Vandaag even niet het afleren van gewoontes volgens Charles Duhiggs The power of habits. Het was vanavond buiten koeler dan hier op mijn kamer maar net verschenen de muggen dus ben ik toch maar naar binnen gegaan. En het is me nu te laat om nog een lang verhaal te schrijven.
Het wordt dus een kort blog over mijn vertaling van Mossyface van William Earle. Oftewel Flying Officer W.E. Johns. Beter bekend als Captain, hoewel hij zich die titel zelf heeft toegekend. Afijn, Mossyface dus, naar de hoofdpersoon. Het verhaal heeft alle kenmerken van de hero’s journey die ik leerde kennen tijdens het schrijven van mijn masterscriptie aan wat toen nog de Universiteit van Tilburg heette.
Ga maar na: er is 1) een held; 2) een schat; 3) op een exotische locatie; er zijn 4) slechteriken; er is 5) een reis; en er is wat je noemt 6) een throphy wife. En, opdat jullie me niet gaan beschuldigen van seksisme, die term heb ik niet zelf bedacht maar heb ik gelezen in een boek van Margery Hourihan dat Deconstructing the hero heet en dat analyse van de structuur van avonturenboeken geeft. Daar ga ik nog op terugkomen, maar zie hierboven voor de samenvatting. En uiteraard zorgen schrijvers er wel voor dat bij punt 1 tot en met 6 allerlei complicaties optreden die voor spanning en/of een dikker boek zorgen.
Terug naar Mossyface. Het meisje is inmiddels ook in de Nederlandse taal gered. Het zal nog wel niet de definitieve tekst zijn want ik mijn nieuwe versie vanavond en Loek en Tineke gemaild zodat zij er ook hun mening over kunnen geven.
Al met al heb ik niet het schema aan kunnen houden dat ik mij twee weken geleden voornam. Maar ik heb wel het idee dat eerder deze week het kwartje viel en ik daarom voorzichtig optimistisch dat het me de komende weken dan toch echt gaat lukken de laatste vijf hoofdstukken af te ronden. Dan valt er nog van alles te doen, maar daarover later meer.