelijk invloed had op de geschiedenis van de Verenigde Staten, een thematiek die nog steeds actueel is – in mijn uitgave van het boek uit 1991 staat een nawoord waarin de 19e eeuwse situatie in Amerika wordt vergeleken met die van het 20e eeuwse Zuid-Afrika.
Kortom, het boek had van alles wat mij normaal gesproken in een boek aanspreekt en ik begon dan ook vol goede moed. Het was ook nog eens een lekker dikke pil dus ik had er echt zin in. Maar wat ging het moeizaam. Wat was het een langdradig beschreven verhaal: er gebeurde zo weinig. Het duurde zo wel heel lang voor ik mee ging leven met de personages. En dan was er weer een perspectiefwissel en moest ik ineens totaal andere personages gaan volgen.
Maar misschien was dit alles nog wel overkomelijk geweest als ik de hoofdpersoon, Oom Tom, niet zo’n passieve vent had gevonden. Iets meer actie van zijn kant had het boek misschien toch verteerbaar gemaakt naar mijn smaak. Nu kwam ik in drie pogingen in een tijdsbestek van twee jaar dus niet verder dan halverwege. Later kwam ik er trouwens achter dat veel Afro-Amerikanen tegenwoordig ook moeite hebben met de passieve houding van Oom Tom.
De hut van Oom Tom is dus mijn boek dat ik meer uitgelezen krijg. Maar mijn laatste poging is heel wat jaar geleden, dus misschien krijgt het binnenkort een herkansing.