De echte reden voor mijn interesse in gewoontevorming

Deze blogpost is deel 3 van 26 in de reeks Gewoontes

Gisteren had ik het al over wat gewoontes mij opgebracht hebben. Maar ik gaf al aan dat er in 2012 iets gebeurde wat impact had op mijn gewoontes. Ze liepen niet meer maar ik had dat lang niet in de gaten. Ik heb dat op dit blog in losse opmerkingen en posts al wel beschreven maar het lijkt me goed om het toch nog een kort te vermelden omdat het samenhangt met mijn interesse in gewoontes.

Bipolaire stoornis

In het kort komt het er op neer dat ik – zoals dat in het vakjargon heet – bekend ben met een bipolaire stoornis. Mijn zwaarste manie was in 2012. Voor die tijd gebruikte ik slechts erg weinig medicijnen maar mijn stoornis zorgde er wel voor dat ik 9,5 jaar over mijn studie heb gedaan. Grofweg valt de vertraging in te delen in manieën, therapie en motivatieproblemen: “Ik word toch weer manisch, wat heeft het allemaal voor zin.” Ik studeerde uiteindelijk in 2010 af.

Maar in die tijd had ik in gezonde periodes geen enkele moeite met het vormen van dagelijkse gewoontes. College-aantekeningen uittypen, boeken vertalen (1999-2003, 2008; met tussendoor het overlijden van Marvel); het lukte me zonder al te veel moeite.

Maar toen werd het 2012…

En had ik een manie die veel zwaarder was dan ik tot dan toe gewend was en die grote gevolgen had. Toen het stof was neergedaald kreeg ik een medicijn extra en werd het medicijn dat ik al had in dosis verhoogd. En zonder dat ik het eigenlijk in de gaten had, ging het vertalen erg moeizaam – ik had het wel in de gaten maar dacht dat het gewoon de nasleep van de ellende in 2012 was. Maar ik schakelde Biggles-vrienden in om mijn deel van de vertaling van Gimlet van de commando’s te controleren en in november 2013 verscheen het boek alsnog.

Biggles en de nieuwe rekruut was een nog moeizamer proces. Ik kwam maar niet in een ritme; het was wel leuk als ik bezig maar ik had totaal geen zin om te beginnen. Achteraf denk ik weleens dat het jammer was dat ik de vertaling al af had toen Peter met zijn Love moved me to write this for you kwam over het boek Leo Babauta. Anders had ik misschien eerder een verband gelegd.

Iedere dag wandelen bezorgde en bezorgt me nog steeds heel veel plezier. Toen ik eind 2018 aan het volgende boek begon (Mossyface) ging dat weer moeizaam maar begin 2019 had ik weer een afspraak bij de ggz en zoals ik altijd doe ging ik de periode sinds het vorige bezoek na.

Afvlakking

Het viel me op dat ik wel plezier beleefde aan het vertalen maar dat het me erg veel moeite kostte om me er toe te zetten, terwijl wandelen met minstens evenveel plezier eigenlijk vanzelf ging. Ik besloot elke dag te gaan vertalen maar zei nog niks bij de ggz. Ik besprak wel het vermoeden dat ik last had van afvlakking en dat was “een bekend probleem maar helaas weinig aan te doen.”

Laat ik eerst uitleggen wat afvlakking (van het gevoelsleven) is. Lekentaal, dus geen medische waarde aan hechten, a.u.b. Je gevoelens bevinden zich normaal gesproken binnen een bandbreedte waarin je gezond bent. Als je last hebt van een bipolaire stoornis kunnen je gevoelens hier bovenuit komen – dan heb je een manie – of juist eronder. Dan heb je een depressie. De medicijnen zorgen er in die gevallen voor dat je gevoelens binnen de bandbreedte blijven en je dus geen manie of depressie krijgt.

Maar wat nu als je gevoelens al binnen die bandbreedte zitten? Je kunt niet zomaar stoppen met je medicatie. Wat er dan gebeurt is dat je stemming minder wordt, afvlakt. Je wordt lustelozer en hebt minder zin om aan dingen te beginnen.

Enter dagelijkse gewoontes

Dat overkwam mij dus ook. Maar ik dacht: als ik zo’n plezier heb in dagelijks wandelen, wie weet heb ik dat dan ook met dagelijks vertalen. Dat bleek te kloppen. Helaas gebruikte ik vorig jaar te weinig medicijnen om te toegenomen plezier in toom te houden en dat er voor mij een stresssituatie was op het werk hielp ook niet. Dus ging het mis met een manie en werd de medicatie weer opgehoogd.

Gelukkig was de manie minder ernstig en ingrijpend dan in 2012. Wat ook anders was, was dat de medicatie niet snel afgebouwd werd. In augustus ging ik weer volledig werken maar eind oktober zat het me niet lekker zonder te weten wat er aan de hand was. November en december waren een ramp. Begin januari, dit jaar dus, werd me duidelijk dat het zo niet verder kon. Afvlakking die me als ik zo door ging veel levensgenot kon gaan kosten.

Dus besloot ik vol in te zetten op dagelijkse gewoontes en mijn dag voortaan een score te geven (een life chart, min of meer). Sindsdien voel ik me een stuk beter en heb ik veel meer zin om (dagelijks) van alles te doen.

Het mooie van dit alles?

Het aanleren van dagelijkse gewoontes was voor mij betrekkelijk makkelijk en je gaat er elke dag naar uitkijken. Je krijgt een boost, waardoor je hoger in je energie komt en de afvlakking dus geen kans krijgt. En ik denk dat ook in zijn algemeenheid zo kan werken. Voel je je even niet zo goed, dan kan een dagelijkse gewoonte je juist die oppepper geven die je nodig hebt om weer met plezier door het leven te gaan.

Heb ik je al overtuigd?

Ga dan naar het al eerder in dit blog aangehaalde Love moved me to write this for you van Peter Pellenaars, maak een keuze, lees elke dag de volgende post in zijn serie en doe mee. Je zult zien hoe makkelijk het is om een nieuwe gewoonte aan te leren. Maar blijf ook vooral deze serie volgen met aanvullingen vanuit Charles Duhigg en Wendy Wood.

Achtergrond

In 2015 deed ik mee met een blogreeks van Peter Pellenaars over Zen Habits – Mastering the art of change. En ik schreef eind dat jaar een vervolgreeks over hetzelfde boek. Gewoontes bleken de afgelopen jaren nogal een invloed op mij te hebben gehad. Daarom nu een hernieuwd onderzoek met daarbij ook de boeken The power of habit van Charles Duhigg en Good habits, bad habits van Wendy Wood.

~~~

Afbeelding van Johannes Plenio via Pixabay

Wat ik aan gewoontes te danken heb

Deze blogpost is deel 2 van 26 in de reeks Gewoontes

Vandaag maar een kort berichtje denk ik. Ik wilde voor ik in het weekend echt tot de kern van de zaak doordring vandaag en morgen stilstaan bij wat ik aan gewoontes te danken heb. In tijden zoals deze wil ik naast alle ellende die je hoort ook stilstaan bij positieve dingen. Je mag ook je zegeningen tellen, vind ik.

En de meeste van mijn gewoontes zijn zegeningen; natuurlijk heb ik ook slechte gewoontes maar die bewaar ik lekker voor later. Nu eerst wat ik te danken heb aan goede gewoontes:

  • Acht vertalingen vanaf 1999 and counting. Die acht vertalingen zijn er vooral gekomen omdat het mij lukte tijdens het vertaalproces er gewoon iedere dag voor te gaan zitten. Het eerste boek verscheen weliswaar op 16 juni 2001 maar ik begon er al al in september 1999 aan en was er bijna dagelijks mee bezig met een pauze van een klein jaar toen Marvel een uitgeverij zocht.
  • Bijna al mijn college-aantekeningen uitgetypt. Wie mijn handschrift kent begrijpt waarom. Ik had vanaf de eerste collegedag de gewoonte om dezelfde avond nog mijn aantekeningen van de colleges uit te typen. Behalve dat het ervoor zorgde dat me meteen duidelijk werd of ik de collegestof begreep had het effect dat ik een vraagbaak werd voor medestudenten.
  • Elke dag wandelen vanaf 6 juni 2015. Heerlijk gewoon.
  • Elke dag met programmeren bezig zijn tijdens mijn omscholing tot web developer in 2016/2017.
  • Elke dag leerstof gespreid herhalen met Anki, tijdens mijn opleiding en nog een half jaar daarna. En weer vanaf augustus vorig jaar.
  • Elke dag lezen vanaf begin dit jaar.

Er valt misschien iets op. Mij wel: ik was al voor ik met Peter mee ging doen een gewoontedier maar besefte dat toen nog niet. In 2012 gebeurde er iets wat een breuklijn veroorzaakte. Daarover morgen meer.

En mocht je nou denken: dat lukt mij allemaal nooit. Laat ik je geruststellen, zo moeilijk is het niet, jij kunt het ook en het heeft waarschijnlijk veel minder met wilskracht en doorzettingsvermogen te maken dan je denkt.

Achtergrond

In 2015 deed ik mee met een blogreeks van Peter Pellenaars over Zen Habits – Mastering the art of change. En ik schreef eind dat jaar een vervolgreeks over hetzelfde boek. Gewoontes bleken de afgelopen jaren nogal een invloed op mij te hebben gehad. Daarom nu een hernieuwd onderzoek met daarbij ook de boeken The power of habit van Charles Duhigg en Good habits, bad habits van Wendy Wood.

~~~

Afbeelding van Waltteri Paulaharju via Pixabay

Gewoontes – woord vooraf

Deze blogpost is deel 1 van 26 in de reeks Gewoontes

Nou ja, woord vooraf, ik heb het er de laatste tijd vaker over gehad maar door de hele situatie rond het coronavirus heb ik behoorlijk wat tijd over en gelukkig heeft Elja een goed idee. Ik ga de komende tijd proberen dagelijks te bloggen. En dus over een onderwerp dat daar wel bij past: gewoontevorming. Ik wil echt uitzoeken hoe het werkt en waarom. Voor mij is het een onderwerp van belang en ik zal de komende tijd waarschijnlijk ook wel uit gaan leggen waarom. Ik zeg ‘waarschijnlijk’ omdat ik van dag tot dag wil kijken waar ik zin in heb om over te bloggen, hetgeen series, of – erger nog – cliffhangers overigens niet uitsluit.

Daar heeft Charles Duhigg in The power of habit namelijk een handje van. Het boek is niet helemaal wat ik ervan verwachtte maar het is wel beter dan ik gehoopt had. Ik kan het iedereen die van verhalen of van thrillers en detectives houdt, warm aanbevelen. Spannend en waargebeurd. En nuttig, daar ben ik van overtuigd.

Daarnaast staat Good habits, bad habits van professor Wendy Wood op het programma en keer ik waarschijnlijk ook terug naar Zen habits: mastering the art of change van Leo Babauta waar zowel Peter als ik eerder al uitgebreid over blogden.

Waarom deze interesse in gewoonte?

Ik heb het gevoel dat het mij de afgelopen jaren geholpen heeft. Op momenten waarop ik niet alert was maar die ik misschien wel voor had kunnen zijn. En dat zijn momenten waar anderen ook voor kunnen komen te staan. Omdat ik via Peter de ‘gewoontemethode’ ken, kwam ik vorig jaar en begin dit jaar op het idee deze wat intensiever in te zetten.* Je hebt vast al begrepen dat het hielp. Al werd het vorig jaar met een aantal andere factoren wat veel en leverde het me 2,5e maand later een manie op. Dit jaar kwam ik beter beslagen ten ijs. Maar daar komt kom er een later blog nog op terug; het punt is dat het helemaal niet gek is dat jij je in dezelfde situatie bevindt of gaat bevinden als waar ik me begin dit jaar of vorig jaar in bevond, en je kent deze methode niet. Dan heb je een probleem want dan voel je je miserabel en krijg je veel minder gedaan. Al moet daar wel bijgezegd worden dat er begin dit jaar nog iets meespeelde – daarover misschien later ook meer – maar ik heb de methode vorig jaar dus ook al eens tegen dit euvel ingezet. Met succes.

Daat gun ik anderen dus ook… En je gaat misschien wel leren hoe je van je smartphoneverslaving afkomt.

* Om het nog wat lastiger te maken: je moet je ook realiseren dat je deze methode op deze specifieke manier – waarover later meer – in kunt zetten; dat duurde bij mij dus ook 3,5 jaar.

Achtergrond

In 2015 deed ik mee met een blogreeks van Peter Pellenaars over Zen Habits – Mastering the art of change. En ik schreef eind dat jaar een vervolgreeks over hetzelfde boek. Gewoontes bleken de afgelopen jaren nogal een invloed op mij te hebben gehad. Daarom nu een hernieuwd onderzoek met daarbij ook de boeken The power of habit van Charles Duhigg en Good habits, bad habits van Wendy Wood.

~~~

Afbeelding van Free-Photos via Pixabay

Doorbroken

In deze vreemde coronatijden weet ik niet goed wat ik met mijn blog aan moet. Het lijkt allemaal onbelangrijk, maar toch vind ik dat het dat niet is. Het leven gaat door – al gaat het helaas voor steeds meer families in dit land en wereldwijd niet meer gewoon door. Maar: ik werk, al is het dan thuis. Ik wil ook werken, maar: is dit alles? Dat is eigenlijk de vraag die me bezighoudt. Wat kan ik bijdragen, waar kan ik helpen, wie kan ik helpen, hoe kan ik helpen?

Die vragen zorgden er al voor dat ik vorig jaar na een flinke pauze van bijna anderhalf jaar toch weer ben gaan bloggen. En de vraag is actueler dan ooit, nu met deze gruwelijke coronacrisis.

Dus ik ga door met waar ik voor de crisis mee bezig was; het in kaart brengen van de werking van gewoonte. Want gewoontes hielpen mij dus misschien kan ik er anderen mee helpen. Die drang is alleen maar sterker geworden. Dus dit blog zal de komende tijd in het teken van gewoontes staan.

Uhh, vergeet je telefoon niet

Om te beginnen met een voorval van afgelopen zaterdag. Ik zat in de auto op weg naar het Ommetje de Kwegt in Nederweert-Eind en ik realiseer me plotseling dat ik mijn smartphone ben vergeten. Die gebruik ik tijdens het wandelen voor de stappenteller maar lag nu dus nog op het aanrecht.

Achteraf was ik er blij om. Sinds een kleine twee weken leg ik tegen half zes mijn smartphone op de hoek van het aanrecht. Het stoorde me om iedere keer weer die stomme bliepjes te horen van die en die app en het steeds ongecontroleerd checken of er nog blogs of mails waren die ik nú moest lezen; ik kreeg steeds meer een hekel aan die haast oncontroleerbare hand-broekzak reflex. Dus ik greep in. Legde mijn telefoon weg. Het voorval van zaterdag deed me realiseren dat ik op de goede weg zat en dat ik het mezelf nog makkelijker kon maken door een paar apps die ik vaak check – én wil checken – op het bureaublad van desktop en laptop te zetten. Dat betekent dat ik nu in de huiskamer of buurt, of lees of tv-kijk. En dan loop ik af en toe naar de computers om mijn apps te checken – maar dat doe ik dan wel bewust. Net als het controleren van WhatsApp op mijn weggelegde smartphone. Ik had een gewoonte doorbroken; dat realiseerde ik me zaterdag voor het wandelen. Hoe ik deed? De komende tijd meer.

~~~

Afbeelding van Samuele Schirò via Pixabay

Maak er (g)een gewoonte van

The power of habit Good habits, bad habits

Eén van de mooie dingen aan het feit dat ik sinds begin dit jaar intensiever werk met dagelijkse gewoontes, is dat ik meer lees. Daar ben ik echt blij mee want wat realiseer ik me achteraf hoezeer ik het lezen heb gemist. Het brengt me nu zo veel plezier. En ik heb het idee dat ik er nog van leer ook, deels omdat ik fictie en non-fictie afwissel maar zelfs omdat ik bij de fictie ook weer over dingen lees waar ik meer vanaf wil weten.

Maar door dat succes van mijn gewoontes heb ik zoals ik al eerder zei een enorme interesse gekregen in gewoontes. Wat zijn ze? Hoe werken ze? Waarom werken ze? Is er verschil tussen goede gewoontes en slechte gewoontes? Hoe kom je van slechte gewoontes af? Ik ben – al zeg ik het zelf – al redelijk goed met gewoontes maar het kan altijd beter. Daarom heb ik vorige week onderweg naar huis in de trein in twee dagen de previews gelezen van Good habits, bad habits van Wendy Wood en van The power of habit van Charles Duhigg uit 2012. Het boek van Wood is van vorig jaar. Ik had het een tijdje geleden al over de Nederlandse vertaling die mij niet helemaal goed gekozen leek: Gelukkig met gewoontes. Omdat het boek van Duhigg ouder is ben ik daar inmiddels gisteren mee begonnen, maar niet nadat ik dit weekend de reeks van Peter Pellenaars over Zen habits. Mastering de art of change van Leo Babauta had gelezen. Ik ben van plan komend weekend mijn eigen vervolgserie over dat boek ook weer te lezen en misschien wel het boek zelf ook weer te herlezen.

Misschien was het omdat ik nieuwsgierig ben maar zowel het nieuwere boek van Wendy Wood als dat van Duhigg lazen voor mij als pageturners. En dat van Duhigg leek ook in te gaan tegen wat ik bij Babauta las. Dat wil ik dus graag weten. En zijn beide hierboven afgebeelde boeken net zo praktisch als dat van Babauta?

Ga ik de code van gewoontes nu helemaal kraken? Je gaat het hier op dit blog lezen.

Gewoontes en (leren) leren

Dit waren niet helemaal mijn onderwerpen maar goed.

Blogs hebben me al veel gebracht en ik hoop dat dat nog lang zo zal blijven. Ik ben in ieder geval nog lang niet van plan te stoppen met zelf te bloggen of te stoppen met het lezen van andere blogs. Wat het zelf bloggen betreft zoek ik alleen nog iets meer regelmaat. Ik ga ermee experimenteren om te kijken wat voor mij het lekkerste voelt.

Andere blogs blijf ik zeker lezen en ik probeer dat langzaam uit te breiden en soms een reactie te geven. Voor het plezier, de (h)erkenning en omdat ik er soms wat van opsteek. Dat wat van opsteken is een understatement.

Maar het is wel dat wat me nu laat bloggen. Schijven zodat ik zelf leer en zodat anderen er misschien ook wat van leren. En ik denk dat ik daarbij twee thema’s aan ga houden:

  • De waarde van dagelijkse gewoontes. Dit is een onderwerp waar ik het nog nooit over heb gehad 😉 Maar ik heb er dusdanig veel baat bij dat ik denk dat anderen dat ook kunnen hebben. Ik denk dat dagelijkse gewoontes aan te leren zijn en omdat ik er een gezondheidsreden voor heb is dat voor mij nog belangrijker. Want ik ben er eigenlijk bij toeval achter gekomen dat dagelijkse gewoontes hier voor mij een oplossing voor lijken te zijn voor die een vervelende bijwerking van een gezondheidsprobleem. En laat ik nou best veel hebben geleerd – o.a. signaleringsplan en life chart – in mijn behandeltraject, maar dit niet. Terwijl ik het anderen ook gun, maar dan moeten ze er wel bij toeval achter komen en ook nog eens leren hoe het dan moet. Misschien kan ik daarbij helpen. In ieder geval ga ik onderzoeken waarom het mij helpt en hoe dan.
  • Een ander onderwerp dat me blijft fascineren is (leren) leren. Ik heb de studieboeken – HTML en CSS + PHP en MySQL – weer opgepakt, waarover een volgende keer meer, maar daarvoor herlas ik dus A mind for numbers van Barbara Oakley en Lezen weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar. Nu is herlezen op zich geen goede strategie maar omdat er bij mij vier en vier en een half jaar tussen heeft gezeten, kon het geen kwaad. Gelukkig heb ik het nog niet zo slecht gedaan en dat bleek ook wel tijdens mijn omscholing tot web developer die nu alweer bijna vier jaar gelezen begon. Maar misschien ga ik de komende tijd nog wat lessen uit beide boeken delen.

Oh ja, ik ga natuurlijk ook vertellen over de voortgang van Mossyface. De vertaling lag even stil door Worrals’ oorlog dat nu bij de drukker ligt en waar ik nog enkele tekstcorrecties deed voordat het naar de drukker ging. Het boek verschijnt overigens 28 maart tijdens de Biggles meeting in De Bron, Vogelplein 1, Amersfoort. Vanaf 13:00. Voorafgegaan door de Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering.

De waarde van blogs – afscheid #blogpraat

GoodbyeVanavond vierden we dat #blogpraat 10 jaar bestaat. En het was meteen de laatste keer. Toen ik de aankondiging van dit afscheid las, moest ik uiteraard terugdenken aan mijn kennismaking met #blogpraat. Dat was in de zomer van 2012. Ik was nog maar net begonnen met bloggen of ik kwam al een verwijzing naar #blogpraat tegen.

Dat zat zo. Ik was door mijn toenmalige werkgever naar een bijeenkomst gestuurd van de Nederlands Vereniging voor Slechthorenden. En daar was ook Jacob Jan Voerman. En die was erg enthousiast over bloggen, een enthousiasme dat ik kon begrijpen na een blog dat ik had geschreven voor ons bedrijfsblog.

Uiteraard ging ik Jacob Jans blog opzoeken en lezen. Laat nou een van de eerste reacties die ik las op op zijn blog afkomstig zijn van ene Elja Daae. Die kende van een bepaald artikel over Facebook bedrijfspagina’s. Ze bleek nog een eigen blog te hebben ook. Zo kwam ik dus al heel snel in mijn blogcarrière in aanraking met #blogpraat.

En ik viel met de neus in de boter want na afloop van letterlijk de eerste #blogpraat waar ik aan meedeed werd een tweetup aangekondigd. Daar ging ik dus naartoe en ik kan me als de dag van gisteren herinneren hoe gezellig het was. We bleven met ons vieren over op het zomerse Haagse terras: Guido (@HappyHotelier), Elja (@EljaDaae), de inmiddels Twitterloze Peter (toen nog bekend als @Petepel) en ondergetekende (@paul_vd_werf).

Dat is voor mij de echte waarde van blogs: het gevoel hebben de mens achter te leren kennen of juist andersom. Een blog mag passie voor een onderwerp laten zien en ik heb er vele voorbij zien komen in de jaren dat ik op maandagavond tussen 20:00 en 21:00 afstemde op #blogpraat. Leerzaam en inspirerend.

Wat een blog soms met mij doet en waar een blog echt waarde krijgt

Het mooiste aan blogs lezen vind ik toch dat ik een aantal posts heb gelezen die me echt tot actie hebben aangespoord.

Dat was een blog van Elja over de mooc Learning how to learn. Niet veel later begon ik aan een omscholing en moest ik vooraf een assessment doen. Het zou moeilijk, heel moeilijk worden, werd mij verteld. Dat viel mee, door die tips die ik in eerste instantie via Elja had opgedaan, ging het me veel beter af doen vooraf werd verwacht.

Dat was dus een post met impact maar de grootste impact had toch wel de post Love moved me to write this for you van Peter Pellenaars. Ik liet me uitdagen en wende me verschillende gewoontes en hielp me uiteindelijk zelfs van een bijwerking van medicijnen af waarvan mijn behandelaar zei dat het een bekend probleem was waar helaas weinig aan te doen viel.

Dat was dus buiten de kracht van blogs en #blogpraat gerekend.

Afbeelding door pasja1000 via Pixabay

Opnieuw met de neus in de studieboeken?

Eén van de mooiere dingen aan het feit dat ik weer een gewoontedier ben geworden is dat ik weer regelmatig lees. Ik speel nu met de gedachte om fictie af te gaan wisselen met zelfhulp-, studie- of managementboek. Ik ben alvast begonnen met het herlezen van A mind for numbers van Barbara Oakley. Ik heb het vier jaar geleden ook al eens gelezen maar ik heb toen geen strategie gebruikt om te zorgen dat ik het ook bleef onthouden.

Toch ben ik niet ontevreden met wat ik meegenomen heb uit het boek. Er zijn namelijk toch wel wat strategieën die ik wel geïntegreerd heb in mijn leren. Te weten:

  • Onthouden door gespreid te herhalen. Ik doe dat met Anki. Als laatste in de avond.
  • Dat heeft te maken met de 2 modi waarin volgens Oakley de hersenen kunnen werken. Eerst moet je een probleem aanpakken met de gefocuste modus – geconcentreerd nadenken. Dit moet je echter niet te lang achter elkaar doen. Nee, je moet ook je diffuse modus een kans geven. Dit is een manier van verwerken van informatie die je zelf niet merkt. Ongestructureerd, op de achtergrond tijdens ontspannen activiteiten als wandelen en slapen. In je slaap verwerk je namelijk wat je op een dag gedaan hebt. En als je iets kort herhaalt vlak voor je naar bed gaat, heb je de beste kans dat je iets onthoudt.
  • Ik probeer als ik studeer niet te lang in de gefocuste modus te blijven hangen maar ook de diffuse modus een kans te geven. Dit kun je bijvoorbeeld doen door niet op het laatste moment te beginnen met leren. Beide modi werken het best als je ruim op tijd begint. Studeer je pas de laatste avond dan krijgt de diffuse modus niet meer de kans om de gefocuste modus een herkansing. Dan zit je immers al te stressen op het examen.

Maar nu ik met het idee speel om de studieboeken weer op te pakken; web development en boeken over gewoontevorming, leek het mij handig om te beginnen met A mind for numbers. Voor web development kan ik mijn bestaande strategie van het maken van Anki opgaven blijven gebruiken maar ik benieuwd of ik uit het boek van Oakley ook een plan kan destilleren om niet alleen te onthouden wat ik in managementboeken of een zelfhulpboek lees maar ook te gaan en blijven toepassen. Anders heeft het denk ik weinig nut. Uiteindelijk is het toch het toepassen in de praktijk waar het om draait.

Ik doe op deze plek verslag van het proces. Je kunt op internet op diverse plekken lezen dat je 90 procent van wat je aan een ander uitlegt onthoudt. Dat geloof ik niet, maar ik geloof wel dat het helpt, zoals ook hier wordt beargumenteerd.

Gewoontedier

Soms heb je van die momenten dat je je realiseert dat je in de boekhandel hebt gestaan en dat je boek in de hand hebt gehad dat je helemaal beschrijft. Dat overkwam me vanmiddag tijdens het wandelen in het bos. Het boek bekeek ik een aantal weken geleden in de boekhandel op station Eindhoven, of station Eindhoven Centraal zoals het tegenwoordig heet. Ik had wat tijd over omdat ik een trein later naar huis nam, maar zag het boek pas vrij laat liggen en besloot het daarom niet af te rekenen. Die zin is natuurlijk polyinterpretabel: het boek bleef gewoon in de boekhandel en de volgende keren kon ik het niet meer vinden, helaas.

Maar ik weet hoe het heet en wie het heeft geschreven: het ging om het boek Gelukkig met gewoontes en is geschreven door Wendy Wood. En vanmiddag werd me dus duidelijk dat die titel mij op dit moment helemaal omschrijft. Wandelen, vertalen, lezen, programmeren; het is juist het dagelijkse eraan dat het makkelijk maakt en daardoor nog leuker. Want wat is er nu fijner dan leuke dingen doen? Juist, ja, dagelijks leuke dingen doen. Vandaar dat ik het iedereen gun: gelukkig (zijn) met gewoontes.

Wordt vervolgd…

Eerst wat achtergrondmateriaal lezen over boek en schrijfster. En waarschijnlijk het boek aanschaffen en lezen. In het Engels heet het boek overigens Good habits, bad habits.

Loslaten

Deze blogpost bevat geen uitgewerkte ideeën maar is juist een poging om tot begrip te komen. In november/december zat ik behoorlijk in de put. Het liep allemaal niet; ik was onzeker, er lukte weinig enz. Begin januari sloeg dat praktisch van de ene op de andere dag om. En ik heb het waarom daarachter nog niet kunnen verklaren. En toch lijkt me dat prettig om te weten.

Het gaat er namelijk om dat ik vaker in deze situatie ben geweest en het me toen steeds een half jaar tot maximaal anderhalf jaar gekost heeft. En doordat de situatie langer duurde, werd het ook erger. Niet dat die tijd volledig verloren is gegaan, maar prettig was anders. Ik ben dus heel blij dat ik deze situatie in twee maanden heb weten te keren, maar omdat het risico aanwezig is dat ik niet voor het laatst in deze situatie kom, wil ik er graag achter komen hoe ik dit nu heb opgelost zodat het een mogelijke volgende keer misschien nog wel sneller gaat.

Komt-ie

  • Begin januari realiseerde ik me pas echt dat ik me niet prettig voelde en dat dat misschien al twee maanden zo was.
  • Ik realiseerde me ook dat ik mezelf hiermee in de problemen bracht. Mijn prestaties op allerlei vlakken lieten te wensen over.
  • Dat kon voor mij negatieve gevolgen hebben.
  • Ik vroeg me af hoe erg ik dat zou vinden en kwam tot de conclusie dat ik dat ik die negatieve gevolgen op de koop toe zou nemen als er daardoor een einde zou komen aan mijn rotgevoel.
  • Tegelijkertijd realiseerde ik me dat dat waarschijnlijk niet zou helpen omdat de daardoor ontstane nieuwe situatie weer voor een rotgevoel zou gaan zorgen.
  • Ik merkte ook dat ik nog steeds plezier had in wandelen. Dat was belangrijk voor me omdat dat me duidelijk maakte dat ik niet depressief was. Dan heb ik namelijk helemaal nergens zin in. Gelukkig heb ik dat maar één keer echt meegemaakt.
  • Het besef dat ik plezier had in wandelen leidde ertoe dat ik er vertrouwen in had dat deze situatie omkeerbaar was. Dag na dag, dat kon weleens een deel van de truc zijn.
  • Omkeerbaar dus en de motivatie om de zaak te om te keren werd nog vergroot door de wetenschap dat ik mezelf in deze situatie alleen maar verder in de problemen bracht en dat was me de situatie dus ook weer niet waard. Ik kon me dus maar beter goed voelen, dan was de kans dat alles op zijn pootjes terecht zou komen groter.

Dat besef, dat het omkeerbaar was en dat ik met zo doorgaan niemand zou helpen en mezelf al zeker niet, al met al is dit denk ik ongeveer wat er begin januari tot mij doordrong, via het denkproces dat ik hier heb beschreven. Toen dat besef er ineens was, lukte het mij om de situatie te keren. Misschien kan ik deze blauwdruk/vragen in de toekomst inzetten maar ik hoop dat dat niet nodig is want ik schreef vorige week al dat ik ben begonnen met een soort life chart en doordat ik dus iedere dag een score geef, ben ik me hopelijk eerder bewust van problemen en kan ik sneller ingrijpen zodat ik deze vragen niet hoef te stellen.

Afbeelding van pieguz via Pixabay