Natuurlijk weet ik niet of ik gisteren een keerpunt heb bereikt. Soms weet je het gewoon als je er een tegenkomt, maar meestal heeft het meer tijd nodig. Dat van gisteren behoort duidelijk tot de laatste categorie. En ik weet ook dat schommelingen normaal zijn, dat iedereen er last van heeft, de een wat meer dan de ander.
De reden dat ik er toch over begon, heeft zijdelings te maken met mijn bipolaire stoornis. Omdat ik geen geheim maak van die stoornis, wijten anderen enigszins afwijkend gedrag van mijn kant dan wel eens daaraan. Dan roep ik bij voorbeeld B, duurt het heel lang voordat ik met B begin. Zo lang dat het uiteindelijk toch bij A blijft. En dat krijg ik dus soms te horen dat het bij mij weleens wat schommelt. En dan ligt de conclusie voor de hand dat het te maken heeft met mijn bipolaire stoornis te maken heeft.
Zo voor de hand dat het me enigszins het zicht belemmerde. Toegegeven, bij een bipolaire stoornis horen stemmingsschommelingen. Daarom kun je signaleringsplannen gebruiken, soms alleen voor schommeling richting depressie, soms ook voor richting manie. En je hebt de life chart in meerdere smaken, een terugblik over verschillende jaren, of een dagelijkse. Alles om zicht te krijgen op schommelingen, want zodra ze te ver doorschieten, kunnen ze kwaad.
Dat is bij mij nu absoluut niet aan de hand. Maar ik heb wel het idee dat ik iets op het spoor ben. Ik heb de afgelopen tijd op dezelfde manier naar mijn gezonde schommelingen gekeken als ik eerder naar mijn ongezonde schommelingen keek. En het lijkt erop dat ik me wat somber voel als ik dingen uitstel. Iets waar ik tegenop zie, niet goed durf, waar ik niet het nut van inzien (=zo doen we dat nu eenmaal), of waar het doel of nut me niet duidelijk (genoeg) is. Ik heb er wat mee gespeeld. En wél bloggen helpt. Dat was mijn keerpunt van gisteren.
Blijft natuurlijk de vraag of ik iets uitstel omdat ik me wat somberder, ontevreden of hoe je het ook wilt noemen, voel. Of dat ik me juist wat rottiger voel en daarom uitstel. Hoe dan ook, ik probeer dingen op te pakken, juist als ik ertegenaan hik en wil uitstellen.