Maand: januari 2020

Waartoe ben ik op aarde?

Ooit, in mijn studententijd, las ik in een e-mailhandtekening het volgende citaat:

“I am here on earth to do good to others. What the others are here for, I don’t know.”

Het citaat werd, meen ik, toegeschreven aan de Britse 19e eeuwse auteur Anthony Trollope en is me altijd bijgebleven. Ik zag er de humor wel van in en vond dat het paste bij de man bij wie het in zijn handtekening stond. De man was namelijk vrijwilliger bij de blindenbibliotheek en las voor een lid van de I.B.A. Engelstalige Biggles-boeken in. En hij las voor op bijeenkomsten van onze vereniging. Prachtig, luister zelf maar.

Aan het citaat moet ik de laatste tijd nogal eens denken. Behalve dat ik er de humor van inzag, sprak het me inhoudelijk ook aan. Niet dat ik het als leidraad van mijn leven wilde nemen, dat zou sterk overdreven zijn maar in mijn eerste serieuze baan had ik het gevoel dat ik iets voor anderen betekende. Het liep niet helemaal goed af met mij en die baan maar juist dat andere helpen, lotgenoten zelfs, sprak me enorm aan. Daarom begon ik ook dit blog. Om anderen inzicht te geven in mijn beperkingen.

Mijn blog had echter zijn beperkingen – weinig bezoekers, bekendheid en ik stond er in mijn eentje voor en dat was en het oorspronkelijke plan achter dit blog niet de bedoeling. Om die reden zocht en vond ik aansluiting bij Onzichtbaar Ziek, waar ik twee jaar een maandelijkse column voor heb geschreven. Alle oudere blogs zijn door een koerswijziging van internet gehaald, maar het gaf mij veel steun.

Het punt is: ik wist waarom ik het deed. Anderen helpen met mijn uitgeschreven gedachten. Omdat ze voor herkenning zorgen of omdat ze tot nadenken stemmen. Ik schrijf dan wel voor mezelf, het is ook wat de ander ermee kan dat zo’n goed gevoel geeft. Dat realiseerde ik over mijn eerste baan en over mijn columns bij Onzichtbaar Ziek. En ik had bovendien de indruk dat ik er lotgenoten mee hielp. Het gaf een goed gevoel. En dat goede gevoel wil ik terug. Dus wil ik hier (en misschien ook offline) weer wat vaker een inkijkje in mijn denkwereld bieden en kijken of ik daarmee anderen en mezelf kan helpen.

De zon schijnt weer

zon

Ja, het is hier ook mistig en ja, het is hier inmiddels ook donker terwijl ik lekker warm binnen zit te typen. Een aantal dagen te laat want ik had me nog zo voorgenomen om elk weekend een blogpost te schrijven. Dan maar inhalen op woensdag.

Het lijkt er haast op dat mijn drang tot bloggen minder wordt als het beter met mij gaat. Want dat gaat het. De titel is figuurlijk bedoeld. Ik probeer nu een beetje te analyseren waarom het nu weer beter gaat dan het pak hem beet van begin november tot begin januari gegaan heeft.

Ik heb wel vermoedens in welke richting ik moet denken maar ik voel er nu eens niets voor om mijn denkproces op dit blog te delen. Ik heb namelijk het vermoeden dat er weleens meer mensen in hetzelfde schuitje kunnen en ik wil niet dat zij, mochten zij dit lezen, denken van: “Goh, volgens mij heb ik dat ook.” Of erger: “Verrek, die Paul die heeft XYZ als oplossing bedacht, laat ik dat ook eens proberen.”

Daar pas ik voor. Om drie heel eenvoudige redenen. Ter eerste heb ik vorig jaar dezelfde truc toegepast als nu en werd ik al vrij snel ziek. De omstandigheden zijn nu weliswaar anders, maar ik wil anderen niet klakkeloos aan iets blootstellen waar ze ook last van kunnen krijgen. Ten tweede is ieder mens anders, wat voor mij werkt hoeft dat niet te doen voor jou. En ten derde vind ik dat dit begeleid moet gebeuren, vanuit hulpverlening. Gezien de doelgroep die ik voor ogen heb, waarvan ik denk dat die mogelijk bij mijn ervaringen gebaat zijn.

Ik ben daarom nu dus bezig mijn verhaal van de afgelopen tijd offline vast te leggen. Wat is er gebeurd? Wat deed ik? Wat hielp? Waarom hielp het? Vragen die ik voorzien van een mogelijk antwoord wil voorleggen aan mijn hulpverleners. Zodat zij kunnen beoordelen of het zinnig is zodat ik het bij een mogelijke herhaling in kan zetten. En beoordelen of lotgenoten er ook baat bij kunnen hebben. Wat dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn. En mocht men er iets in zien dan wil ik graag meedenken en -werken om mijn kennis zo goed mogelijk aan anderen beschikbaar te stellen. Ik ben heel benieuwd want zelf had ik veel van die opgedane kennis graag in het behandeltraject gezien.

Spannende tijden dus.

Afbeelding van stux via Pixabay

Wensen en doelen: bijstelling

12 januari schijnt de dag te zijn dat de meeste mensen hun goede voornemens opgeven, hoorde ik laatst op de radio. Ik ben niet van plan dat voorbeeld te volgen met mijn wensen en doelen voor dit jaar, want goed beschouwd zijn het wel goede voornemens.

Maar ik moet wel toegeven dat het niet zo soepel gaat als ik gehoopt had. Alleen het wandelen en lezen ging me goed af. De rest ging moeizaam. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat ik te makkelijk in mijn luie stoel neerplof en dan redelijk passief naar de televisie ga gapen; al wilde ik er gelukkig wel Zij die moet sterven van David Lagercrantz bij pakken en dat zesde deel uit de Millenium-reeks heb ik inmiddels uit. Het volgende boek, waar ik vanavond aan ga beginnen is Kinderen van Amsterdam van Jan Paul Schutten met illustraties van Paul Teng. Ik ben benieuwd of dit boek me net zo goed gaat bevallen als Kinderen van Nederland van hetzelfde duo, dat ik vorig jaar las.

De anderen doelen leveren tot nu toe schamele resultaten op:

  • vertalen Mossyface: 1 hele pagina gecontroleerd;
  • oefeningetjes web development Anki: 0 dagen;
  • PHP 7 Solutions van David Powers: 2 dagen; inleiding en 2 hoofdstukken gelezen;
  • Learning Web Development van Jennifer Niederst Robbins: 2 dagen: inleiding en 1 hoofdstuk gelezen;
  • International Biggles Association: 3 dagen;

Wat ik het belangrijkste vind op dit moment is de vertaling van Mossyface en andere activiteiten die ik voor de I.B.A. onderneem; voor het controleren geef ik mezelf een deadline voor 1 maart; Anki kost me gemiddeld een kwartier per dag dus die gaat er ook weer in; verder alleen lezen en wandelen. En bij het wandelen is dat op werkdagen vaak de minimale uitvoering van de gewoonte, simpelweg omdat het al donker is wanneer ik thuiskom van mijn werk. Die minimale uitvoering bestaat dan uit het lopen van en naar het openbaar vervoer heen en terug naar mijn werk.

Begin maart bezie ik mijn wensen en doelen opnieuw. Misschien ga ik dan voor doelen ook wel minimale uitvoeringen zoeken; zodat de stap om te beginnen zo klein is dat dat in ieder geval geen belemmering is. Te grote doelen werken toch afschrikwekkend, merk ik. Maar eerst maar eens hiermee aan de slag.

PS: Tussen het schrijven en posten van deze blogpost heb ik het projectenlijstje voor het eerst ingevuld en dat viel niet tegen. Er stonden meer groene 1’tjes dan ik had verwacht. En ik heb nog een pagina Mossyface nagekeken. Plus Anki web development. En ik heb bedacht dat ik voortaan de dag wil afsluiten met de volgende sequentie: medicijnen, Anki, projectenlijstje afvinken, lezen en naar bed. Lijkt me mooi. En de vooravond voor Mossyface en Biggles.

Wensen en doelen voor 2020

Onmogelijk

Eigenlijk ben ik niet zo van de goede voornemens en vind ik dat je er op elk moment mee kunt beginnen maar het afgelopen jaar, anderhalf jaar, heb ik gemerkt dat ik toch moeite heb mijn voornemens in daden om te zetten. Vandaar dat ik voor dit jaar als extra stok achter de deur mijn wensen en doelen online zet. Laat ik beginnen met de wensen:

Wensen

  • Zowel in 20218 als in 2019 kreeg ik te maken met ziekte. Ik ben hopelijk dit jaar alerter en gebruik meer medicatie en ik hoop dat ik dit jaar gevrijwaard blijf van mijn ziekte.
  • Een tweede probleem met een bipolaire stoornis is dat je soms het gevoel hebt dat helemaal niks lukt. Dit overkwam me afgelopen december nog. Ik hoop dat ik over deze gevoelens eerder ga praten zodat ik ze voor kan blijven.
  • Een derde, gerelateerd probleem is dat me lustelozer voel dan voor de zomer van 2018 waarin het met mijn gezondheid voor het eerst in zes jaar misging. Over die lusteloosheid misschien in een later blog meer.

Dan nu de doelen

Deze zijn wat kleiner maar hebben deels toch te maken met wat ik hierboven schreef. Behalve dagelijks wandelen lukt het mij bijna niet om van dingen een dagelijkse gewoonte te maken. Voor dit jaar heb ik hulp ingeroepen van Elja’s projectenlijstje. Het is niet mijn bedoeling alle dingen die erop staan dagelijks uit te voeren maar ik hoop dat de groene eentjes me wel gaan stimuleren mijn doelen te behalen:

  • De vertaling van Mossyface eindelijk afronden zodat deze in het najaar gepubliceerd kan worden. Ik ben samen met een aantal partners in crime nu al anderhalf jaar met het boek bezig maar ziekte en gebrek aan (dagelijks) ritme gooit steeds roet in het eten. Vandaar dat het hoog op mijn prioriteitenlijstje staat.
  • 25 boeken lezen. Dit is misschien geen spectaculair aantal, maar ik haalde er vorig jaar maar 20. Ik heb vooral moeite om in het leesritme te komen.
  • Vaker bloggen; het streven is ieder weekend.
  • Blijven wandelen. Dat gaat al vijf jaar goed dit jaar.
  • Sinds de zomer van 2018 ben ik bijna zes kilo aangekomen. Die wil ik dit jaar weer kwijt.
  • Dit jaar is het vier jaar geleden dat ik begon aan mijn omscholing tot web developer en hoewel ik de kennis die ik in mijn opleiding opdeed in mijn huidige baan niet nodig heb, blijf ik het een interessant onderwerp vinden. Vanaf afgelopen augustus heb ik mij gericht op het onderhouden van mijn kennis uit de opleiding en dit jaar wil ik die kennis ook uit gaan breiden. Daarover vast meer in latere blogs.
  • Vroeger op de middelbare school was ik vooral goed in talen maar behalve met Engels doe ik er weinig meer mee. Dat vind ik jammer en ik ben van plan mijn talenkennis weer wat op te vijzelen; zeker omdat ik benieuwd ben naar Fluent forever van Gabriel Wyner. Wat hij schrijft lijkt op hoe ik met Anki heb gewerkt tijdens mijn omscholing. Inmiddels gebruik ik Anki weer om mijn kennis op te halen en ik ga het ook inzetten voor mijn verdere verkenning van het web development landschap. Maar omdat Wyners methode om nieuwe talen te leren hier erg op lijkt, wil ik zijn boek dit voorjaar gaan lezen en als het me aanstaat ook toepassen. Misschien ga ik wel een nieuwe taal leren en helpt dit me ook een beetje van mijn introverte karakter af. Wordt vervolgd.

Afbeelding van mohamed Hassan via Pixabay