Vanmorgen heb ik wat nagedacht over hoe ik deze serie aan ga pakken. Voorlopig denk ik dat het een weekendproject gaat worden. Het vergt toch wat nadenk- en leeswerk vooraf en dat kan ik dan mooi ’s avonds in de werkweek doen, zodat ik in het weekend los kan gaan met schrijven over de heldenreis en de connectie met empowerment voor mensen die – laat ik de term toch maar noemen – neurodivers zijn. Want juist deze groep, waartoe ikzelf ook om meerdere redenen toe behoor, heeft mijn belangstelling, ook omdat ik vanmiddag onder het wandelen echt besefte dat neurodivers zijn mij in de problemen heeft gebracht. Verderop meer daarover.
Vandaag kreeg ik ook nog twee leestips die ik ook in deze reeks wil betrekken. Want je wil als neurodivers toch goed om kunnen gaan met de zogeheten neurotypischen. How to handle neurotypicals van Abel Abelson. Samira was al enthousiast, dank voor de tip.
Dit is het boek dat ik graag al vanaf pubertijd had willen hebben 😂
Het is hilarisch en maar 4 euro als je een ereader hebt.https://t.co/tpdZoDqpr9 pic.twitter.com/1alE4NIK8F
— Samira Salman (@samiravindt) November 12, 2022
De tweede tip die ik kreeg was van Emma: Autisme & het voorspellende brein door Peter Vermeulen. Dank, Emma.
In dit boek wordt neurologisch uitgelegd waarom ze dat niet zien pic.twitter.com/nAmZVS31VR
— @emmaspreekt (@emmaspreekt) November 12, 2022
(Ik heb een stuk weggelaten, maar waar dat over ging, staat hieronder.)
Naar beide boeken ben ik dus erg benieuwd en ik neem ze graag mee in mijn onderzoek. Want omgaan met afwijkingen van het normaal geachte, al weet ik dat ook deze omschrijving de lading niet dekt, is lastig. En het woord stoornis dekt ook de lading niet. Dit was wat me vanmiddag tijdens het wandelen te binnen schoot: eigenlijk ben ik gewoon een aantal keer gestruikeld over onprofessioneel gedrag. Zelf zou ik het niet in mijn hoofd halen om me zo te gedragen, maar veel mensen zien niet dat het vreemd gedrag is, waardoor ze er al helemaal niet bij stilstaan dat ze met hun gedrag sommige mensen in de problemen kunnen brengen. Volledig onbedoeld, ze zien het gewoon niet. Maar er zijn genoeg mensen die door dit door veel mensen als volstrekt normaal beschouwde gedrag in de problemen kunnen komen. Daar sta ik echt niet alleen in.
Toch heb ik hoop
Gelukkig heb ik in mijn omgeving ook mogen merken dat er mensen zijn die dat gedrag niet of niet meer normaal vinden, die mij steunen. Dat doet me goed en geeft me ook de hoop dat meer mensen van goede wil zijn en dat je ze daadwerkelijk kunt bereiken. De heldenreis is daarvoor misschien een middel omdat die zo bekend is, althans de opbouw van verhalen die het patroon van de heldenreis volgen. Dus wilde ik met een zo klein mogelijke verantwoording beginnen en van daaruit kijken waar ik uitkom. Grote veranderingen beginnen immers vaak met iets kleins. En voor mezelf heb ik een oplossing gevonden. En zoals een leraar bij ons op school zei: “Als de leraar het snapt, moeten jullie het helemaal snappen.” Oftewel: wat mij lukt, kunnen anderen ook. En ik help daar graag bij mee.