Met zonder beperking

Wat mijn boekenkast over mij vertelt #50books – vraag 2

Wat vertelt jouw boekenkast over jou?

Dat is Hendrik-Jans 2e vraag in #50books editie 2016. Het korte antwoord is dat mijn boekenkast over mij vertelt dat ik ik gek ben van Biggles. Maar ja, dat kun je in de zijbalk hiernaast ook zien. Ruw geschat heb ik zeker 300 boeken van W.E. Johns. Op 5 boeken na alles in het Engels, alles in Nederlandse vertaling en daar komen er hopelijk nog vele bij want van zijn 160+ boeken zijn er nog zeker 60 die niet in het Nederlands vertaald. Johns schreef namelijk heel wat meer dan Biggles.

Wat mijn boekenkasten nog meer over mij vertellen

Voor de hand liggend: dat ik meer boeken moet lezen van de bibliotheek of over moet schakelen op e-books want ik heb een chronisch tekort aan boekenkastruimte en ik weet eigenlijk niet waar ik nog meer boeken(kasten of -planken) kwijt kan.

Een andere oplossing die ik overweeg is om boeken te ruilen voor het goede doel. Voor een prikkie kopen en dan als ze uit heb en weer in de buurt ben weer inleveren en een nieuwe leesvoorraad aanschaffen.

Niet dat ik de pretentie heb dat ik alles uit mijn boekenkasten heb gelezen. Ik durf zelfs geen schatting te maken maar ben door dit gegeven wel meer na aan het denken over waar mijn prioriteiten liggen.

Wat mijn boekenkast ook over mij vertelt is dat ik niet bepaald per se alleen maar nieuwe boeken wil hebben. Boekenbezit is wel een ding, maar dat mogen best tweedehandsboeken zijn. Circa de helft van mijn complete Arendsoog-collectie zal niet nieuw gekocht zijn. Biggles was al bijna niet meer nieuw te krijgen toen ik de serie ging lezen en verzamelen.

Ja, ik ben een echte verzamelaar. Al mijn jeugdboeken maken nog deel uit van mijn collectie. Maar die omvat niet alleen jeugdboeken. Ook romans, thrillers en al mijn studieboeken (op eentje na dat ooit in een package deal met een Biggles-vertaling verkocht aan een docent). Plus niet te vergeten verklarende woordenboeken in verschillende talen, diverse vertalende woordenboeken Latijn, Frans, Duits, Engels. Het mooie is dat ik die woordenboeken ondanks internet, Wikipedia of Google Translate nog steeds gebruik.

Zo kon ik tijdens het vertalen van van Gimlet King of the Commandos maar niet ontdekken hoe ik de titel van een bepaald hoofdstuk moest vertalen, tot ik een 60 jaar oud verklarend woordenboek Engels-Engels erbij pakte en daar de uitdrukking vond.

Al met al vertelt mijn boekenkast toch meer over mij dan ik dacht. Shelfie volgt.

Jeugdliteratuur revisited?

Een jaar lang heb ik op Literaire jeugdhelden over jeugdliteratuur geschreven. Tot ik op een dag griep kreeg, niet schreef en daarna de draad niet meer oppakte. Het format beviel me niet ook was er de vraag of ik het blog niet meer vanuit mijn manische depressiviteit had opgestart, er mensen bij betrokken had en me daarom min of meer verplicht voelde om er mee door te gaan.

Het antwoord bleek inderdaad ja te zijn, vandaar dat het blog een stille dood stierf. Maar ik heb het hoofdstuk nooit definitief gesloten. Nu ik weer probeer boeken lezen in mijn routine te krijgen, hoop ik dat ik mij niet meer door vertalingen min of meer van de (jeugd)boeken af laat houden en weer eens af en toe een young adult of prentenboek te lezen.

Mijn leeservaring delen

Wat ik van die boeken vind, kan ik dan mooi delen op Literaire jeugdhelden. Daarbij hoop ik klassiekers af te wisselen met werken van nu. Want daar ben ik razend benieuwd naar. Volgens mij zijn er genoeg spannende ontwikkelingen en getalenteerde auteurs om te volgen. Hoe dat vorm gaat krijgen weet ik nog niet, maar het idee zit al een paar weken te kriebelen in mijn hoofd en terwijl ik dit schrijf krijg ik meteen een aantal ideeën waar ik mee aan de slag kan gaan.

De manier waarop ik de draad weer oppak zal anders zijn – meer incidenteel – maar ik hoop op die manier toch Literaire jeugdhelden nieuw leven in te blazen.

Wil ik dit gaan toepassen?

Misschien kan ik alles wat ik de afgelopen maanden over leren heb geleerd wel samenvatten in één simpele vraag: wil ik dit gaan toepassen? Het lijkt een retorische vraag maar ik ben daar toch anders over gaan denken. Ga maar na: hoe vaak lees je niet iets wat je wel interessant lijkt maar waarvan je na een aantal weken gaan flauw idee meer hebt waar het over ging?

Mij overkwam dat vaak

Een belangrijke les die ik uit Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar en Learning how to learn heb geleerd is dat je actief bezig moet zijn met hetgeen je wilt leren. Alleen lezen is bij lange na niet genoeg, zo weet ik ook uit ervaring. De kans op onthouden wordt een stuk groter als je actief met wat je leert aan de slag gaat. Samenvatten wat je leest, jezelf overhoren, aan een ander uitleggen. Maar vooral: doen wat je leest. Niet slaafs, maar proefondervindelijk de technieken uitproberen, kijken wat voor jou werkt.

Je wordt geen SEO-expert door Schrijver voor SEO van Rutger Steenbergen te lezen of het MOZ-blog te volgen. Nee, wil je er iets aan hebben dan zul je zelf aan de slag moeten met wat je leest. Pas tips toe voor je eigen blog.

Van lezen naar actie

Een valkuil waar ik in het verleden nogal eens intrapte, was dat ik alleen maar las, nergens mee aan de slag ging en dus weinig onthield en met al dat lezen weinig opschoot. Vandaar dat ik mij nu voor ik me in iets ga verdiepen ik mezelf de vraag stel of ik dit echt wil gaan toepassen. Als het antwoord ja is, dan is de volgende vraag: hoe?

Met die vraag – hoe ga ik dit toepassen? – hoop ik vanaf morgen ook A mind for numbers van Barbara Oakley te gaan lezen. Vandaag heb ik Learning how to learn herhaald, helaas niet aan de hand van aantekeningen. Die had ik nauwelijks gemaakt omdat het een online cursus was. Wel had ik de antwoorden bewaard van de eindtoets en die heb ik na ruim een maand opnieuw gemaakt.

Vanaf morgen dus weer lezen, vragen stellen, samenvatten, testen en vooral toepassen wat ik al heb geleerd. En ook na het lezen van het boek wil ik het blijven toepassen.

En natuurlijk kan een boek ook tegenvallen. Je hebt altijd de keuze om te stoppen met lezen of wat je hebt gelezen niet te toe te passen. De vraag helpt mij hopelijk met actiever leren.

#WOT 1: verbinden

In de zomer van 1999 krabbelde ik langzaam op na wat voor mij de moeilijkste periode uit mijn leven tot dan toe was geweest. En er kwam gelukkig ook het besef dat het me wel ging lukken. Ik had er alle vertrouwen in dat mijn diploma in het aankomende schooljaar deze keer wel zou halen. En misschien wel zonder al te grote moeite.

Met dat groeiende vertrouwen nam ik mij voor leuke dingen te gaan doen. Dat was een half jaar nauwelijks gelukt. Leuke dingen doen en dat hield voor in: lezen, meer bijzonder: Biggles lezen. Wij waren toen al verbonden met het internet – weliswaar nog maar een 56k6 modem, maar toch. Ik vond op internet dan ook veel informatie over Biggles. En ik werd lid van de International Biggles Association. And – as they say – the rest is history.

Dat is toch wat kort door de bocht. Ik kon de ontbrekende Nederlandstalige deeltjes uit mijn serie aanschaffen. En een paar Engelse, die niet vertaald waren. Plus de prachtige Captain W.E. Johns Catalogus. Maar het gaat vooral om het mailtje aan de voorzitter (en schrijver van de Catalogus) dat ik na ontvangst van al dat moois stuurde. Een mailtje met complimenten en een vraag. Ik was namelijk ergens aan begonnen en de vraag die ik stelde bleek mij voorgoed met Marvel te verbinden.

Waarom zijn die boeken nog niet vertaald?

Ik was dus net begonnen maar doordat aan Marvel mailde en die vraag stelde, was er geen weg meer terug. Niet dat terug wilde. Voor mij viel dit onder leuke dingen doen. Maar we waren vanaf dat moment min of meer verbonden in een geheim complot. Een hele tijd sprak ik er zelfs thuis niet over, maar dat viel niet vol te houden.

Het project kwam na een paar maanden stil te liggen omdat er toch een uitgever moest worden gevonden. Ik haalde ondertussen mijn diploma en vanaf augustus 2000 ging het volle kracht vooruit, nog steeds verbonden in dat complot waar slechts mijn ouders en bestuursleden van de I.B.A. vanaf wisten. Ik liet mij ook niet zien op verenigingsbijeenkomsten. Er werd aangekondigd dat er groot nieuws zou zijn op de bijeenkomst van maart 2001 en ik trad uit de anonimiteit. Ik leerde Marvel offline kennen en er hing een samenzweerderige sfeer. “Ben jij die jongen die…?” vroegen bestuursleden.

En toen het grote nieuws: tijdens de volgende bijeenkomst, die op 16 juni 2001, zal voor eerst in 29 jaar waar een niet eerder in het Nederlands vertaald Biggles-boek verschijnen.

Op die prachtige junidag mocht ik samen met Marvel vele exemplaren van Biggles en zijn basis van handtekeningen voorzien.

De jaren daarop vertaalde ik nog twee boeken met Marvel, waarna zij veel te jong overleed aan een hersentumor.

Dit was mijn bijdrage aan de WOT: verbinden

Ondergaat dit blog op woensdagen een metamorfose?

Hayden_White_11

Dat is een vraag waar ik nu al enkele uren mee worstel. Doe ik het of doe ik het niet? Maar laat ik bij het begin beginnen. Dat was toen ik het voornemen van Hendrik-Jan de Wit las om gaan bloggen over Divina Commedia van Dante Alighieri. Vanmiddag schreef hij uitgebreider over zijn plannen en ik ben heel benieuwd naar de blogs die hij over deze klassieker gaat schrijven.

Een klassieker die ook bij ons in de boekenkast staat. In vertaling van Ike Caliona en Peter Verstegen, praktisch ongelezen. Daar gaat verandering in komen. Maar ik las ook dat Hendrik-Jan zijn lezers uitnodigde zelf ook met projecten te komen. Nu wil het geval dat er bij ons in de kast nog een klassieker staat en toen ik straks aan de wandel was, kwam er een idee bij me op dat me sindsdien niet meer heeft losgelaten.

Die andere klassieker is Metamorphosen van Publius Ovidius Naso, in vertaling van Marietje d’Hane Scheltema. Net zo ongelezen als dat andere boek. Al heb ik bij Latijn wel fragmenten uit Metamorphosen gelezen. Maar ik speel dus met de gedachten er iets mee te gaan doen. Zodat ik eindelijk een stok achter de deur heb om het daadwerkelijk te lezen.

Waarom?

Meestal lees ik boeken snel maar soms ik vind het ook prettig om ze langzaam te lezen. Misschien ben ik daarom wel vertaler. Maar goed, ik wil er dieper op ingaan. Kijken wat een boek met me doet. Hoe de auteur dat voor elkaar krijgt. Wat het boek met anderen gedaan heeft.

Al met al denk ik dat ik voldoende vragen aan Metamorphosen kan stellen om een aantal (hopelijk) interessante blogs te schrijven. Ik vermoed zelfs dat het meer dan mogelijk moet zijn een link te leggen met Divina Commedia. Het mooie van zulke klassieke teksten is dat er vaak de meest wonderlijke intertekstualiteit te vinden is die je vervolgens weer op het spoor zet van nieuwe werken.

Een speurtocht

Misschien ga ik er dat wel van maken, een speurtocht door de wereldliteratuur, -geschiedenis en cultuur aan de hand van Metamorphosen. Ik weet het nog niet en daarom laat ik het plan nog een week rijpen. Haast heeft het niet: ik wil er de woensdagen voor uittrekken en ben er mogelijk heel 2016 mee zoet. We zullen zien. Ik ga in ieder geval Hendrik-Jans tocht door Divina Commedia volgen en hier aan daar van aanmoedigingen voorzien.

@foto via Wikimedia Commons met Public Domain Mark

Wat is er aan de hand?

marseille-142394_640

Carel doet ons voortaan iedere dinsdag een woord aan de hand, dat is er aan de hand. Een woord dat in meerdere spreekwoorden en gezegdes voorkomt en waar iedereen dan mee aan de haal mag. Voor deze eerste week is dat woord ‘hand’.

Niets aan de hand, zou je zeggen. In mijn geval toch wel. Als kleuter had ik het over mijn linkerhand en mijn ‘andere hand’. Die deed namelijk nooit wat ik wilde. Dat komt doordat ik gedeeltelijk halfzijdig verlamd ben. Ik kan eigenlijk alleen mijn linkerhand goed gebruiken, terwijl ik van aanleg rechtshandig ben. Gelukkig draai ik voor veel dingen die je eigenlijk met twee handen moet doen mijn hand niet om. Je wordt handig, zeg maar. Toch is er zowel met links als met rechts iets aan de hand.

Terug in de tijd

Het Latijnse woord voor links is ‘sinister’. Precies, sinister of duister en aangezien Latijnse woorden gemiddeld minstens vijftien betekenissen hebben ongetwijfeld ook link. En wat is er linker dan link, juist, je linkerhand. En wat betekent recht? Inderdaad: juist, correct. En wat is er rechter dan recht? Je rechterhand. Rare jongens, die Romeinen. Nou, wij Nederlanders kunnen er ook wat van. Ik? Ik ben slechts de boodschapper en was mijn handen in onschuld.

Maar weet je voor wie ik mijn hand in het vuur zou steken? Wees gerust, hij is allang dood, dus geen gevaar voor lijf en leden. Voor Gaius Mucius Scaevola. De Romeinen hadden namelijk nog een ander woord voor links, ‘scaevola’, de bijnaam die deze Gaius Mucius kreeg. En in tegenstelling tot ‘sinister’ had ‘scaevola’ een heldhaftige betekenis. Scaevola had namelijk als blijk van verzet tegen het Etruskische leger en de bevelhebber daarvan zijn rechterhand in het vuur gestoken. Misschien is het volksetymologie maar ik vermoed dat daar de eerder genoemde uitdrukking vandaan komt.

De hand die hem resteerde – de linker – werd ook wel ‘scaevola’ genoemd. Vandaar Gaius Mucius Scaevola. Je kunt je voorstellen dat ik me tijdens de les waarin hij behandeld werd danig met hem verbonden voelde.

Tegen het schrijven van deze blogpost heb ik mij niet met hand en tand verzet, zo kan ik met de hand op het hart zweren.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Met mijn collegeblok herinneringen ophalen

handbook-765503_640

Naast dagelijkse gewoontes die ik me probeer aan te wennen heb ik sinds vandaag ook voor de eerste keer een gewoonte uitgevoerd waarvan ik hoop dat het een maandelijkse wordt. Eigenlijk had ik het van het weekend al willen doen, maar het kwam er pas vanavond van.

Wat ik gedaan heb, was een collegeblok (en een pen) pakken en terugdenken aan Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar en me zo veel mogelijk proberen te herinneren uit het boek. Dat heb ik in steekwoorden opgeschreven en toen ik daarmee klaar was, heb ik ze vergeleken met mijn oorspronkelijke aantekeningen van toen ik het boek las.

En die aantekeningen had ik nadat ik ze gemaakt had weer vergeleken met het boek en vormen dus een accurate samenvatting van de stof. Op die manier heb ik vandaag dus herinneringen opgehaald aan Lezen, weten en niet vergeten.

Met welk resultaat?

Nadat ik mijn nieuwe aantekeningen met de oude had vergeleken, bleek dat ik me de hoofdlijnen nog wist te herinneren en grote delen van de details. Enkele waren wel weggezakt en weer andere had ik niet opgeschreven maar wist ik nog wel omdat ik ze inmiddels al toepas. Al met al was het een resultaat waar ik tevreden over ben en ik ben dan ook van plan deze gewoonte er maandelijks in te houden.

Hoe werkt het?

Deze techniek combineert twee methodes uit Lezen, weten en niet vergeten: je hersenen actief erbij betrekken en gespreid herhalen. Om informatie te onthouden heeft het niet veel zin om die meerdere malen achter elkaar te lezen. Veel beter werkt het als je informatie naderhand uit je geheugen reproduceert. Dan denk je zelf na en creëer je diepere geheugensporen dan wanneer je simpelweg herleest. Bij herlezen herken je stukken tekst omdat je ze eerder hebt gelezen en niet omdat je ze hebt onthouden. Graaf je echter herinneringen op uit je geheugen – die je naderhand controleert aan tekst of eerdere aantekeningen – dan weet je zeker dat er iets bovenkomt wat je hebt onthouden.

Het tweede principe dat hier een rol speelt is gespreid herhalen. De eerste week herhaal je informatie bijvoorbeeld om de dag, daarna om de drie dagen, na een tijdje om de week tot slot om de maand. Hierdoor komt informatie beter in je langetermijngeheugen dan wanneer je iets 5 keer herhaalt op 1 dag. Door de interval zakt de informatie een beetje weg, waardoor je moeite moet doen om deze op te halen en dat zorgt er weer voor dat de informatie dieper in je geheugen wordt opgeslagen.

Technieken die ik zal blijven gebruiken, dat weet ik na dit experiment wel zeker. Een herhalen dat overigens al tijdens het leren begint. Je onthoudt een boek van 10 hoofdstukken het beste als je de eerste al gaat herhalen terwijl je de latere nog aan het lezen bent.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Leesvoornemen 2016 #50books – vraag 1

apple-256261_640

Wat is je leesvoornemen voor 2016?

Dat is de eerste vraag voor #50books jaargang 2016 waarin Hendrik-Jan de Wit het stokje heeft overgenomen van Peter Pellenaars. In mijn blogpost over de Goodreads challenge 20116 van gisteren heb ik al aangegeven dat ik dit jaar 25 boeken wil lezen maar vooral beter wil bijhouden wat ik lees en me voor wat ik lees vaker door anderen laten inspireren.

En eergisteren gaf ik al aan dat wat mij betreft 2016 het jaar van de themamaanden wordt en ik zoals ik het nu zie gaat een boek de basis vormen voor elk thema.

Maar misschien is mijn belangrijkste voornemen wel dat ik mezelf wat vaker wil belonen. Wat ik daarmee bedoel? Toen ik me vorig jaar op uitnodiging van Peter voornam om dagelijks te gaan wandelen bleek dat het voor het welslagen van dat plan op de langere termijn noodzakelijk was een heel plan te ontwerpen.

Het onderdeel beloning maakte ook onderdeel uit van dat plan. Omdat ik graag meer wilde lezen, leek mij dat het mes aan twee kanten zou snijden als ik en (dagelijks) zou wandelen en zou lezen. Vandaar dat ik in het plan opnam dat ik als ik een dag zou wandelen ik die dag ook (in) een boek zou lezen.

Met het wandelen gaat het tot nu toe – ruim een half jaar later – nog steeds geweldig maar die beloning schoot er bijna altijd bij in.

Om die reden neem ik mijzelf voor mezelf dit jaar wat vaker te belonen. Drie dagen onderweg gaat dat nog steeds goed.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

De Goodreads challenge 2016

Goodreads_2016

Al jaren neem ik mij voor om meer te gaan lezen. Ik heb namelijk het idee dat ik door de opkomst van internet, smartphones en wat dies meer zij minder ben gaan lezen. Minder boeken dan, blogs lees ik dan weer stukken meer. En er is altijd wel een vertaling die ‘lezen in de weg zit.’

Maar het gekke is: eigenlijk heb ik geen idee hoeveel ik lees. Ik leg van alles vast, ben wat dat betreft net een archivaris maar ik heb nog nooit bijgehouden welke boeken ik nu daadwerkelijk lees in een jaar. Bij benadering heb ik wel een idee, maar dat is het dan ook wel.

En dat vind ik jammer

Vandaar dat ik nu, na al een aantal jaren een slapend account te hebben bij Goodreads, de uitdaging voor 2016 vastleg. Hoewel ik geen idee heb hoeveel ik dit jaar ga lezen, heb ik de uitdaging op 25 boeken gezet. Gezien mijn plan waar ik het gisteren over had om 2016 als het jaar van de themamaanden te zien – en waarschijnlijk iedere maand een boek als basis daarvoor te gebruiken, wat dus al zou betekenen dat ik minimaal 12 boeken lees – zou dat doel haalbaar moeten zijn.

Wat ik wil lezen

Ik wil proberen tot een mix van informatieve non-fictie en fictie te komen. Zowel Engelstalig als Nederlandstalig. Romans, thrillers, jeugdboeken, maar ook strips – zo was ik vanmiddag nog in de stripboekenwinkel om het nieuwste album van Biggles-illustrator Eric Loutte aan te schaffen. Ik zag dat het album nog niet in Goodreads stond, maar ik ben er wel heel nieuwsgierig naar. Het is overigens het album Solo uit de reeks Alfa – Eerste wapenfeiten, met Emmanuel Herzet als scenarist.

Inspiratie opdoen

Wat me ook leuk lijkt aan deze uitdaging en aan Goodreads is dat je anderen kunt volgen en je dus door hen kunt laten inspireren. Zo wil ik best een keer een manga album proberen. Wat me laten inspireren betreft wil ik ook weer wat actiever gaan meedoen aaan #50books. Ben je benieuwd naar mijn leesvorderingen, zoek me dan op en voeg me toe op Goodreads. Dan ben ik daarna benieuwd naar jouw vorderingen.

2016: het jaar van de… themamaanden

Net las ik bij Marcel van Driel dat 2016 het jaar van het boek wordt. Schitterend initiatief natuurlijk en daar sluit ik me graag bij aan. Op het boekenfront heeft 2016 wat leuke dingen in petto, maar daarover later vast meer. Hoe dan ook, boeken zullen dit jaar weer een belangrijke rol voor me spelen.

Maar ik geef er wel een draai aan

Voor mij wordt 2016 namelijk het jaar van de themamaanden. Niet in de zin van maand van het spannende boek of maand van de geschiedenis maar ik wil wel elke maand bij één onderwerp stil blijven staan. Over dat onderwerp ga ik dan een maand lang lezen, leren en bloggen. Dat is het idee.

Waarom een maand?

Vorig jaar leerde ik dat als je ergens een maand mee bezig bent, dit dan een gewoonte wordt. Daarom lijkt het me om met een aantal onderwerpen waar ik altijd al interesse voor heb gehad minimaal een maand lang aan de slag te gaan. Na een maand moet ik dan een idee hebben of ik het onderwerp echt interessant vind.

En er is nog iets

Daar ga ik even voor terug in de tijd, naar de onderbouw middelbare school. Daar hadden we een docent klassieke talen die vond dat wij leerlingen elke dag met Latijn bezig moesten zijn. Dan zouden we het vanzelf leren. Toen vond ik dat maar een raar advies, maar nu begin ik het steeds meer op waarde te schatten, na via Peter de uitdaging van Zen habits – Mastering the art of change van Leo Babauta te zijn aangegaan. De belangrijkste uitdaging was om dagelijks met een gewoonte bezig te zijn.

Het grote geheim daarvan is…

…dat als je ergens een maand lang dagelijks mee bezig bent, dit dan een gewoonte is geworden. Na die maand (4 succesvolle weken, zegt Babauta eigenlijk) kun je dan afwegen of je met die gewoonte door wilt gaan en kun je een nieuwe aanleren. Vandaar mijn keuze voor themamaanden. Elke maand zal in het teken staan van iets wat ik graag wil leren.

Dan ben ik dit jaar dus minimaal 29 dagen met een onderwerp bezig. Voldoende om de basis onder de knie te krijgen (hoop ik) en dus aan de weet te komen of me verder wil verdiepen in het betreffende onderwerp. En dat me bezig houden met dat onderwerp is dan ondertussen mooi een gewoonte geworden.

Het overkoepelende thema wordt leren

En dat leren zal ik versterken door erover te bloggen. Hoe ik dat ga doen, weet ik nog niet maar ik weet al wel dat ik deze maand begin met het A mind for numbers van Barbara Oakley. Door de cursus Learning how to learn ben ik nieuwsgierig geworden naar het boek dat aan de basis lag van de cursus. Samen met Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tighelaar gaan ze dan hopelijk een drietrapsraket vormen die een stevige basis leggen voor de elf volgende maanden van dit jaar (en hopelijk nog lang daarna).