Vandaag heb ik de tweede versie van mijn boek over hoe ik met mijn bipolaire stoornis omga daadwerkelijk aan mijn eerste proeflezer gegeven. Spannend. Dat was het voor de eerste versie totaal niet. Die versie was afstandelijk en vertelde nergens mijn persoonlijke verhaal. Dat wilde ik juist niet vertellen. Mijn proeflezers wisten me echter ervan te overtuigen dat het boek als persoonlijk verhaal beter zou worden omdat het daarmee geloofwaardiger werd.
Voor dat overtuigen hoefden ze weinig moeite te doen want ik zag het nut van een persoonlijk verhaal al snel in. Maar het duurde vervolgens toch nog een half jaar voor ik echt aan het schrijven ging. Ik heb echt getwijfeld wat ik ermee zou doen. Wel of niet schrijven? Zelfs toen ik uiteindelijk toch bezig was, bekroop de twijfel me opnieuw. Het was echt lastig, maar toch denk ik dat ik er goed aan heb gedaan. Ik heb geschreven wat ik moest schrijven en hoewel er oud zeer boven kwam drijven heb ik nu het gevoel dat ik dat verwerkt heb. Juist omdat ik het zo opgeschreven hoop te hebben dat lezers het niet alleen kan lezen als gedeelde smart – want ik denk dat veel mensen met een bipolaire stoornis zo’n verhaal als dat van mij hebben – maar ook dingen uit het boek op kunnen pikken waarmee ze zulke ellende voor zichzelf kunnen voorkomen.
En dat voorkomen van ellende is het doel van dat boek. Voor mezelf hoop ik dat het schrijven van het boek ervoor heeft gezorgd dat ik datgene wat ik in twintig plus jaar van mijn stoornis heb gelezen, nog wat scherper voor ogen kan houden, waarmee hopelijk de kans op terugval nog kleiner is geworden.
Misschien wordt het boek ook een document om aan vrienden en familie te geven. Ik weet dat ze best belangstelling hebben voor mijn worsteling met mijn bipolaire stoornis en hoe ik daarmee omga, maar het is geen onderwerp waar je zomaar even over begint als er bezoek is of op een verjaardag. En nu gaat dat al bijna twee jaar ook nog eens amper door vanwege corona. Daar zou het boek uitkomst kunnen bieden.
En wie weet waar het boek nog meer toe kan leiden. Ook daar heb ik ideeën bij, maar ik denk dat het handig is om eerst de proeflezers af te wachten voor ik daar op deze plek verder op in ga.
~~~
Afbeelding van Ulrike Mai via Pixabay