Categorie: Boeken

Vandaag was dan eindelijk de grote dag: Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering en en aansluitende 79e openbare Biggles meeting. En wat voor een dag was het. Het begon al in de bus in Amersfoort. Ik trof iemand die ook naar de bijeenkomst ging. Dat gebeurt zelden, maar het zorgde voor een leuk, geanimeerd gesprek in de bus.

De JALV was even schrikken toen er wat opbouwende kritiek kwam, maar daar is per slot van rekening een JALV voor. Je legt als bestuur verantwoording af. Gelukkig was het inderdaad opbouwende kritiek en werd er gelijk door verschillende mensen meegedacht hoe we die opbouwende kritiek ook in daden om kunnen zetten. Ik denk dat dat wel gaat lukken, ik zie dat met vertrouwen tegemoet. Het maakt datgene waar de kritiek over ging eigenlijk alleen maar leerzamer en leuker, dus wat dat betreft ben ik dankbaar voor de kritiek.

Dat was dus de JALV. Daarna hadden we nog een meeting. Met boekpresentatie, quiz, lezing en een kleine tentoonstelling van Canadese boeken van Johns. Het boek is toch wel een grote schok. Het schijnt dat James C. Bigglesworth, beter bekend als Biggles, een fictief personage is. Met andere woorden, hij is verzonnen. Dat bestaat niet. Ongelooflijk. Ongehoord zelfs. Heb je jaren van je leven en die man en zijn vrienden geïnvesteerd, blijkt die hele kerel verzonnen te zijn. Nee, echt, ik kan er met mijn pet niet bij. Daar moet ik van bijkomen.

En dan heb ik nog een boek te lezen ook. Over ene Arthur Wellesley Bigsworth. En die heeft dan weer wel echt bestaan. Maar het boek over hem dat vandaag verscheen is dan weer fictie. Het duizelt me. Het boek Door het oog van de zandloper deel 1: Brits Indië leest heerlijk weg. Ik kom er echt nog wel een keer op terug als ik het helemaal uit heb.

En dan was er nog een quiz waarin ik waarschijnlijk jammerlijk presteerde. Harry Sluyter, overigens de auteur van het genoemde boek, las fragmenten uit boeken voor en de deelnemers aan de quiz moesten aan de hand van multiple choice antwoordmogelijkheden aangeven in welk land het fragment zich afspeelde. Leuk, maar geen idee hoe ik presteerde want ik ben na het nakijken vergeten mijn formulier terug te vragen.

Misschien kwam het doordat ik zenuwachtig was voor mijn lezing maar die viel in goede aarde. Ik ga het nu uitwerken voor Biggles News Magazine en waarschijnlijk zit er een artikelreeks in.

Een heerlijke dag met de International Biggles Association dus.

~~~

Image by PixelAnarchy from Pixabay

Eén van de nadelen van hoorapparaten is dat de oorstukjes je gehoorgang zo’n twee derde van de dag blokkeren. Daardoor hoopt oorsmeer zich veel makkelijker op dan zonder extra elektrische oren. Het houdt in dat ik mijn gehoor in de gaten moet houden en dan ik regelmatig mijn oren uit moet laten spuiten, meestal één keer per jaar.

Dat laatste tijd merkte ik dat ik weer minder begon te horen, dus een paar dagen druppelen en oren uit laten spuiten. Dat viel vanmiddag nog niet mee. De assistente bekeek allebei de oren: allebei verstopt. Ze begon rechts, maar er kwam nog niks. Dan maar eerst links, zodat het water zijn wekende water werk kon doen. Links ging er gelukkig wel meteen uit, maar voor rechts moest ze uiteindelijk drie keer aanzetten, met verschillende hulpstukken.

Maar het hielp wel want alles kwam eruit en ik heb het idee dat ik nu weer beter hoor en dat komt goed uit voor mijn plannen om mijn talenkennis nog wat op te halen. Daarover later meer.

Vanavond heb ik trouwens Biggles in the Baltic uitgelezen en mijn lezing voor de bijeenkomst overmorgen begint steeds meer vorm te krijgen. En wat ben ik blij dat ik plan van een paar jaar oud nu eindelijk uitvoer. Toen ik mijn Engelstalige Johns collectie eindelijk compleet had, wilde ze dus allemaal gaan lezen. Elke maand eentje. Nu ben ik eindelijk begonnen. En wat blijf ik de boeken mooi vinden. Zeker als ik ze afwissel met andere boeken, ga ik daar jarenlang veel plezier aan beleven. En misschien af en toe een lezing over geven, of een artikel over schrijven in Biggles News Magazine.

En nu ik het boek uit heb, ben ik ook heel benieuwd wat Owen Dudley Edwards er in British Children’s Fiction in the Second World War over te zeggen heeft. Op meerdere plekken, meerdere pagina’s. Ik had er verder nog niet uitgebreider naar gekeken omdat ik met bladeren al merkte dat het spoilers bevatte. Dat maakt nu niet meer uit. Dan kan ik dat nog mooi meenemen in mijn lezing.

~~~

Afbeelding van pasja1000 via Pixabay

Iets wat ik leuk vind aan een fictief boek is dat er soms verwijzingen naar de werkelijkheid buiten een boek in staan. Dat kom ik nu ook tegen in Biggles in the Baltic. Biggles, Algy en Ginger luisteren naar de radio. Hoe mooi is het dan dat je precies die uitzending van lang geleden nog kunt vinden op YouTube. En er zit ook duidelijk een koppeling in met de situatie in Oekraïne. Ik ben er al een paar dagen zoet mee en morgen pak ik er nog de dikke pil van Owen Dudley Edwards bij: British Children’s Fiction in the Second World War. Ga ik die eindelijk bestuderen, na al die jaren op een gordijnkap te hebben gestaan, oké, hij staat er nog op, maar morgen niet meer. Dat wordt een leuke lezing, zaterdag.

Je zult begrijpen dat ik zin heb in de Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering van de International Biggles Association en aansluitende 79e openbare Biggles-meeting in gebouw De Bron, Vogelplein 1, Amersfoort. De JALV begint om 11:00 uur, de meeting om 13:00 uur en zal ongeveer twee uur duren.

Mijn lezing is bijzaak. Het gaat vooral om de presentatie van Door het oog van de zandloper deel 1. Geschreven en geïllustreerd door Harry Sluyter. In stijl van Biggles, hoewel zonder hem maar met W.E. Johns zelf. Die heeft tussen het schrijven van al die boeken namelijk tijd gevonden om nog de nodige avonturen te beleven. Ik heb weleens wat van Harry gelezen en dat smaakt naar meer. Ik kijk dus erg uit naar zaterdag. En er volgen nog drie delen, dus voorlopig kan ik mijn lol op.

En natuurlijk blijf ik Biggles en andere boeken van Johns lezen. Daar had ik nog een leuk idee over, maar dat houd ik nog even voor mezelf. Het lijkt me handig om het eerst te testen voor ik het van de daken schreeuw, of van mijn blog natuurlijk.

Zou ik bijna vergeten te vertellen dat er zaterdag ook nog een quiz is, gebaseerd op In 80 dagen de wereld rond van de BBC.

Met kleine tentoonstelling van Canadese Biggles-boeken.

~~~

Afbeelding van Gerhard G. via Pixabay

In 1999 werd ik lid van de International Biggles Association om mijn verzameling Prisma Biggles-pockets compleet te krijgen. Ik had toen nog niet het plan om zelf vertalingen aan die reeks toe te voegen maar dat idee kreeg ik wel al snel toen ik twee niet eerder vertaalde boeken kon aanschaffen via de I.B.A.

Toch waren dat niet mijn eerste Engelstalige Biggles-boeken. Ik had in 1996 al een paar Engelstalige pockets aangeschaft op de Deventer Boekenmarkt. Toen gewoon gekocht omdat het me leuk leek om iets van Biggles in het Engels te hebben. Het idee om Biggles in het Engels te gaan verzamelen kwam pas toen ik ging vertalen. Die drang tot verzamelen werd heviger door de ontdekking dat Captain W.E. Johns nog veel meer had geschreven dan Biggles: Worrals, Gimlet, Steeley, zelfs een sciencefictionserie. En (toen) niet of nauwelijks in het Nederlands vertaald of moeilijk te vinden.

Dat moest verzameld worden, dat moest ik verzamelen, om het juister te zeggen. In het begin ging het snel: er was een twintigdelige pocketserie van Red Fox die ik natuurlijk aanschafte, er was een illegale reeks paperbacks die uit de handel is genomen. In die reeks zouden vijfentwintig delen verschijnen, maar het bleef bij dertien delen. Ik kon ze net op tijd komen, voor ze wegens problemen met de rechten uit de schappen verdwenen. Daarna werd het even rustiger. Af en toe een boek in Deventer en bij Biggles-bijeenkomsten. Pockets, hardbacks. Langzaam werd het toch een verzameling.

Die verzameling kreeg een boost door de veiling van de collectie van Marvel, de vrouw met wie ik mijn eerste drie boeken vertaalde maar die helaas maar 52 is mogen worden. Op die veiling kocht ik een stuk of vijfenveertig boeken. Dat was in oktober 2008 en misschien kreeg ik daarna wel het idee om ook in het Engels voor een complete collectie te gaan. Voor de duidelijkheid, dat zijn 165 boeken.

Langzaam maar zeker lukte het. De serie werd compleet dankzij Ebay. Dat zal een jaar of vier geleden zijn geweest. Van één boek heb ik alleen een vertalerskopie omdat de prijs voor dat boek me echt te gortig was.

Toen was mijn verzameling dus compleet. Wat nu? Het antwoord is al een tijdje heel simpel: lezen. Omdat ik vaak veel boeken tegelijk kocht, belandde er altijd wel een aantal ongelezen in de boekenkast. Vandaar dat ik al tijden rondloop met het idee om iedere maand een boek van Johns te gaan lezen in het Engels. Kan ik een aantal jaren mee vooruit, zeg maar. In januari ben ik dan eindelijk begonnen en las ik Gimlet goes again, het volgende boek dat ik met Roger ga vertalen.

In februari had ik een dip en nu lees ik Biggles in the Baltic. Ik ben van plan er een lezing over te maken voor de 79e Openbare Biggles bijeenkomst, volgende week zaterdag, 19 maart 2022, in De Bron, Vogelplein 1, Amersfoort. En ik ben van plan om in Biggles News Magazine een serie te beginnen over mijn leesavonturen met de boeken in het Engels.

Dat was even schrikken gisteren, zo erg dat ik zelfs verkondigde dat de lente over een week zou beginnen. Dat is natuurlijk pas over twee weken. Maakt ook niet uit. En wat dat schrikken betreft: vandaag is het stof neergedaald en is het allemaal niet zo erg als het lijkt. Om er nog maar een cliché tegenaan te gooien, uit zoiets kun je alleen maar sterker uitkomen. Daar ga ik dan maar van uit.

En natuurlijk valt mijn leed dat eigenlijk geeneens leed was, maar gewoon iets wat me even rauw op het dak viel in het niet bij alle ellende die de mensen in Oekraïne nu moeten doorstaan. Na Joegoslavië in de jaren negentig gaat het nu dus weer mis in Europa. Ik probeer het zo goed mogelijk te volgen allemaal, maar ik vind het tegelijkertijd lastig. Ik begrijp gewoon niet wat iemand bezielt om een een ander land binnen te vallen. Er is simpelweg geen excuus of reden om een ander land binnen te vallen.

Daarom vind ik het moeilijk te bevatten. We volgen het hier op de voet maar dat ik een Einzellganger en binnenvetter ben, helpt er niet aan. Ergens zou ik de barricaden op willen, maar zo ben ik niet. Dan maar Giro555. Maar zoals ik tegen mijn werkgever zei: ik probeer toch te helpen wie ik helpen kan. En misschien is mijn boek wel die manier. Dat besef komt steeds duidelijker binnen. Nee, het wordt geen wereldwijde bestseller,dat weet ik natuurlijk ook wel en schreef ik al eerder, maar op kleine schaal is het ook al heel mooi.

Natuurlijk ga ik me inzetten om mijn boek bereik te geven maar ik ga de verwachtingen niet opkloppen. Maar nu Oekraïne brandt, wil ik steeds meer helpen. En dat ga ik doen ook. Ik ga deze week eerst maar eens aan mijn eerste proeflezer vragen of ze het hele boek inmiddels heeft gelezen zodat ik weer aan de slag kan.

~~~

Afbeelding van Henning Westerkamp via Pixabay

Morgen had ik weer verder willen gaan met redigeren van mijn boek maar ik ben er nog niet helemaal uit of ik dat ook daadwerkelijk ga doen. Er zijn wat dingen tussengekomen die ook belangrijk zijn en die dus ook aandacht vragen. Ik weet alleen op voorhand nog niet hoeveel tijd die aandacht mij gaat kosten dus dat moet ik komende week bekijken.

Ik heb in ieder geval voor mijn boek al een paar belangrijke aanwijzingen gekregen waar ik absoluut mee vooruit kan en wil omdat het boek er denk ik beter van wordt. Die ga ik wel opvolgen maar dat gaat wat tijd kosten omdat ik het hele boek hardop aan mezelf moet voorlezen om de meeste kans te maken dit euvel te verhelpen. Nu weet ik dat hardop voorlezen sowieso geen kwaad kan en eigenlijk had ik het allang moeten doen maar ik doe het te weinig. Mea culpa.

Dat betekent dat ik er ook nog meer tijd voor moet uittrekken dan ik had verwacht en gehoopt. Kan geen kwaad als het er beter van word en leuk en leerzaam ga ik het ook vinden maar het is even de vraag wanneer ik er de tijd voor ga nemen. En mijn eerste proeflezer van zeg maar de tweede ronde heeft nog geen commentaar geleverd op het hele boek dus ook daar twijfel ik. Ik had geen deadline afgesproken dus ik vind het wat lastig om nu navraag te doen. Gelukkig kan ik alvast aan de slag met de tip van het hardop lezen. Net als met de tip over de namen van de personen die in het boek voorkomen. Ik kan dus vooruit. Maar is het handig om nog even te wachten en dan alles in één keer door te nemen, of nu alvast beginnen, terwijl ik nog niet weet of ik tijd heb? Tijd, of beter gezegd: geconcentreerde aandacht. En bij die tijd heb ik mijn hernieuwde blogdrift nog niet eens bij gerekend.

Ik slaap er nog minimaal een nachtje over en volgende week maandag begint bovendien de lente. Dat zou ook een symbolisch moment kunnen zijn om mijn boek weer op te pakken.

~~~

Afbeelding van Michal Renčo via Pixabay