Even rustig genieten

Raar, mijn column afgelopen zaterdag op Onzichtbaar Ziek,  plus datgene wat ik daarna hier uiteindelijk niet publiceerde, de reacties en mijn mijmeringen over dit geheel, lijken iets teweeg te brengen. Iets wat ik nu niet kan en wil duiden, maar wat veel vertrouwen geeft.

Het is ook niet nodig er precies de vinger op te leggen, maar het voelt aan of ik afscheid neem en tegelijkertijd aan iets heel moois ga beginnen. En dat terwijl het al mooi was. Het is dan ook geen pijnlijk afscheid – nu ben ik toch aan het duiden – maar misschien een vervolgstap waar ik misschien nu aan toe ben, waar ik nu het vertrouwen voor heb.

Laat ik er nu geen lange blogpost van maken, maar koesteren wat ik ervaar.

Laat iedereen af en toe Harrie zijn

Op mijn werk @Reelle ben ik regelmatig Harrie. Wie? Harrie. Aangenaam kennis te maken. Maar jij bent ook Harrie. In ieder geval, ik gun het je van harte dat je af en toe Harrie bent, op je je werk, op school of privé.

Praat ik in raadselen?

Dit Engelse filmpje maakt veel duidelijk. Het is een even zitten en Engelstalig, maar lees ook de (Engelstalige) toelichting in de link onder het filmpje.

 

Toelichting, vertaling volgt misschien dit weekend.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=sRll8ncW6nE

Bron: Accenture, YouTube

Wie is dan Harrie?

Dit is Harrie

Ik gun het jou dat je ook af en toe Harrie mag zijn. Je wordt er echt WIJzer van!