Ging het iedere dag bloggen in januari nog zo fijn, op 1 februari was daar tot vandaag ineens weer die dip. Ik heb deze week nog wel een avond geschreven maar dat was niet voor hier. Daar volgt ongetwijfeld later meer over. Ik blijf het een raar iets vinden, dat bij mij soms, zeg maar regelmatig, de zin om te bloggen vergaat. Normaal verheug ik me er de hele dag al op dat ik mag bloggen, maar ineens is dat weg.
Ik moet toch eens overleggen met mijn behandelaar bij de ggz of dat misschien ook iets met mijn bipolaire stoornis te maken kan hebben. Dit is immers een schommeling in mijn stemming. Weliswaar gelukkig lang niet zo heftig als bij een manie of een depressie en ik weet zeker dat geen van die twee nu aan de hand is. Dit is gewoon een dip, niet meer en niet minder.
En ik hoef me er ook geen zorgen om te maken want de remedie ken ik allang. Gewoon gaan bloggen of schrijven, dan komt de lol vanzelf weer. En als ik een paar avonden lol heb gehad met bloggen, dan komt ook het verheugen op bloggen voorafgaand aan het bloggen weer vanzelf.
Het is is eigenlijk gewoon een kwestie van de draad weer oppakken. En ik ben blij dat ik dat nu snel doe want ik vind bloggen of schrijven gewoon veel te leuk om niet te doen. Dus het is vooral een kwestie van dat gat tussen blogs of schrijfopdrachten zo klein mogelijk zien te houden. Als je over gewoontes leest, lees je vaak dat één keer een dag overslaan mag, maar dat twee dagen overslaan een dag te veel is. Dat zou ik aan kunnen houden, maar ik vind het eigenlijk te streng. Alhoewel, misschien ga ik het de komende tijd wel als devies gebruiken.
Hoe dan ook: ik heb het idee dat ik nog zo veel over bloggen kan leren en dat ik daarbij al doende heel veel plezier ga beleven. Het is toch zonde om mezelf dat te ontzeggen?
De kop is er weer af. Morgen verder.
~~~