Gedoe met mijn oren maar: ik hoor eindelijk weer

Vorig jaar schreef ik al over mijn slechtere gehoor. Dat mijn gehoor drie en een half jaar geleden zo achteruit was gegaan dat ik flink sterkere hoortoestellen nodig had. En dat het er medio vorig jaar op leek dat het nog verder achteruit was gegaan.

Dat was voor mij reden om toch maar weer een traject in te gaan bij het audiologisch centrum. Maar ja, wachtlijst, ik kon pas in september terecht. Mijn vermoedens werden bij de tests wel bevestigd: mijn gehoor was flink achteruitgegaan. Ik kreeg zelf al voorlichting over cochleaire implantaten. Weliswaar hoef je niet meer zo heel slecht te horen om daarvoor in aanmerking te komen en zat ik aan de bovenkant, toch was het even slikken.

Sterker nog, ik schrok er flink van: zeker toen ik ook nog soloapparatuur kreeg. Maar die hielp wel. Er was alleen meer aan de hand want toen ik bij de audicien kwam om de soloapparatuur te bestellen, liet ik ook maar gelijk mijn oren nakijken. Dat was vreemd genoeg niet gebeurd bij het audiologisch centrum. En ik bleek rechts een flinke oorontsteking te hebben. Geen pijn van gehad, dus niet gemerkt.

Dus naar de huisarts: antibiotica. Kuur van een week, oorontsteking verholpen. Ook maar even het linkeroor laten bekijken: verstopt (inmiddels?) Weekje druppelen. Laatste dag van het druppelen: loopoor rechts. Ontsteking toch nog niet weg. Dus weer druppelen. Gelukkig bleek mijn linkeroor wel schoon. En een week later was het rechteroor ontstekingsvrij.

Ondertussen had ik echter wel zo mijn twijfels bij het linker hoorapparaat: ik hoorde het opstartmuziekje amper. Toen het niet meer aan mijn gehoor kon liggen hoorde ik het zelfs helemaal niet meer. Dus weer naar de audicien: het toestel doet het nog wel maar versterkt het geluid nog maar amper. Dat moet gerepareerd worden.

Anderhalve week later, we schrijven dan begin december, krijg ik het toestel terug en eindelijk hoor ik weer normaal. Net op tijd voor de grote test bij het audiologisch centrum medio december. Ik had de audiologe op de hoogte gebracht van mijn problemen en ze dacht de test van september weleens onbetrouwbaar kon zijn geweest. Ik dacht en hoopte hetzelfde.

Alleen ging de test medio december wegens ziekte van de audiologe niet door. Het werd 11 januari. En het nieuws was goed. Mijn oren waren allebei nog steeds schoon en vooral: mijn gehoor was vergeleken met drie jaar geleden niet verder achteruitgegaan. Wat ik in de praktijk al had gemerkt werd bevestigd. De vlag uit is misschien overdreven maar ik ben na driekwart jaar problemen wel meer dan opgelucht.

~~~

Afbeellding van PublicDomainPictures via Pixabay

#WoW afvinken

De #WoT is #WoW (Word on Wednesday) geworden en ik doe weer een keer mee. De #WoW is dit keer namelijk afvinken en heb wat af te vinken. Tenminste, ik hoop en heb er vertrouwen in dat ik dat nu eindelijk kan doen. Het voelt vandaag weer even als Nieuwjaarsdag, al weet ik heus wel dat het vandaag 17 januari is. Toch voelt het voor mij 2,5 week later op nieuw als Nieuwjaarsdag.

Dat zit zo. Vorig jaar kreeg ik totaal onverwacht toch nog een manie. Ik zeg totaal onverwacht omdat ik allerlei technieken had bedacht om terugval in een manie te voorkomen. Ik was zelfs bezig om er een boek over te schrijven. Toch ging het mis en op 17 januari stelde mijn behandelaar de diagnose manie. Precies een jaar geleden dus. We zijn vandaag dus exact een jaar later, vandaar dat Nieuwjaarsgevoel. Misschien moet ik dat er maar in houden, want ik heb het idee dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn.

Bijvoorbeeld de technieken die ik ontdekt had. Onder andere door slimme bloggers te volgen en af en toe te kijken of ik dingen waar zij enthousiast over zijn ook op andere gebieden kan gebruiken. Dat dat lukte is misschien wel iets wat grote invloed heeft gehad op mijn leven.

Want er waren tijden dat het me een half jaar tot anderhalf jaar kostte om te herstellen van een manie. Niet dat ik heel tijd die tijd manisch was, maar ik had dan behoorlijk last van de andere kant, de depressie. En ik was er vreemd genoeg steeds achteraf van bewust, als ik iets had gedaan waardoor ik me beter voelde.

Het mooie is dat het me vorig jaar maar drie weken kostte om te herstellen van de manie, zonder nog last te hebben van de depressieve kant. En dat ik nog meer bijleerde om herhaling te voorkomen. Dus misschien kan ik die bipolaire stoornis wel afvinken, daar heb ik best vertrouwen in. Helemaal sluiten wil ik het boek nog niet. Ik zou het prachtig vinden als ik lotgenoten kan helpen met de technieken die ik nu gebruik. Immers, als het mij helpt, kan het ook andere helpen.

Wordt vervolgd want ik heb een paar dingetjes lopen.

~~~

Afbeelding van Memed_Nurrohmad via Pixabay

Goed gescoord op mijn Gezondheid tracker 2023

In februari 2023 ben ik eindelijk het Exceldocument gaan gebruiken voor het bijhouden van mijn gezondheid. Dat is een tracker van gewoontes die ik al jaren van plan was in te zetten. Dat wil zeggen: om inzicht te krijgen over mijn gezondheid en meer specifiek mijn bipolariteit, die zich eerst uit in een manie en dan om kan slaan in een depressie. Gelukkig gebeurt het niet al te vaak en leer ik steeds meer bij. Ik schreef er een boek over dat hopelijk dit jaar verschijnt. Maar terug naar de tracker.

In januari vorig jaar kreeg ik onverwacht toch nog een manie. Het grote verschil met andere jaren was dat ik nu wel snel duidelijkheid had over wat er was misgegaan. Ik had weliswaar gelet op alle signalen en die ook waargenomen maar ik kwam niet snel genoeg in actie.

Een manier om dat voortaan te voorkomen leek mij dus het eindelijk in gebruik nemen van dat Exceldocument. Ik besloot er mijn 4 signalen in te zetten voorafgegaan door een aantal gewoontes die ik dagelijks wilde uitvoeren, of waarvan ik in ieder geval wilde weten hoe vaak ik ze deed. Al doende merkte ik dat het wel of niet uitvoeren van gewoontes ook iets zei over hoe ik in mijn vel zat. Zonder dat ze direct iets zeiden over over mijn bipolariteit.

De aanleiding voor het schrijven van deze post was dat ik vanmiddag het document volgens dagelijkse gewoonte opende en zag wat de jaarscores waren van de directe indicatoren van mogelijke problemen. Die signalen houd ik vanaf februari vorig jaar, toen ik voldoende hersteld was van manie uit januari. Waarschuwingssignalen zijn cellen die rood gekleurd zijn met voorwaardelijke opmaak en die ik netjes op heb laten tellen. Twee signalen kwamen allebei net een handvol keer voor, nergens dreigend, en eentje zelfs helemaal niet. Daar ben ik blij mee en ik ga in het nieuwe jaar fijn door met dit document. Ik heb de eerste notities alweer gemaakt in de versie van 2024.

Mooi wat alert zijn en medicatie samen kunnen doen.

~~~

Afbeelding van by Ilo via Pixabay