Onze eerste computer was een MSX 2. Eentje van Philips, de NMS 8245 om precies te zijn. Het was herfst 1987 en ik was 7. Toen we de computer kregen, hadden we er nog geen monitor bij. De computer had veel weg van een typemachine omdat het toetsenbord geïntegreerd bovenop de schuin aflopende behuizing zat. In die behuizing zat ook nog een 720 KB 3,5 inch diskettestation en een houder voor cartridges. De monitor kwam een paar dagen na de computer. Geen nood want de monitor moest via een SCART-uitgang aangesloten worden. Dus hingen we er de eerste dagen de televisie er maar aan.
Het magische beginscherm
Het opstartscherm van de MSX 2
Dit was het scherm waarmee de MSX 2 opstartte als je er geen diskette in had zitten. Toen realiseerde ik het me niet, maar je startte dus niet op met een zogenaamd Disk Operating System – dat er overigens in de vorm van MSX DOS wel gewoon was – maar met een heuse programmeertaal: MSX BASIC. Al snel volgde de diskettes met programma’s, spellen en educatieve programma’s van de Onderwijs Werkgroep OWG. De meeste van die diskettes startten automatisch op met een menu – dat, naar ik naar ontdekte, stond geprogrammeerd in het bestand autoexec.bas – maar bij sommige moest je zelf het programma starten dat je wilde gebruiken. Mijn vader leerde me al snel dat opzoeken met het commando files moest. Als je dan het programma dat je wilde openen had gevonden, tikte je load "soccer.bas" in, gevuld door een return en F5. Later leerde ik dat dat ook ineens kon: load "soccer.bas",r en return zorgden er ook voor dat het programma startte. Soccer was een van mijn favoriete spellen.
Het was de tijd van zelf programmeren
Ook mijn vader verdiepte zich in de edele kunst van het programmeren en ik vond het toen ik weer wat ouder was magisch om in zijn programmeerboeken te lezen. Vooral het Handboek MSX BASIC van A.C.J. Groeneveld keek ik regelmatig door. Echt programmeren deed ik niet hoewel ik wel een keer tegen een klasgenootje opschepte dat ik voor een diskette zonder opstartmenu dat zelf wel zou schrijven. Dat viel dus tegen. Maar ik vond veel van de programma’s en spellen op de MSX geweldig en beschouwde programmeren daarom als iets fantastisch.
Een spelcomputer met lesprogramma’s en een tekstverwerker
Zo zou je de MSX 2 voor mij kunnen beschrijven. Programmeren werd voor mij eigenlijk nooit meer dan bovengenoemde commando’s hoewel ik nog een tijdje bezig ben geweest met MSX LOGO, een op kinderen gerichte programmeertaal waarin spelenderwijs steeds moeilijkere opdrachten gegeven konden worden aan een kikker. Mijn vriendjes en ik beperkten ons vooral tot de spelletjes. Ik denk dat ik daar nog een keer op terug ga komen. Die MSX – of beter, de opvolger daarvan met 2 diskdrives – heb ik nog steeds en een jaar of 11 geleden heb ik samen met een neefje tijdens de carnavalsvakantie alle diskettes van de MSX op de pc gezet zodat we deze met een speciale DiskTool om konden zetten naar een formaat waarmee emulatoren uit de voeten konden. Voor de MSX was toen net een goede verschenen, BlueMSX. We hebben toen aardig wat jeugdherinneringen opgehaald. Ik gebruikte net als vroeger een joystick – aangesloten via de gamepoort van de grafische kaart – en mijn neefje met het toetsenbord. Toen de gamepoort uit zwang raakte, kocht ik speciaal voor die MSX-spellen een USB joystick. Die is echter nooit uit de verpakking gekomen.
Vanmiddag heb ik echter BlueMSX weer geïnstaleerd en ik heb vakantie…
PS: bovenstaande screenshot is gemaakt met BlueMSX.
