Eigenlijk wilde ik iets anders gaan schrijven maar ik had nu even geen zin om het uit te zoeken. Komt misschien nog wel. Of niet. Maar dat maakt nu wel dat ik een probleem heb: geen onderwerp om over te bloggen maar er diende zich vanmiddag al lezend iets aan. En het heeft te maken met Captain W.E. Johns. Van die boeken die ik vertaal, ja. Dat ik flink aan de slag moet met de website Biggles.nl. Dat komt.
Maar het was geen jeugdsentiment dit keer. Ik las Worrals’ oorlog dat dit jaar verscheen bij de IBA. Die leerde ik pas kennen toen ik lid werd van de vereniging. Het zijn meisjesboeken maar wel meisjesboeken die zich met de beste Biggles-boeken kunnen meten. Maar het doet me altijd denken aan Bletchley Park. De rol van vrouwen als piloot was tijdens de Tweede Wereldoorlog beperkt. Maar op Bletchley Park met de coderingsmachine van Alan Turing speelden vrouwen wel degelijk een belangrijke rol.
Ik ben al jaren van plan dat eens goed uit te zoeken maar het komt er steeds niet van. Ik wil er eigenlijk meer over lezen want ik heb het gevoel dat The Imitation game maar een beperkt beeld gaf, dat er misschien te veel credits werden gegeven aan Alan Turing.
Dat zat ik vanmiddag dus allemaal te bedenken tijdens het lezen van Worrals’ oorlog. Hoe zag het leven eruit van vrouwen die daadwerkelijk in de oorlog betrokken; die niet alleen op papier bestonden als een propagandamiddel dat Worrals toch onvermijdelijk was.
Dat gaat dus mijn eerste afspraak met de geschiedenis worden. Ik weet nog niet in welke vorm; eerst maar eens kijken wat er qua geschiedkundige bronnen te vinden is. Die zijn er voldoende, leert een eerste rondje Google. Dat wordt lezen geblazen. En er is meer dan alleen een connectie naar Worrals. Misschien zijn de Britse autoriteiten zich ooit wel een hoedje geschrokken van iets wat Johns schreef. Het kwam namelijk akelig dicht bij de realiteit…
~~~
Afbeelding van WikimediaImages via Pixabay