Waar bij mij gewoonteveranderingen nogal eens de mist in gingen, was dat ik het gelijk op grote schaal voor me zag. Als ik iets wilde leren, verplichtte ik me meteen om daar dagelijks een uur aan te besteden.
Dan mislukt een voornemen gemakkelijk
Het kost in de praktijk altijd meer moeite om er zo veel tijd voor vrij te maken. Al is het maar omdat je gemakkelijk denkt: een heel uur haal ik vandaag niet. Doordat ik vaak rigide vasthield aan dat uur per dag deed ik die dag niets met mijn voornemen. En de dag erna was vaak niet veel anders. Een mislukking lag dan al snel op de loer, wat ook vaak het eindresultaat was.
Gelukkig ben ik niet de enige die hier tegenaan is gelopen. Ook Leo Babauta overkwam het meerdere malen. De oplossing is heel eenvoudig. Begin klein – kijk maar hoe klein de oorspronkelijke keuzeopdrachten uit het begin van het boek waren – en bouw van daaruit verder op. Door klein te beginnen heb je minder kans op weerstand: je kinderlijke geest heeft weerstand tegen rigoureuze veranderingen. Bij kleine stapjes kun je langzaam wennen en een klein schepje bovenop je nieuwe gewoonte doet, opnieuw went en zo opbouwt kom je uiteindelijk uit op die grote stap waarmee je eigenlijk had willen beginnen. En de kans dat je onderweg afhaakt is een stuk kleiner dan wanneer je ineens met grote stappen begint.
Met hardlopen begin je toch ook niet met de marathon?
Waarom zou je dat dan met andere gewoontes wel doen? Je geest heeft een hekel aan grote veranderingen – ook al zijn we er nog zo enthousiast over – maar vindt kleine veranderingen prima. Daar kun je dus je voordeel mee doen: klein beginnen, met stapjes opbouwen en steeds als je gewend bent aan dat stapje – als dat niet meer anders is maar het nieuwe normaal is geworden – een stapje verdergaan. Dan kunnen vele kleine stapjes een grote stap of meer worden.
Mocht je met een gewoonte begonnen zijn en deze voelt als normaal probeer er dan een schepje bovenop te doen.
~ ~ ~
Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.
~ ~ ~
Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.