Hopelijk is de cirkel rond

Cirkel

In een eerder blog schreef ik al dat ik op zoek ging wat er begin januari met me gebeurde dat ik me nu opeens zo goed voel terwijl ik me de maanden november en december juist beroerd voelde. Welnu, ik ga niet zeggen dat ik het definitieve antwoord heb gevonden. Daar is de ziekte waar ik al 21 jaar met enige regelmaat te maken heb te grillig voor. Dan heb je er jaren geen last van en dan ineens twee keer in een jaar.

Toch heb ik vertrouwen dat ik iets op het spoor ben. Ik heb een deel daarvan drie weken geleden al met mijn behandelaar besproken en volgens haar zat er wat in. Komende week weer een gesprek om te evalueren hoe het nu gaat. Benieuwd hoe zij er verder over denkt. Natuurlijk ga ik hier niet vertellen wat ik dan ontdekt heb. Ik ben geen medicus dus verwacht van mij geen advies, ook niet als mijn ‘methode’ om het maar eens zo uit te drukken ‘goedgekeurd’ wordt door de ggz. Ieder mens is anders dus wat voor mij werkt kan voor jou juist averechts werken.

Nu ik mijn disclaimer geplaatst heb, wil ik wel zeggen dat ik vertrouwen heb in wat ik nu doe. Het is een beetje van de ggz, een beetje van bevriende bloggers en een beetje van mezelf. Waarbij ik niet mag vergeten te vermelden dat dat beetje van mezelf ook gevoed is door gesprekken met mensen uit mijn directe omgeving.

Ik heb dus vertrouwen in wat ik nu doe, het voelt goed en wat het – onder andere – anders maakt dan zeg maar tot en met december is dat er een kort dagelijks evaluatiemoment in zit waarin ik indien nodig ook het waarom van die evaluatie vast kan leggen. Dit heeft twee voordelen: ten eerste kan ik dag na dag bekijken hoe ik me voel en kom ik niet zoals in november/december gebeurde achteraf tot conclusie dat er iets mis was maar kan ik juist eerder ingrijpen. Ten tweede kan ik eventuele oorzaken vastleggen zodat ik ze eerder kan bespreken en daardoor voorkomen dat ze tot escalatie leiden.

Dit alles vrijdag goed bespreken en dan met vertrouwen de toekomst in.

~~~

Afbeelding van Arek Socha via Pixabay

Waartoe ben ik op aarde?

Ooit, in mijn studententijd, las ik in een e-mailhandtekening het volgende citaat:

“I am here on earth to do good to others. What the others are here for, I don’t know.”

Het citaat werd, meen ik, toegeschreven aan de Britse 19e eeuwse auteur Anthony Trollope en is me altijd bijgebleven. Ik zag er de humor wel van in en vond dat het paste bij de man bij wie het in zijn handtekening stond. De man was namelijk vrijwilliger bij de blindenbibliotheek en las voor een lid van de I.B.A. Engelstalige Biggles-boeken in. En hij las voor op bijeenkomsten van onze vereniging. Prachtig, luister zelf maar.

Aan het citaat moet ik de laatste tijd nogal eens denken. Behalve dat ik er de humor van inzag, sprak het me inhoudelijk ook aan. Niet dat ik het als leidraad van mijn leven wilde nemen, dat zou sterk overdreven zijn maar in mijn eerste serieuze baan had ik het gevoel dat ik iets voor anderen betekende. Het liep niet helemaal goed af met mij en die baan maar juist dat andere helpen, lotgenoten zelfs, sprak me enorm aan. Daarom begon ik ook dit blog. Om anderen inzicht te geven in mijn beperkingen.

Mijn blog had echter zijn beperkingen – weinig bezoekers, bekendheid en ik stond er in mijn eentje voor en dat was en het oorspronkelijke plan achter dit blog niet de bedoeling. Om die reden zocht en vond ik aansluiting bij Onzichtbaar Ziek, waar ik twee jaar een maandelijkse column voor heb geschreven. Alle oudere blogs zijn door een koerswijziging van internet gehaald, maar het gaf mij veel steun.

Het punt is: ik wist waarom ik het deed. Anderen helpen met mijn uitgeschreven gedachten. Omdat ze voor herkenning zorgen of omdat ze tot nadenken stemmen. Ik schrijf dan wel voor mezelf, het is ook wat de ander ermee kan dat zo’n goed gevoel geeft. Dat realiseerde ik over mijn eerste baan en over mijn columns bij Onzichtbaar Ziek. En ik had bovendien de indruk dat ik er lotgenoten mee hielp. Het gaf een goed gevoel. En dat goede gevoel wil ik terug. Dus wil ik hier (en misschien ook offline) weer wat vaker een inkijkje in mijn denkwereld bieden en kijken of ik daarmee anderen en mezelf kan helpen.

De zon schijnt weer

zon

Ja, het is hier ook mistig en ja, het is hier inmiddels ook donker terwijl ik lekker warm binnen zit te typen. Een aantal dagen te laat want ik had me nog zo voorgenomen om elk weekend een blogpost te schrijven. Dan maar inhalen op woensdag.

Het lijkt er haast op dat mijn drang tot bloggen minder wordt als het beter met mij gaat. Want dat gaat het. De titel is figuurlijk bedoeld. Ik probeer nu een beetje te analyseren waarom het nu weer beter gaat dan het pak hem beet van begin november tot begin januari gegaan heeft.

Ik heb wel vermoedens in welke richting ik moet denken maar ik voel er nu eens niets voor om mijn denkproces op dit blog te delen. Ik heb namelijk het vermoeden dat er weleens meer mensen in hetzelfde schuitje kunnen en ik wil niet dat zij, mochten zij dit lezen, denken van: “Goh, volgens mij heb ik dat ook.” Of erger: “Verrek, die Paul die heeft XYZ als oplossing bedacht, laat ik dat ook eens proberen.”

Daar pas ik voor. Om drie heel eenvoudige redenen. Ter eerste heb ik vorig jaar dezelfde truc toegepast als nu en werd ik al vrij snel ziek. De omstandigheden zijn nu weliswaar anders, maar ik wil anderen niet klakkeloos aan iets blootstellen waar ze ook last van kunnen krijgen. Ten tweede is ieder mens anders, wat voor mij werkt hoeft dat niet te doen voor jou. En ten derde vind ik dat dit begeleid moet gebeuren, vanuit hulpverlening. Gezien de doelgroep die ik voor ogen heb, waarvan ik denk dat die mogelijk bij mijn ervaringen gebaat zijn.

Ik ben daarom nu dus bezig mijn verhaal van de afgelopen tijd offline vast te leggen. Wat is er gebeurd? Wat deed ik? Wat hielp? Waarom hielp het? Vragen die ik voorzien van een mogelijk antwoord wil voorleggen aan mijn hulpverleners. Zodat zij kunnen beoordelen of het zinnig is zodat ik het bij een mogelijke herhaling in kan zetten. En beoordelen of lotgenoten er ook baat bij kunnen hebben. Wat dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn. En mocht men er iets in zien dan wil ik graag meedenken en -werken om mijn kennis zo goed mogelijk aan anderen beschikbaar te stellen. Ik ben heel benieuwd want zelf had ik veel van die opgedane kennis graag in het behandeltraject gezien.

Spannende tijden dus.

Afbeelding van stux via Pixabay

Wensen en doelen: bijstelling

12 januari schijnt de dag te zijn dat de meeste mensen hun goede voornemens opgeven, hoorde ik laatst op de radio. Ik ben niet van plan dat voorbeeld te volgen met mijn wensen en doelen voor dit jaar, want goed beschouwd zijn het wel goede voornemens.

Maar ik moet wel toegeven dat het niet zo soepel gaat als ik gehoopt had. Alleen het wandelen en lezen ging me goed af. De rest ging moeizaam. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat ik te makkelijk in mijn luie stoel neerplof en dan redelijk passief naar de televisie ga gapen; al wilde ik er gelukkig wel Zij die moet sterven van David Lagercrantz bij pakken en dat zesde deel uit de Millenium-reeks heb ik inmiddels uit. Het volgende boek, waar ik vanavond aan ga beginnen is Kinderen van Amsterdam van Jan Paul Schutten met illustraties van Paul Teng. Ik ben benieuwd of dit boek me net zo goed gaat bevallen als Kinderen van Nederland van hetzelfde duo, dat ik vorig jaar las.

De anderen doelen leveren tot nu toe schamele resultaten op:

  • vertalen Mossyface: 1 hele pagina gecontroleerd;
  • oefeningetjes web development Anki: 0 dagen;
  • PHP 7 Solutions van David Powers: 2 dagen; inleiding en 2 hoofdstukken gelezen;
  • Learning Web Development van Jennifer Niederst Robbins: 2 dagen: inleiding en 1 hoofdstuk gelezen;
  • International Biggles Association: 3 dagen;

Wat ik het belangrijkste vind op dit moment is de vertaling van Mossyface en andere activiteiten die ik voor de I.B.A. onderneem; voor het controleren geef ik mezelf een deadline voor 1 maart; Anki kost me gemiddeld een kwartier per dag dus die gaat er ook weer in; verder alleen lezen en wandelen. En bij het wandelen is dat op werkdagen vaak de minimale uitvoering van de gewoonte, simpelweg omdat het al donker is wanneer ik thuiskom van mijn werk. Die minimale uitvoering bestaat dan uit het lopen van en naar het openbaar vervoer heen en terug naar mijn werk.

Begin maart bezie ik mijn wensen en doelen opnieuw. Misschien ga ik dan voor doelen ook wel minimale uitvoeringen zoeken; zodat de stap om te beginnen zo klein is dat dat in ieder geval geen belemmering is. Te grote doelen werken toch afschrikwekkend, merk ik. Maar eerst maar eens hiermee aan de slag.

PS: Tussen het schrijven en posten van deze blogpost heb ik het projectenlijstje voor het eerst ingevuld en dat viel niet tegen. Er stonden meer groene 1’tjes dan ik had verwacht. En ik heb nog een pagina Mossyface nagekeken. Plus Anki web development. En ik heb bedacht dat ik voortaan de dag wil afsluiten met de volgende sequentie: medicijnen, Anki, projectenlijstje afvinken, lezen en naar bed. Lijkt me mooi. En de vooravond voor Mossyface en Biggles.

Wensen en doelen voor 2020

Onmogelijk

Eigenlijk ben ik niet zo van de goede voornemens en vind ik dat je er op elk moment mee kunt beginnen maar het afgelopen jaar, anderhalf jaar, heb ik gemerkt dat ik toch moeite heb mijn voornemens in daden om te zetten. Vandaar dat ik voor dit jaar als extra stok achter de deur mijn wensen en doelen online zet. Laat ik beginnen met de wensen:

Wensen

  • Zowel in 20218 als in 2019 kreeg ik te maken met ziekte. Ik ben hopelijk dit jaar alerter en gebruik meer medicatie en ik hoop dat ik dit jaar gevrijwaard blijf van mijn ziekte.
  • Een tweede probleem met een bipolaire stoornis is dat je soms het gevoel hebt dat helemaal niks lukt. Dit overkwam me afgelopen december nog. Ik hoop dat ik over deze gevoelens eerder ga praten zodat ik ze voor kan blijven.
  • Een derde, gerelateerd probleem is dat me lustelozer voel dan voor de zomer van 2018 waarin het met mijn gezondheid voor het eerst in zes jaar misging. Over die lusteloosheid misschien in een later blog meer.

Dan nu de doelen

Deze zijn wat kleiner maar hebben deels toch te maken met wat ik hierboven schreef. Behalve dagelijks wandelen lukt het mij bijna niet om van dingen een dagelijkse gewoonte te maken. Voor dit jaar heb ik hulp ingeroepen van Elja’s projectenlijstje. Het is niet mijn bedoeling alle dingen die erop staan dagelijks uit te voeren maar ik hoop dat de groene eentjes me wel gaan stimuleren mijn doelen te behalen:

  • De vertaling van Mossyface eindelijk afronden zodat deze in het najaar gepubliceerd kan worden. Ik ben samen met een aantal partners in crime nu al anderhalf jaar met het boek bezig maar ziekte en gebrek aan (dagelijks) ritme gooit steeds roet in het eten. Vandaar dat het hoog op mijn prioriteitenlijstje staat.
  • 25 boeken lezen. Dit is misschien geen spectaculair aantal, maar ik haalde er vorig jaar maar 20. Ik heb vooral moeite om in het leesritme te komen.
  • Vaker bloggen; het streven is ieder weekend.
  • Blijven wandelen. Dat gaat al vijf jaar goed dit jaar.
  • Sinds de zomer van 2018 ben ik bijna zes kilo aangekomen. Die wil ik dit jaar weer kwijt.
  • Dit jaar is het vier jaar geleden dat ik begon aan mijn omscholing tot web developer en hoewel ik de kennis die ik in mijn opleiding opdeed in mijn huidige baan niet nodig heb, blijf ik het een interessant onderwerp vinden. Vanaf afgelopen augustus heb ik mij gericht op het onderhouden van mijn kennis uit de opleiding en dit jaar wil ik die kennis ook uit gaan breiden. Daarover vast meer in latere blogs.
  • Vroeger op de middelbare school was ik vooral goed in talen maar behalve met Engels doe ik er weinig meer mee. Dat vind ik jammer en ik ben van plan mijn talenkennis weer wat op te vijzelen; zeker omdat ik benieuwd ben naar Fluent forever van Gabriel Wyner. Wat hij schrijft lijkt op hoe ik met Anki heb gewerkt tijdens mijn omscholing. Inmiddels gebruik ik Anki weer om mijn kennis op te halen en ik ga het ook inzetten voor mijn verdere verkenning van het web development landschap. Maar omdat Wyners methode om nieuwe talen te leren hier erg op lijkt, wil ik zijn boek dit voorjaar gaan lezen en als het me aanstaat ook toepassen. Misschien ga ik wel een nieuwe taal leren en helpt dit me ook een beetje van mijn introverte karakter af. Wordt vervolgd.

Afbeelding van mohamed Hassan via Pixabay

Zen habits plan Mossyface: doorstart

Mossyface 1932

Er zijn nu 3 weken verstreken sinds mijn vorige update over mijn Zen habits plan Mossyface en het zijn niet de meest succesvolle weken geweest, vandaar ook dat er geen updates meer kwamen.

Ik had het liefste natuurlijk 21/21 dagen succesvol willen rapporteren maar dat zit er niet in. Eerder iets van 12/21, ik heb het niet precies bijgehouden. De reden dat het zo moeizaam ging, was dat er iets aan mijn zelfvertrouwen knaagde en flink knaagde. Dat schoot niet op, maar ik heb daar hulp voor gezocht en dat lijkt zijn vruchten afgeworpen te hebben. Ik heb weer vertrouwen in mezelf en durf de uitdaging van het Zen habits plan Mossyface weer aan.

Wel wil ik een kleine verandering doorvoeren; je kunt het ook een grote noemen. Ik wil van dertig minuten per dag naar twee keer dertig per dag Mossyface. De reden hiervoor was dat ik het voor 2012 – voor die ingrijpende manie en medicatieverhoging – ook zo deed en dat me toen altijd heerlijk beviel. Daarnaast zit in twee keer per dag meer dwang. Als ik één keer een half uur mag heb ik, merk ik, de neiging om het voor me uit te schuiven tot ik naar bed ga en sla ik dan over of pak ik nog gauw tien minuten mee in plaats van het beoogde half uur. En voel me daarna (de volgende dag) rot omdat het me niet gelukt is mijn doelstelling te halen.

Bij twee keer een half uur ben ik gedwongen om eerder op de avond te beginnen, of al overdag als ik vrij ben en kan ik tussendoor mooi een uurtje lezen. Op die manier hoop ik snel weer met plezier bezig te zijn met een hobby die me altijd enorm veel voldoening heeft geschonken. En laat nou voldoening dat zijn waar het vinden van je Waarom om draait.

Het zou een mooie drietrapsraket zijn: plezier in mijn werk, in mijn vertaling en met wat ik lees. Als dat geen gelukszalige blogs oplevert, dan weet ik het ook niet meer; ik vind het in ieder geval een mooi streven. Afijn, volgende week maandag de eerste resultaten; alhoewel dat ook al kan bij mijn verslag over mijn zoektocht naar mijn Waarom, eerder in het weekend.

Op zoek naar het Waarom

Eigenlijk weet ik niet precies wat ik hier op wil schrijven maar ik ga toch bloggen omdat ik het gevoel heb dat mijn gedachten op een rij zetten alleen al mij verder kan helpen. Het loopt namelijk allemaal niet soepel. Mossyface gaat moeizaam. Daarover morgen meer. Wandelen gaat nog steeds crescendo maar het lijkt haast of iets waarbij ik echt na moet denken mij moeizamer afgaat.

Toch zie ik ook voor Mossyface nog mogelijkheden genoeg, maar toch echt: morgen meer. Ik zat namelijk ook na te denken of de suggestie die Elja gisteren deed over 1 woord dat richtinggevend voor het nieuwe jaar. Ik denk nog even na of het voor mij iets iets is. Nog tijd genoeg om erop terug te komen, het is pas begin december.

Iets van richting kan ik wel gebruiken, vandaar ik vanavond aan Vind je Waarom ben begonnen. Geen idee of het me wat gaat brengen maar ik heb soms het gevoel dat ik iets mis. Dat ik eigenlijk wel weet wat dat dan is maar dat ik nog niet weet of en hoe ik daar gevolg aan kan geven. En of ik dat eigenlijk wel zou moeten willen.

Een schot voor de boeg?

Ik ben dus nog maar net aan Vind je Waarom begonnen maar heb al wel Start with Why gelezen en op basis daarvan heb ik wel een vermoeden van mijn Waarom maar al schrijvende merk ik dat het niet goed voelt om dat nu al hier op mijn blog te noteren. Laat ik toch maar eerst het boek lezen, dat overigens niet door Simon Sinek is geschreven maar door twee van zijn medewerkers: David Mead en Peter Docker. Dat sluit aan bij wat hij in Start with Why zegt over Martin Luther King en Ralph Abernathy: iemand voor het Waarom, een selecte kring voor het Hoe die een grote groep naar een Wat leiden op basis van een gemeenschappelijk Waarom. Maar Sinek en zijn team gunnen iedereen een duidelijk Waarom om voldoening uit hun werk te halen (en uit hun leven, vul ik dan aan).

Geen schot voor de boeg dus maar blijf dit blog volgen als je meer wilt weten over het boek of mijn zoektocht want erover bloggen voelt goed. Benieuwd of ik mijn Waarom kan vinden, hoe dat gaat, of het aansluit bij mijn huidige vermoeden. En uiteraard ook benieuwd of en hoe ik het kan toepassen in mijn leven. Zodat ik niet alleen mijmer maar ook actief word/blijf.

Afbeelding van A1 B2 via Pixabay.

Toch maar Start with Why

Start with why

Vanmorgen en vanmiddag had ik hier een heel blog bedacht, maar ik weet niet of het er komt te staan. Jaren geleden had ik het plan om bij het lezen van non-fictie een maand uit te trekken voor het betreffende boek en er die periode dagelijks mee bezig te zijn. Op die manier zou ik het kunnen lezen, beoordelen of het wat voor me is en toepassen. Want lezen alleen lijkt me niet zo nuttig als ik echt wat wil doen met wat in het boek staat.

Een maand actief met een boek bezig zijn dus: en met een maand is er een gewoonte. En over gewoontevorming heb ik het vaker gehad en dat zal vermoedelijk in de toekomst niet veranderen.

Ruim een half jaar terug raadde iemand mij aan om naar ‘The Golden Circle’ te kijken van Simon Sinek. Van hem had ik natuurlijk nog nooit gehoord maar bij een hype ben ik altijd een beetje huiverig. Ik las bijvoorbeeld dit jaar pas De steen der Wijzen. Met veel plezier overigens. Maar terug naar Sinek. Ik heb de vrouw die hem aanbeval hoog zitten, dus heb ik mijn antihypegevoelens aan de kant gezet en ben ik vorige week aan Start with Why begonnen. En ik heb al besloten Vind je Waarom van Sinterklaas te vragen. In het Nederlands en op papier omdat ik meer mensen ken die er misschien wat aan hebben.

Wat ik van plan ben is om de komende maand op zaterdag te vertellen hoe ik de boeken ervaar en wat ik er mee doe. Samenvattingen over de boeken zijn er al meer dan voldoende.

Het is allemaal niet dringend; ik heb het prima naar mijn zin op mijn werk – het Wat past – maar het is commercieel en daar ligt niet helemaal mijn hart. Dus iets erbij, ik heb er de tijd voor, lijkt me mooi. Iets wat meer aansluit bij mijn waarom, wat daar heb ik wel al een idee van omdat ik me tijdens het lezen van Start with Why steeds duidelijker realiseerde dat het werk dat ik 7,5 geleden deed toen ik manisch werd nauw aansloot bij mijn Waarom.

De reden van mijn twijfel over het schrijven van deze blogpost was dat ik toen zo diep geraakt werd door dat Waarom dat ik er in doorschoot; ik verschilde grondig met mijn werkgever van mening over het Hoe. Te weinig medicatie was ook niet bevorderlijk, dat ik niet alert was en dat mijn omgeving daardoor machteloos stond; allemaal redenen dat het mis ging.

En de reden dat ik twijfelde over het schrijven van deze blogpost; ik leg toch een bepaalde keuze vast waar risico’s aan verbonden zijn. Maar:

  • ik gebruik meer medicatie
  • ik hanteer nu wel het signaleringsplan
  • ik luister naar mijn omgeving

Dus ik ga op zoek naar mijn Waarom en ga dat hier beschrijven omdat bloggen voor mij vaak verwerken en leren is.

Uitdagingen

Het ging zo mooi goed. Zes jaar lang. Maar vorig jaar zomer voelde ik het gebeuren. Laat ik kijken wat er gebeurt. En het gebeurde. Ik wist dat het kwam dus ik was voorbereid. Een weekje of wat vakantie, gesprekken en meer medicatie en ik kon er weer tegen.

Alles leek goed te gaan. Nou ja, alles. Op het werk wel, plichtsgetrouw zet ik me daar altijd voor in, maar de hobby, het vertalen van Mossyface, waar ik het hier ook al over heb gehad, ging moeizaam. Geen zin; met de grootst mogelijke moeite lukte het me om er toch toe te zetten mijn deel te vertalen. Moeite, moeite en nog eens moeite. Terwijl ik het wel leuk vond en vind om te doen.

Maar ergens klopte het niet. Het speelde al langer. Sinds 2012, vanaf dat moment ging moeizaam. Laat dat nu samenvallen met het moment dat mijn medicatie flink werd uitgebreid.

Dat het iets met medicatie te maken had bleek ook afgelopen januari. Na de zomer met bijna ziek worden – net wel/net niet – mocht ik mijn medicatie weer afbouwen. Gelijk had ik meer energie en ik maakte in ijltempo mijn vertaling af.

Maar helaas was ik binnen twee maanden ziek; en dit keer echt ziek. Weinig slapen toch nog redelijk veel ideeën. Wel iets in de gaten, te veel vertrouwen in mezelf en daardoor te laat met ingrijpen. Allemaal verklaarbaar maar gewoon niet handig van mezelf. Ik had het moeten zien.

Gelukkig kreeg ik zo veel medicijnen dat een olifant er ook van zou slapen. Ik dus dus ook. Waar de medicijnen ook bij hielpen, was bij het op orde brengen van mijn gedachten.

Afijn, ik ben nu acht maanden verder en wijzer (dat laatste hoop ik althans). Het gaat goed; ik slik iets meer medicijnen, doe mijn werk met plezier, vertaal, blog enzovoort. Toch blijven er nog uitdagingen: lusteloosheid en gewicht. Maar aan die dingen werk ik met liefde (voor mezelf).

Morgen nog een plaatje zoeken en nog eens nalezen op spelfouten; publiceren voor ik me bedenk.

Zen habits plan Mossyface week 2 (10 – 17 november 2019)

Deze week (vorige week maandag 10 novemer tot en met gisteren, zondag 17 november 2019) ging het een stuk moeilijker met elke dag een stukje (twintig minuten) vertaling controleren. Of het nu kwam doordat ik van tien minuten naar twintig minuten vertalen ben gegaan, of dat het kwam doordat het op het werk hectisch was, het ging moeizaam. Het lukte me niet om steevast meteen na het eten mijn pc aan te zetten en aan de slag te gaan. Nee, het kostte moeite en meestal was ik later op de avond pas met vertalen bezig. Nou ja, vorige week maandag een stuk eerder vanwege GLOW Eindhoven.

Vrijdag heb ik het vertalen zelfs helemaal overgeslagen. Niet dat ik het vergat; nee, ik moest de hectische werkweek eerst een plekje geven en dat was pas rond half elf gebeurd en toen stond de computer nog niet eens aan. Ik besloot een dag over te slaan.

Maar zes uit zeven dagen succes lijkt me helemaal niet verkeerd, ook omdat ik me er steeds op verheugde en het als ik daadwerkelijk bezig was, leuk vond. Blij mee, maar ik doe wel enige aanpassingen aan mijn zen habits plan. Ik start voortaan mijn pc op als ik thuiskom van mijn werk zodat ik sneller aan de slag ken, zeg half zeven. Mijn computer is al niet helemaal nieuw meer en goed opstarten tot startklaar duurt een kwartier of zo.

Een tweede aanpassing die ik doe, is een toevoeging: wat als ik twee dagen achter elkaar niet vertaal? Dan een avond geen hoorapparaten. Dat gaat me dus niet gebeuren; één dag missen kan, twee dagen achtereen echt niet.

Verder verander ik nog niks: ook deze week twintig minuten per dag vertalen. Tot zondag. Daarna kijk ik weer verder.