Categorie: Leren

Nog meer uitdagingen

Eergisteren schreef ik al over mijn uitdagingen na Learning how to learn. De grootste daarvan heb ik als laatste genoemd maar omdat deze uitdaging leren echt leuk, leerzaam en nuttig kan maken kom ik er vandaag op terug: leren doe je samen.

Wat heeft het voor zin een taal te leren als je niemand hebt om die mee te spreken? Toegegeven, je kunt dan boeken of websites in de betreffende taal lezen. Waarom zou je een programmeertaal leren als je geen idee hebt hoe je een programma kunt schrijven of een website kunt bouwen waarmee je mensen kunt helpen? Of hoe je iemand anders kunt helpen om dat doel te bereiken?

Of je wilt dokter worden om mensen gezond te houden of beter te maken. Architect om huizen of gebouwen te ontwerpen waarin mensen wonen of werken. De gemene deler van dit alles is dat als leerling altijd in verbinding staat met degene voor wie je het doet.

Voor het leren van een taal is het handig als je met native speakers kunt oefenen – en ik weet dat internet die mogelijkheden een stuk groter heeft gemaakt dan toen ik nog op de middelbare school zat en ik tamelijk goed was in talen.

Maar goed, daar zit waarschijnlijk wel een complicerende factor als ik echt wil gaan leren. Ik ben nogal op mezelf, een einzelgänger. Ik laat dingen liever bij het oude als veranderen betekent dat ik een ander moet lastigvallen. Het woord alleen al zegt misschien iets.

Toch ligt daar misschien wel mijn grootste uitdaging

Juist in samen leren, met hulp van anderen en door anderen te kunnen helpen met hetgeen ik hoop te gaan leren, ligt de grootste voldoening. Boeken vertalen is bij eigenlijk vooral begonnen met het idee dat ik door te vertalen mensen kon helpen die het boek liever in het Nederlands lazen, ofwel omdat ze misschien moeite hadden met het Engels of omdat de boeken in Nederland moeilijker te verkrijgen waren. Aan de andere leer ik van het vertalen zelf veel, nog steeds. Juist omdat ik samen met anderen vertaal.

Vandaar dat het afschudden van mijn verlegenheid en van de neiging met een boek in de hoek te kruipen een belangrijk onderdeel gaat worden van het leerproces, zodat ik ook wat vaker de (online) wijde wereld in trek. Mezelf wat vaker laten zien want ik ik zou het zonde vinden als ik alleen zelf baat zou hebben bij wat ik leer. Dan mis ik namelijk meer dan een toetsteen van mijn nieuwe kennis.

Uitdagingen na Learning how to learn

Tja, wat moet ik nog schrtijven over Learning how to learn? Na Elja’s post van gisteren, Beter leren kun je leren, kan ik alleen nog maar amen zeggen. Gelukkig heb ik na deze cursus geen last meer van het bedriegerssyndroom, vandaar maar mijn grootste uitdagingen. Wat zijn voor mij de belangrijkste dingen die ik heb opgestoken?

Toepassen

Dat is in één woord mijn grootste uitdaging. Ik heb nogal de neiging (veel) te lezen als ik iets wil leren. En niet alleen als ik iets wil leren trouwens. Ik weeg voor- en nadelen af en neem dan misschien een besluit om iets te doen. In die valkuil trap ik ook als ik wil leren: ik zoek er een informatief boek of blog bij en ga dan lezen. En misschien nog meer lezen. Ik wist best alleen dat geen handige strategie was, vandaar dat ik ook begon – ja, daar heb het alweer – te lezen in Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar. Dat had mijn manier van lezen al enigszins veranderd en Learning how to learn is daarop een mooie aanvulling.

Mijn leren moet vooral actiever: niet gewoon lezen, dan nog eens herlezen en er vervolgens niets mee doen. Nee, actief vragen stellen tijdens het lezen, samenvatten, uitleggen aan een ander, opdrachten maken, de stof op meerdere manieren benaderen. Ervoor zorgen dat het gaat leven, metaforen bedenken. Er beelden bij zien.

Maar dan is het boek uit of de cursus afgelopen? Bezig blijven. Blijf toepassingen bedenken en uitvoeren waarmee je met het geleerde aan de slag kunt.

Te lang doorgaan

Ik had de gewoonte – al was ik er al enigszins van teruggekomen door mijn wandelen – om maar door en door te gaan als ik iets niet snapte. Keer op keer tot het het nog niet lukt. Terwijl juist even afstand nemen vaak de oplossing brengt. Heeft te maken met twee verschillende manieren waarop ons brein kan werken, maar niet tegelijkertijd.

Samenwerken

De twee bovenstaande gaan nog wel lukken, maar hoe ik samen met anderen ga leren, daar ben ik nog niet uit. Ik snap dat het nuttig kan zijn om dingen samen te doen, uit te zoeken, aan elkaar uitleggen. Maar ik ben van nature wat schuchter. Dus dit wordt een opgave. De blik van een ander erbij betrekken als ik iets wil leren. Maar goed, vaak zijn er natuurlijk (online) medestudenten en is een vorm van samenwerking verweven en de manier waarop onderwezen wordt. Dankzij Learning how to learn weet ik nu gelukkig beter waar ik bij samenwerken op moet letten.

En nu ophalen

Morgen nog een laatste optionele video bekijken en dan zit het er helemaal op. Nou, ja niet helemaal want ik mag deze week wel wat ophalen en actief herhalen. Zodat ik in ieder geval niet meteen in mijn valkuil trap.

Bloggend leren en lerend bloggen

Learning how to learn

Zo, mijn eerste MOOC zit erop en ik heb het nog gehaald ook. Ik moet zeggen dat het concept me prima bevalt, al kende ik het al van Udemy. Daar noemen ze het overigens geen MOOC. Mijn eerste echte MOOC was Learning how to learn. Je zou denken dat ik dat toch al wel zou moeten kunnen met een universitaire titel achter m’n naam.

Boeiend gegeven

Dat klopt ook. Ik heb mijn bul gehaald, al heb ik daar door manische episodes wat langer over gedaan. Ik heb leren altijd als heel boeiend ervaren. Toch heeft het voor mij altijd raadsels gehouden. Om maar iets te noemen: in klas 4 kreeg ik bijles wiskunde. Als mijn bijlesdocent uitschreef wat ik uitrekende, ging het prima. Maar als ik de dag proefwerk had, moest ik zelf weer schrijven en lukte er niets. Natuurkunde was in de onderbouw ook niet aan mij besteed maar toch heb ik een keer bijna het hoogste punt van de klas gehaald terwijl er toen veel onvoldoendes waren. Het proefwerk daarna was weer dramatisch van mijn kant terwijl de rest van de klas het beter deed. Het verschil: de docent had voor het eerste proefwerk al zijn aantekeningen uitgetypt. Ideaal voor mij omdat ik het onderwerp nu makkelijk kon bespreken. Voor het tweede proefwerk waren de aantekeningen weer gedicteerd. Daar ging met mijn slechtere gehoor en handschrift mis.

Ik was dus op voorhand heel benieuw hoe moderne technieken het leren vergemakkelijken, of dat juist oeroude technieken nog steeds in gebruik zijn. Van de zomer had ik al Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar gelezen en dat ben ik tegelijkertijd met de MOOC gaan ophalen.

Ophalen is beter dan herlezen

Dat is namelijk een belangrijk punt uit zowel de MOOC als het boek. Iets voor de tweede keer lezen heeft niet zo veel zin (tenzij er langere tijd voorbij is gegaan en je het boek dus min of meer als nieuw leest). Een veel betere strategie is lezen, samenvatten, controleren en daarna na een dag pauze niet te herlezen maar juist je herinneringen ophalen uit je geheugen. Dan zijn je hersenen veel actiever met de stof bezig dan wanneer je simpelweg herleest. Dat je pas na een dag pauze weer gaat ophalen heeft te maken met wat Oakley en Sejnowski van Learning how to learn ‘spaced repetitions’ noemen. Door een dag over te slaan, moet je dieper in je geheugen graven om het weer boven te krijgen waardoor je het uiteindelijk beter onthoudt. Dat komt ook naar voren in Lezen, weten en niet vergeten.

Ik heb nog lang niet alles verteld wat ik geleerd heb en beide bronnen maken meer dan duidelijk dat de beste manier om iets te leren is om dat wat je hebt geleerd aan een ander uit te leggen. Het is zelfs een optionele eindopdracht van Learning how to learn. Ik heb daar zelf de effecten van gemerkt door Peter Pellenaars’ bespreking van Mastering the art of change van Leo Babauta. De komende tijd ga ik zijn voorbeeld volgen met Learning how to learn (en een beetje Lezen, weten en niet vergeten).

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

50books: ‘verbeter-jezelf’ boeken

Welk ‘verbeter-jezelf’ boek heb jij onlangs (of ooit) gelezen wat je waardevolle inzichten gaf en je ook nog eens daadwerkelijk in beweging bracht om zaken te veranderen?

Dat is Peter Pellenaars 31e vraag in 50books editie 2015. Toen hij in augustus deze vraag stelde, had mijn antwoord kunnen zijn dat het enige boek dat ik in die categorie gelezen had, Bereik je ideale gewicht van Sonja Bakker was. Na het afronden van mijn studie vond ik dat het tijd werd om wat overtollig gewicht te kwijt te raken en we hadden dat boek nu eenmaal liggen, dus waarom niet.

Het heeft gewerkt. Met Sonja Bakker ben ik aardig afgevallen en omdat we ons realiseerden dat we niet zozeer ongezond aten, maar simpelweg te veel, konden we daarna nog even doorgaan. Nu, vijf en een half jaar later, is dat gewicht er nog steeds af. Opletten, wekelijks op de weegschaal, opschrijven, vergelijken en daardoor alert blijven, dat is mijn recept.

Toch zou hiermee mijn antwoord niet volledig zijn geweest. Afgelopen zomer heb ik namelijk meegelezen en meegedaan met Peters bespreking van Zen habits – Mastering the arts of change van Leo Babauta. Erg leuk en erg succesvol, mag ik wel zeggen. Ik heb het gevoel dat ik nu zeker in staat ben om van veranderingen gewoontes te maken. En dat vormt in mijn ogen de basis voor succes bij het lezen van ieder ‘verbeter jezelf’ boek.

Trek er tijd vooruit, leg je erop vast er dagelijks mee aan de slag te gaan en dan heb volgens mij gerede kans dat het nog gaat lukken ook. En gewoontes aanwennen, blijkt nog niet eens zo heel moeilijk. Misschien ben ik zelfs al wel een beetje verslaafd aan de mijne. Toch ben ik ze wel aan het uitbreiden 😉

Ik heb inmiddels iets gelezen dat nog een antwoord op de vraag betekent. Begin dit jaar las ik een aantal studieboeken, maar ik merkte dat ik een paar weken later eigenlijk niet veel meer wist van die boeken dan ongeveer wat er op de achterkant stond. Dat schoot niet op. Ja, ik weet het, ik had moeten samenvatten en dergelijke. Niet veel later kwam ik in de boekhandel Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar tegen. Ik kon het nog laten liggen, maar na mijn positieve ervaringen met de methode van Babauta, heb ik het eind augustus gekocht.

Deze maand wil ik gebruiken om er echt mee aan de slag te gaan, zodat ik mij volgende maand op het boek van Babauta kan toeleggen. Het e-book valt namelijk onder het uncopyright en Peter was zo vriendelijk het te mailen. Waarvoor dank.

Nieuwe gewoontes aanleren gaat me – inmiddels – prima af, maar volgende maand begin ik alvast met het voorbereiden van mijn goede voornemens voor 2016. Peter schreef namelijk al dat iets afleren veel moeilijker is dan iets nieuws aanleren, dus ik ben heel benieuwd.

Wel uitstel, geen afstel

Het is zelfs mij opgevallen dat ik de laatste tijd weinig blog, missschien moet ik het anders formuleren: ik ben dit blog ruim drie jaar geleden begonnen en een constante stroom is er nooit echt uitgekomen. Het gaat met horten en stoten. Wat hierna volgt is een poging daar verandering in aan te gaan brengen.

Lezen en ander uitstelgedrag

Wat ik wel doe, is lezen. Lezen valt voor mij samen met leren. Een onderwerp dat mij de laatste tijd interesseert is de werking van hersenen. Misschien heeft het er mee te maken dat de mijne af en toe op een vervelende manier onbetrouwbaar zijn gebleken. En dat ik dat pas in de gaten had toen het kwaad van de manie al geschied was.  Of omdat ik halfzijdig verlamd aan mijn rechter lichaamshelft en mijn hersenen moeite moeten om er links wat van te maken qua fijne motoriek.

Lezen dus, ook over de werking van het geheugen. Zo las ik van de zomer Laat je hersenen niet zitten van Erik Scherder, hoewel ik de indruk kreeg niet helemaal tot de doelgroep te behoren. Maar fijn dat ik wat wetenschappelijke onderbouwing kreeg van het nut van het wandelen waarmee ik op uitnodiging van Peter Pellenaars was begonnen. Dat wandelen hou ik overigens nog steeds vol, daarin ook gesteund door Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tighelaar omdat wandelen volgens hem creativiteit ten ten goede kwam.

Allemaal leuk en aardig, maar toch klopte er iets niet. Ik las van alles, gaf me van van de week na een tip van Elja Daae ook op voor de cursus Learning how to learn maar kreeg van verschillende mensen de waarschuwing dat ik eigenlijk alleen maar las en het toepassen – dat waar het uiteindelijk om draait – vergat, of uitstelde.

Terwijl een verandering aanleren slechts een maand kost

En het werkt, dat blijkt wel uit al dat gewandel. Dus heb ik vandaag na het wandelen gelijk 10 ideeën opgeschreven – iets waar James Altucher bij zweert – en daarna maar gelijk 2 mindmaps gemaakt. Eentje voor deze blogpost en eentje voor een inleiding bij een vertaling.

Dagelijks hou ik het voorlopig bij wandelen en daarna ideeën opschrijven, ze borrelen nogal gemakkelijk op, maar ik heb dat opschrijven behoorlijk uitgesteld.

En volgende maand plannen we dan wel weer een nieuwe dagelijkse gewoonte in. Misschien dat dan de tweede druk van Mastering the art of change van Leo Babauta is verschenen.

In een blogdip totaal van mijn sokken geblazen

Daar zat ik dan. In een blogdip. Van meer dan een maand. Nou is er één onderwerp waar ik altijd over kan schrijven,. hoewel dan het risico bestaat dat ik in herhaling verval. Drie jaar geleden ging het echt mis (1) Opmaat was dus zo geschreven en de reacties waren mooi. Maar de blogdip bleef. Die was ik al officieus aan het bestrijden via de Zen habits methode. Maar ik zat er aardig bij te kijken.

Het was donderdagavond. Ik dacht dat ik vrijdag een column te lezen zou krijgen. Die kwam dus donderdagavond al. Toen ik de aankondiging zag op Facebook had ik geen flauw benul van het feit dat dit een column werd die me letterlijk en figuurlijk van mijn sokken zou gaan blazen. En dat ik daarin niet de enige zou zijn.

Welke column dat was? Het was de column van Wil je het echt weten? van Quinta Koolen. Ze maakte nogal wat reacties los, om het maar eens eufemistisch te zeggen. Ik twitterde er al over dat ik niet meer klaag dat ik moe ben.

En dan vrijdag. Nog twee columns die me van de sokken bliezen. Van Julita. Die ken ik via #blogpraat en een tweetup. Over de lepeltheorie, maar dan zonder opsmuk, wat het nog beter maakte, maar vooral haar blog over praten over chronische pijn. Chronische pijn heb ik zelf niet, maar mijn rechterarm en -been functioneren niet helemaal naar behoren, mijn hoofd doet soms wat ik niet wil en mijn oren luisteren niet goed.

En daar praat ik dus misschien wel te weinig over.

Vandaar dat ik deze drie columns/blogs nog eens goed op me in laat werken om daarna met een reactie te komen. Na deze vooraankondiging.

Verandering op komst: dag 3

Ook vandaag weer een fijn rondje en aan het nadenken over een beloning.

Niet over communicatie leerde ik maar over mezelf

Ik leer natuurlijk al veel langer, maar het is nu twee maanden geleden dat ik hier expliciet aankondigde dat ik meer wilde leren over het communicatievak en daar ook bewust over wilde gaan bloggen. Dat laatste heb ik iets minder frequent gedaan dan gepland maar ik merk wel dat ik de afgelopen maanden veel heb geleerd.

Alleen de richting waarin ik leerde is niet die richting die ik had verwacht. Je snapt dat ik vooral dacht te leren over het communicatievak en over de techniek die achter websites schuilgaat. Verder dan het opfrissen van mijn kennis over HTML en CSS ben ik niet gekomen. Dat is helemaal niet erg omdat kennis van andere technieken voor mijn werk een stuk minder relevant bleken dan ik aanvankelijk inschatte. De interesse in PHP/MySQL is echter wel gebleven en het zou me niet verbazen als ik dat later alsnog oppak. Voorlopig gaat de aandacht echter uit naar het afronden van de komende vertaling. Het werk daarvoor ligt al een tijdje stil maar ik begin nu wel zin te krijgen in een eindspurt.

Toch heb ik de afgelopen maanden geleerd, en wel over mezelf. Door te bloggen, columns te schrijven en daarover met mensen te praten. Vooral mijn column Creativiteit en ideeën zijn eng voor Onzichtbaar Ziek en de reacties daarop maakten veel bij me los. Het gaf zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen dat ik die vervelende periode drie jaar geleden definitief achter me kan laten en dat niet achter elke boom een beer verscholen hoeft te liggen. Dat, mits ik en mijn directe omgeving alert blijven, herhaling kan worden voorkomen.

En hoewel ik me dat twee maanden geleden absoluut niet had gerealiseerd, besef ik nu dat dat misschien wel de mooiste les is die ik maar had kunnen leren.

Om na toch op volle kracht het communicatievakgebied in te duiken want ik er ook steeds meer achtergekomen dat mijn hart ligt bij schrijven, vertalen en het op alle mogelijke manieren vertellen van verhalen.

Twee vragen over leren

Met de CSS komt het na de HTML ook wel goed. Ik ben er nog niet of ik daarna verder wil met JavaScript, dat we op het werk niet gebruiken, of PHP, waar bij ons alles op draait. Goed, ik heb in ieder geval wat leesvoer over JavaScript gevonden, zodat ik in ieder geval een afgewogen keuze kan maken.

Toen ik met het hele idee kwam om serieus te gaan leren, koos ik er bewust voor om het wat niet al te dicht te timmeren. Ik wil juist de vrijheid hebben om me in datgene te verdiepen wat me op dat moment interesseert. Dus een nieuw onderwerp aanpakken als dat me begint te boeien. Niet stug vasthouden aan onderwerp x dus.

En eigenlijk gebeurde wat ik verwachtte.

Ik begon me voor heel andere dingen te interesseren dan ik dacht.  Hele fundamentele dingen. Ze vormen de basis voor het hele welslagen van het plan. Het zijn twee vragen:

  1. Hoe ga ik alles onthouden wat ik leer?
  2. Heb ik de creativiteit om het toe te passen?

Het antwoord op die eerste vraag kan natuurlijk zijn dat ik niet alles hoef te leren. Ik kan het immers ook opzoeken. Maar dat klopt slechts ten dele. Je moet immers weten dat je iets op kunt zoeken. Simpel voorbeeld: als ik niet weet dat het land Bolivia bestaat, kom ik ook niet op de gedachte om op te zoeken wat de hoofdstad van dat land is.

Dat geldt natuurlijk ook voor programmeertalen. Ik hoef ze niet van a tot en met z te beheersen, compleet met syntaxis en al (voor dat laatste gebruik ik Aptana), maar het is wel handig om te weten wat je met zo’n taal kunt, anders wordt het lastig om op te zoeken hoe dan.

Bij programmeertalen zoek ik het onthouden tot nu toe in een combinatie van theorie leren en die praktisch toepassen met oefeningen, onder andere van Codecademy.

Over het onthouden van wat ik nog meer ga leren, denk ik nog na. Aantekeningen maken, samenvatten, herhalen, toepassen, Evernote. En gisteren kwam ik bij Van Piere Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar tegen. Ik ben met een ander boek naar huis gegaan. Maar ik vast niet de enige die zich erop betrapt soms weinig te onthouden van wat hij leest.

De tweede vraag bezorgt me op dit moment meer hoofdbrekens.

Op meerdere blogs kwam ik het onderwerp creativiteit tegen en ik las er ook nog over in een nieuwsbrief. Het onderwerp houdt me al zeker twee en een half jaar bezig. Eigenlijk langer. Creativiteit zie ik als het staat zijn iets te creëren. De letterlijke betekenis van het woord dus. Dat gaat me niet slecht af, hoop ik, maar in samenhang met het eerste punt is het altijd voor verbetering vatbaar.

Daar ben ik meer over gaan lezen en ik ben begonnen met het 10 ideeën per dag principe van James en Claudia Altucher. Als je dat een half jaar volhoudt, schijn je een ideeënmachine te worden.

Maar ideeën en creativiteit zijn eng. Hoe dat zit, leg ik zaterdag uit in mijn column op Onzichtbaar Ziek.

Toevoeging zaterdag 14 maart:

Mijn column Creativiteit en ideeën zijn eng staat inmiddels online.

Het roer mag om

Het schiet allemaal niet zo hard op als ik zou willen. Ik zou iedere vrijdag verslag gaan doen van de vorderingen die ik met leren maakte, maar mijn laatste blog daarover is alweer van een tijdje terug. Goed, ik had wat problemen met een van mijn hoorapparaten dus een onderwerp om over te bloggen had ik wel.

Maar het is allemaal hobby, het gaat mij erom dat ik mijn tijd op een plezierige manier besteed en dan liefst zodanig dat ik er ook nog wat van opsteek. Ik kan alleen nog weinig vorderingen melden. HTML5 zit er nu wel redelijk in – al heb ik geen website bedacht om dat allemaal mee in de praktijk te brengen – maar CSS schiet maar langzaam op.

Dat ligt er niet aan dat ik het niet interessant vind. Het is gewoon een kwestie van prioriteiten stellen en ik merk nu ik er wat bewuster over nadenk de laatste tijd dat ik in mijn vrije tijd vaak dingen doe die ik eigenlijk helemaal niet interessant vind.

Toch wat naar die tv zitten gapen, vooral als er sport op is. Maar ik maak vorderingen want er is nu schaatsen op en is geen tv in de buurt 😉

Langzaam kom ik er dus wel maar er valt nog veel te winnen. Boeken lezen mag ik ook wel wat meer. Ik lees er genoeg maar het zijn allemaal non-fictie studieboeken. Steek ik van alles van op, maar een goeie roman of detective heb ik al tijden niet meer gelezen. Bekend probleem als ik aan het vertalen ben en die vertaling schiet ook al niet op. Ja, hij is wel af – maar de correctieronde loopt nog. Het boek hoeft pas eind dit jaar helemaal af, maar ik heb er nog een paar meer waar ik mee aan de slag kan. Gelukkig is er volgende week weer een vergadering. Dat helpt, zo’n deadline.

Als ik het bovenstaande samenvat, dan kan ik stellen dat waar de plannen voortvarend waren, de uitvoering hapert. Helemaal niet erg op zich want is allemaal puur hobby en belangstelling. Dat is ook de reden van het ‘mag’ in de titel van dit blog. Op het werk speelt natuurlijk wel een moeten, maar daar gaat het prima en ik verdiep me nu in affiliatemarketing en SEO/SEA.

Toch wil ik dit patroon in mijn vrije tijd doorbreken. Ik heb dit weekend met het mooie weer veel gewandeld en heb wat dingen op een rijtje kunnen zetten. Ik moest in eens denken aan Peter Pellenaars’ blogpost over het uitstellen van datgene wat zo gemakkelijk is. Wil ik nu eindelijk weer een blog schrijven, dan ga ik niet live de ontknoping van het schaatsen volgen, maar kijk naderhand op teletekst of een moderner medium wel wie er heeft gewonnen.

Samen met Peters eerdere opmerkingen in de genoemde blogpost zorgt deze uitsteltactiek – die Peter bij Leo Babauta had gelezen – er hopelijk voor dat het roer om gaat.

Van fundament naar inzoomen

Vorige week schreef ik over mijn leerdoelen rond het communicatievak. Terecht kreeg ik in de commentaren al de vraag van Elja of het niet te breed was. Dat is het natuurlijk ook als ik al in al die gebieden specialist zou willen worden.

Maar dat is niet mijn bedoeling. Misschien had ik dat wat duidelijker mogen stellen. Wat wel mijn bedoeling is, is om een stevig theoretisch fundament te leggen onder het vakgebied waar mijn interesse naar uitgaat en waarin ik gelukkig ook mag werken, namelijk dat van content management.  Als dat fundament er ligt, weet ik ook welke specifieke onderdelen mij het meest boeien en daar kan ik verder op inzoomen.

Leren is schrappen

Het gezegde luidt anders, maar zo als het hier staat geldt het volgens mij ook. Vandaar dat ik dus eerst het vakgebied wil verkennen en een basiskennis op wil doen voor zo veel mogelijk deelgebieden. Vervolgens veel schrappen (waarschijnlijk gaat dat voor die vakgebieden betekenen dat ik me beperk tot het volgen van blogs) en echt inzoomen en meer lezen op het weinige dat overblijft.

Wat die onderwerpen gaan worden weet ik nog niet. Behalve dus met wat ik interessant vind, heeft dat natuurlijk ook te maken met wat ik op het werk het meest nodig heb. Ook dat ga ik uitzoeken.

Techniek

Vorige week gaf ik aan dat ik ook geboeid werd door de technische kant van het internet, de programmeertalen – al weet ik dat er een flinke discussie woedt of HTML/CSS, JavaScript en jQuery en zelfs PHP/MySQL daar wel toe behoren, wat de reden was dat ik vorige week koos voor de term webtalen.  Ik heb vaak genoeg gelezen dat het voor mensen die zich op een of andere manier met internetcommunicatie bezig houden handig is om HTML en CSS te beheersen. En dat geloof ik zelf ook.  Deze week ben ik daarom begonnen aan HTML & CSS van Jon Duckett. Het boek had ik eens gelezen en er staat genoeg in om een basis te leggen. Enige nadeel vond ik dat er geen oefeningen in stonden, omdat ik op dit moment geen plan heb om een website op te zetten. Daarom heb ik bij de bieb het boek HTML en CSS de basis van wijlen Andree Hollander geleend. Daar staan wel oefeningen in. Hopelijk gaat deze tweecomponentenlijm werken.

Vanuit de HTML/CSS basis kijk ik dan wel verder. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar PHP omdat mijn werkgever bij mijn sollicitatie vroeg of die taal beheerste. Ik ben er toen mee aan de slag gegaan maar ik kreeg al snel een programmerende collega. Daarom en omdat ik na een vervelende periode in mijn leven nu bijna 3 jaar geleden lange tijd misschien wel te alert ben geweest.

In ieder geval de komende week staat dus HTML/CSS op het programma – en afronding van mijn vertaling zodat ik ook na de de vakantie wat meer leertijd heb. Morgen nog een anekdote rond programmeertalen.