Schrijven is in ieder geval geen geestesprojectie waar mijn kinderlijke geest zich met succes verzet. Dat gaat me al een hele tijd vrij goed af. Toch knaagt er ergens iets: ik heb er nu zeg maar een uur of wat per dag plezier plezier aan en daar ben ik blij mee. En natuurlijk vooraf wat plezier met brainstormen waar ik nu over wil schrijven. Toch knaagt er dus ergens iets: hoe meer ik schrijf, des te leuker vind ik het. Zo leuk dat ik meer wil schrijven. En het liefst over onderwerpen die mij interesseren: (omgaan met) beperkingen, gewoontes of leren. Dat zijn min of meer de kernonderwerpen van dit blog en ik denk dat ik daar lang niet over uitverteld ben omdat ik het gevoel heb dat het leven mij over alle drie de onderwerpen continu laat bijleren als ik er voor open sta.
Dus voorlopig verwacht ik nog wel een tijdje door te kunnen bloggen. Omdat ik er zelf van leer en misschien iemand anders ook wel. Dat zou ik mooi vinden. Toch heb ik twijfels: geef ik mezelf niet te veel bloot? Is dit schrijven en bloggen echt wat ik wil? Wil ik het als hoofdmoot en zo ja, hoe moet dat er dan uitzien? Ik weet wel dat ik geloof in de onderwerpen die ik zojuist noemde, ze zijn het waarom van dit blog, dat waar het lang geleden, juni 2012, mee begon. Goed, toen ging het vooral om de beperkingen en dacht ik nog dat mijn lichamelijke beperking de hoofdrol zou krijgen terwijl dat nu vermoedelijk toch echt anders is. Er is sindsdien wel meer anders gelopen dan ik toen had verwacht. Dat maakt niet uit. Wat wel uitmaakt is de vraag of ik nou eigenlijk voor mezelf schrijf (wat ik altijd denk) of dat ik toch echt een publiek wil voor dit blog.
En als het antwoord op die vraag ‘ja’ is, wat heeft dat dan voor consequenties? Moet ik dan anders gaan schrijven? Moet ik doelstellingen formuleren? Moet ik publiek zoeken voor dit blog? Moet ik weer elders gaan bloggen, zoals ik al eerder deed? Die blogs zijn overigens van internet gehaald. Ik loop wel vaker in dit cirkeltje, zoals begin vorig jaar.
Toen had ik geen antwoord. Nu denk ik dat wel te hebben: ik ga het gewoon proberen. Cursussen, oefenen, toepassen, kortom serieus proberen. Zodat ik weet wat er komt kijken bij ‘professionalisering’ en ik een beter idee heb of het bij me past.
~~~
Afbeelding van Werner Moser via Pixabay