Deze blogpost bevat geen uitgewerkte ideeën maar is juist een poging om tot begrip te komen. In november/december zat ik behoorlijk in de put. Het liep allemaal niet; ik was onzeker, er lukte weinig enz. Begin januari sloeg dat praktisch van de ene op de andere dag om. En ik heb het waarom daarachter nog niet kunnen verklaren. En toch lijkt me dat prettig om te weten.
Het gaat er namelijk om dat ik vaker in deze situatie ben geweest en het me toen steeds een half jaar tot maximaal anderhalf jaar gekost heeft. En doordat de situatie langer duurde, werd het ook erger. Niet dat die tijd volledig verloren is gegaan, maar prettig was anders. Ik ben dus heel blij dat ik deze situatie in twee maanden heb weten te keren, maar omdat het risico aanwezig is dat ik niet voor het laatst in deze situatie kom, wil ik er graag achter komen hoe ik dit nu heb opgelost zodat het een mogelijke volgende keer misschien nog wel sneller gaat.
Komt-ie
- Begin januari realiseerde ik me pas echt dat ik me niet prettig voelde en dat dat misschien al twee maanden zo was.
- Ik realiseerde me ook dat ik mezelf hiermee in de problemen bracht. Mijn prestaties op allerlei vlakken lieten te wensen over.
- Dat kon voor mij negatieve gevolgen hebben.
- Ik vroeg me af hoe erg ik dat zou vinden en kwam tot de conclusie dat ik dat ik die negatieve gevolgen op de koop toe zou nemen als er daardoor een einde zou komen aan mijn rotgevoel.
- Tegelijkertijd realiseerde ik me dat dat waarschijnlijk niet zou helpen omdat de daardoor ontstane nieuwe situatie weer voor een rotgevoel zou gaan zorgen.
- Ik merkte ook dat ik nog steeds plezier had in wandelen. Dat was belangrijk voor me omdat dat me duidelijk maakte dat ik niet depressief was. Dan heb ik namelijk helemaal nergens zin in. Gelukkig heb ik dat maar één keer echt meegemaakt.
- Het besef dat ik plezier had in wandelen leidde ertoe dat ik er vertrouwen in had dat deze situatie omkeerbaar was. Dag na dag, dat kon weleens een deel van de truc zijn.
- Omkeerbaar dus en de motivatie om de zaak te om te keren werd nog vergroot door de wetenschap dat ik mezelf in deze situatie alleen maar verder in de problemen bracht en dat was me de situatie dus ook weer niet waard. Ik kon me dus maar beter goed voelen, dan was de kans dat alles op zijn pootjes terecht zou komen groter.
Dat besef, dat het omkeerbaar was en dat ik met zo doorgaan niemand zou helpen en mezelf al zeker niet, al met al is dit denk ik ongeveer wat er begin januari tot mij doordrong, via het denkproces dat ik hier heb beschreven. Toen dat besef er ineens was, lukte het mij om de situatie te keren. Misschien kan ik deze blauwdruk/vragen in de toekomst inzetten maar ik hoop dat dat niet nodig is want ik schreef vorige week al dat ik ben begonnen met een soort life chart en doordat ik dus iedere dag een score geef, ben ik me hopelijk eerder bewust van problemen en kan ik sneller ingrijpen zodat ik deze vragen niet hoef te stellen.