Wees een beetje lief voor jezelf

We gaan vandaag nog een keer terugblikken op iets wat Peter al heeft beschreven. Vanaf morgen gaan we echt verder waar hij stopte met bloggen over het boek. Over dat boek gesproken: de volledige titel is Zen habits – Mastering the art of change. Vermoedelijk omdat ik dat duidelijker vond maken waar het boek over ging, heb ik altijd de ondertitel aangehouden. Toen ik gisteren een citaat opzocht bij Peter realiseerde ik me dat de hoofdtitel Zen habits is. In deze reeks zal ik echter Mastering the art of change blijven gebruiken.

Valkuil

Peter heeft het onderwerp van vandaag is ook al besproken in Wees als water. Dat kan ik alleen maar onderschrijven. Ik kom erop terug omdat het voor mij een grote valkuil was bij gedragsverandering – zowel bij iets nieuws aanleren als bij iets afleren. Het zit me nog steeds enigszins dwars. Ik moet nu ik dit schrijf opeens denken aan colleges over het mechanistische wereldbeeld. Dat zou in het huidige tijdsgewricht niet meer afdoend zijn en langzaam worden vervangen door het digitaliserende wereldbeeld.

Het mechanistische wereldbeeld gaat sterk uit van een lineair patroon van oorzaak en gevolg waarmee je de wereld kunt verklaren en dat ervan uitgaat dat je door logisch nadenken, plannen maken en die volgen alle problemen kunt oplossen.

Het digitaliserende wereldbeeld

Dit wereldbeeld gaat meer over toeval, er is geen logisch of samenhangend verhaal te vertellen. Niet alles kan verklaard worden, er is geen absolute waarheid meer, maar meerdere verhalen staan naast elkaar en de structuur lijkt op die van de hyperlinks van het world wide web.

Wat heeft dit met Mastering the art of change te maken?

In het boek van Babauta bouw je een plan voor gewoonteverandering op. Hoe dat plan eruitziet kun je bekijken bij Peter of hier bij mij. Babauta stelt nu dat je dit plan niet als een vaststaand gegeven moet beschouwen. Het is niet zo dat als je het plan maar precies naar de letter volgt dat dan alles goed komt en jij elke gewoonte aan kunt leren die je maar wilt. Zo werkt het niet, al is het maar omdat je gemotiveerd moet zijn. En natuurlijk vanwege dat bekende Engelse spreekwoord Life is what happens to you while making other plans. Op wat er dan allemaal mis kan gaan kom ik later deze maand vermoedelijk uitgebreid terug.

Een plan is dus maar een plan

Wat Babauta wil zeggen is dat er altijd wel iets anders gaat dan je in je plan had voorzien. Zelf ga ik hier regelmatig mee de mist omdat ik graag voor een bepaald tijdstip op de dag ergens aan begonnen wil zijn. Lukt dat niet, dan gaat het niet door. Starheid ten aanzien van een plan is volgens Babauta een belangrijke reden dat veel plannen mislukken.

Ben je een trein of ben je water?

Babauta vergelijkt dit met een trein. Veel mensen zien zichzelf als het ware als een trein en de rails als het plan. Lukt het je een keer niet om je aan je plan te houden, dan ontspoort de trein en is het plan mislukt. Volgens Babauta is het veel verstandiger om jezelf als water te zien. Komt water een rots tegen dan zal het erlangs stromen en toch het laagste punt zoeken. Als je jezelf als water ziet, kun je bij obstakels kijken wat er is misgegaan, je plan aanpassen en toch verdergaan met je gewoonte.

Vandaar dat ik je vandaag vraag om niet te streng voor jezelf te zijn. Lukt het een keer niet (helemaal) volgens plan dan is dat enkele reden om het plan op te geven. Bekijk wat er niet goed ging, doe aanpassingen en stroom als water voort op weg naar je gewoonteverandering.

~ ~ ~

Afgelopen zomer las ik mee met Peter Pellenaaars’ serie The Zen Habits Method naar aanleiding van het boek Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta en liet ik me uitdagen dagelijks te gaan wandelen. Dat lukte. Wat niet lukte, was gewoontes afleren. Misschien kwam het doordat Peter dat niet behandeld had, vandaar dat ik deze tweede ronde verder ben gegaan met het boek waar hij gebleven was, uiteraard met verwijzingen naar Peters blogposts waar dat verhelderend werkt.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG