Dat iedereen gelijk is – of althans gelijk geboren, zoals men dat in de V.S. stelt – is wel het streven, maar sommigen schijnen een beetje meer gelijk te zijn dan anderen omdat die anderen, hoewel ze daar zelf niet om hebben gevraagd, soms een etiketje ongestempeld krijgen dat hen in een bepaalde hoek zet waar ze af en toe lastig uit kunnen komen omdat die sommigen al snel met een oordeel kunnen komen over iemand met een handicap, een beperking, gebrek of hoe je ook maar wilt noemen terwijl hij of zij zelf misschien liever zou spreken van een verrijking – of, zoals de Engelsen zeggen, een blessing in disguise – die hem of haar veel kracht en inzicht geeft in zichzelf maar ook in anderen zodat zij met meer inlevingsvermogen en zonder te (ver)oordelen naar de wereld om zich heen kijken waardoor die wereld steeds mooier en verrassender wordt door schitterende en stralende mensen die op hun waarde worden geschat, hetgeen mij iedereen een schitterend gebrek – hoewel niet altijd even leuk en fijn – doet wensen.
Daarom is het maar goed dat iedereen wel wat mankeert.
Dit blog is een reactie op de openingszin uit Test: hoe lekker leest jouw blog van Jacob Jan Voerman.
Hij is mooi !
Mooier dan de mijne.
Bij deze heeft u de wisselbeker
Dank je, Jacob Jan. Hij krijgt een mooie plaats, die wisselbeker.
In een adem uitgelezen, daarna een diepe hap lucht genomen en nog een keer gelezen.
En daarna nog een keer.
Hij is prachtig.
Vooruit, nog een keer lezen dan…
Dank je, Dieuwke! Jouw blogs mogen er trouwens ook zijn.