Vanmiddag heb ik het laatste hoofdstuk van mijn boek geschreven. Ik was van plan ook al meteen de inleiding te schrijven maar er kwam iets tussen. Die bewaar ik dus maar tot morgen.
Daarna ga ik het waarschijnlijk een paar dagen laten liggen om het begin volgende week nog een keer kritisch door te lezen. Dan is het spannende moment aangebroken om aan mijn proeflezers te vragen of zij het willen lezen. Ik ben namelijk heel benieuwd naar hun commentaar.
De eerste versie van vorig jaar lijkt weinig op de tweede versie van dit jaar. Ik heb het boek naar aanleiding van opmerkingen op de eerste versie volledig opnieuw geschreven. Ik hoop hiermee bereikt te hebben dat beter te zien is wat een bipolaire stoornis voor mij inhoudt. Dat had ik vorig jaar helemaal weggelaten omdat ik bang was dat het te persoonlijk zou worden. En misschien zouden mensen zichzelf herkennen.
Mijn proeflezers en het nodige nadenken overtuigden mij ervan om toch persoonlijker te worden. Ik vond een manier waarmee dat naar mijn mening mogelijk is. Vorig jaar schitterde dat stuk van het verhaal door afwezigheid. Ik denk dat de nieuwe versie wel laat zien wat een manie of depressie met mij doet, hoe ik daarmee omga en hoe ik ze probeer te voorkomen.
Vorig jaar was het een boek vol met tips. Nu staat er hoop ik geen tip meer in – daar ga ik volgende week op controleren – maar ik hoop wel dat die tips er impliciet toch in staan.
Maar goed: morgen eerst nog een inleiding. Ik weet nog niet precies welke richting ik daarmee op wil maar dat komt wel goed. Van het boek een raamvertelling maken is een optie, net als kort vertellen wie ik ben en waarom ik het boek heb geschreven. Daar kom ik wel uit.
~~~
Afbeelding van Here and now, unfortunately, ends my journey on Pixabay via Pixabay