Maand: februari 2020

De waarde van blogs – afscheid #blogpraat

GoodbyeVanavond vierden we dat #blogpraat 10 jaar bestaat. En het was meteen de laatste keer. Toen ik de aankondiging van dit afscheid las, moest ik uiteraard terugdenken aan mijn kennismaking met #blogpraat. Dat was in de zomer van 2012. Ik was nog maar net begonnen met bloggen of ik kwam al een verwijzing naar #blogpraat tegen.

Dat zat zo. Ik was door mijn toenmalige werkgever naar een bijeenkomst gestuurd van de Nederlands Vereniging voor Slechthorenden. En daar was ook Jacob Jan Voerman. En die was erg enthousiast over bloggen, een enthousiasme dat ik kon begrijpen na een blog dat ik had geschreven voor ons bedrijfsblog.

Uiteraard ging ik Jacob Jans blog opzoeken en lezen. Laat nou een van de eerste reacties die ik las op op zijn blog afkomstig zijn van ene Elja Daae. Die kende van een bepaald artikel over Facebook bedrijfspagina’s. Ze bleek nog een eigen blog te hebben ook. Zo kwam ik dus al heel snel in mijn blogcarrière in aanraking met #blogpraat.

En ik viel met de neus in de boter want na afloop van letterlijk de eerste #blogpraat waar ik aan meedeed werd een tweetup aangekondigd. Daar ging ik dus naartoe en ik kan me als de dag van gisteren herinneren hoe gezellig het was. We bleven met ons vieren over op het zomerse Haagse terras: Guido (@HappyHotelier), Elja (@EljaDaae), de inmiddels Twitterloze Peter (toen nog bekend als @Petepel) en ondergetekende (@paul_vd_werf).

Dat is voor mij de echte waarde van blogs: het gevoel hebben de mens achter te leren kennen of juist andersom. Een blog mag passie voor een onderwerp laten zien en ik heb er vele voorbij zien komen in de jaren dat ik op maandagavond tussen 20:00 en 21:00 afstemde op #blogpraat. Leerzaam en inspirerend.

Wat een blog soms met mij doet en waar een blog echt waarde krijgt

Het mooiste aan blogs lezen vind ik toch dat ik een aantal posts heb gelezen die me echt tot actie hebben aangespoord.

Dat was een blog van Elja over de mooc Learning how to learn. Niet veel later begon ik aan een omscholing en moest ik vooraf een assessment doen. Het zou moeilijk, heel moeilijk worden, werd mij verteld. Dat viel mee, door die tips die ik in eerste instantie via Elja had opgedaan, ging het me veel beter af doen vooraf werd verwacht.

Dat was dus een post met impact maar de grootste impact had toch wel de post Love moved me to write this for you van Peter Pellenaars. Ik liet me uitdagen en wende me verschillende gewoontes en hielp me uiteindelijk zelfs van een bijwerking van medicijnen af waarvan mijn behandelaar zei dat het een bekend probleem was waar helaas weinig aan te doen viel.

Dat was dus buiten de kracht van blogs en #blogpraat gerekend.

Afbeelding door pasja1000 via Pixabay

Opnieuw met de neus in de studieboeken?

Eén van de mooiere dingen aan het feit dat ik weer een gewoontedier ben geworden is dat ik weer regelmatig lees. Ik speel nu met de gedachte om fictie af te gaan wisselen met zelfhulp-, studie- of managementboek. Ik ben alvast begonnen met het herlezen van A mind for numbers van Barbara Oakley. Ik heb het vier jaar geleden ook al eens gelezen maar ik heb toen geen strategie gebruikt om te zorgen dat ik het ook bleef onthouden.

Toch ben ik niet ontevreden met wat ik meegenomen heb uit het boek. Er zijn namelijk toch wel wat strategieën die ik wel geïntegreerd heb in mijn leren. Te weten:

  • Onthouden door gespreid te herhalen. Ik doe dat met Anki. Als laatste in de avond.
  • Dat heeft te maken met de 2 modi waarin volgens Oakley de hersenen kunnen werken. Eerst moet je een probleem aanpakken met de gefocuste modus – geconcentreerd nadenken. Dit moet je echter niet te lang achter elkaar doen. Nee, je moet ook je diffuse modus een kans geven. Dit is een manier van verwerken van informatie die je zelf niet merkt. Ongestructureerd, op de achtergrond tijdens ontspannen activiteiten als wandelen en slapen. In je slaap verwerk je namelijk wat je op een dag gedaan hebt. En als je iets kort herhaalt vlak voor je naar bed gaat, heb je de beste kans dat je iets onthoudt.
  • Ik probeer als ik studeer niet te lang in de gefocuste modus te blijven hangen maar ook de diffuse modus een kans te geven. Dit kun je bijvoorbeeld doen door niet op het laatste moment te beginnen met leren. Beide modi werken het best als je ruim op tijd begint. Studeer je pas de laatste avond dan krijgt de diffuse modus niet meer de kans om de gefocuste modus een herkansing. Dan zit je immers al te stressen op het examen.

Maar nu ik met het idee speel om de studieboeken weer op te pakken; web development en boeken over gewoontevorming, leek het mij handig om te beginnen met A mind for numbers. Voor web development kan ik mijn bestaande strategie van het maken van Anki opgaven blijven gebruiken maar ik benieuwd of ik uit het boek van Oakley ook een plan kan destilleren om niet alleen te onthouden wat ik in managementboeken of een zelfhulpboek lees maar ook te gaan en blijven toepassen. Anders heeft het denk ik weinig nut. Uiteindelijk is het toch het toepassen in de praktijk waar het om draait.

Ik doe op deze plek verslag van het proces. Je kunt op internet op diverse plekken lezen dat je 90 procent van wat je aan een ander uitlegt onthoudt. Dat geloof ik niet, maar ik geloof wel dat het helpt, zoals ook hier wordt beargumenteerd.

Gewoontedier

Soms heb je van die momenten dat je je realiseert dat je in de boekhandel hebt gestaan en dat je boek in de hand hebt gehad dat je helemaal beschrijft. Dat overkwam me vanmiddag tijdens het wandelen in het bos. Het boek bekeek ik een aantal weken geleden in de boekhandel op station Eindhoven, of station Eindhoven Centraal zoals het tegenwoordig heet. Ik had wat tijd over omdat ik een trein later naar huis nam, maar zag het boek pas vrij laat liggen en besloot het daarom niet af te rekenen. Die zin is natuurlijk polyinterpretabel: het boek bleef gewoon in de boekhandel en de volgende keren kon ik het niet meer vinden, helaas.

Maar ik weet hoe het heet en wie het heeft geschreven: het ging om het boek Gelukkig met gewoontes en is geschreven door Wendy Wood. En vanmiddag werd me dus duidelijk dat die titel mij op dit moment helemaal omschrijft. Wandelen, vertalen, lezen, programmeren; het is juist het dagelijkse eraan dat het makkelijk maakt en daardoor nog leuker. Want wat is er nu fijner dan leuke dingen doen? Juist, ja, dagelijks leuke dingen doen. Vandaar dat ik het iedereen gun: gelukkig (zijn) met gewoontes.

Wordt vervolgd…

Eerst wat achtergrondmateriaal lezen over boek en schrijfster. En waarschijnlijk het boek aanschaffen en lezen. In het Engels heet het boek overigens Good habits, bad habits.

Loslaten

Deze blogpost bevat geen uitgewerkte ideeën maar is juist een poging om tot begrip te komen. In november/december zat ik behoorlijk in de put. Het liep allemaal niet; ik was onzeker, er lukte weinig enz. Begin januari sloeg dat praktisch van de ene op de andere dag om. En ik heb het waarom daarachter nog niet kunnen verklaren. En toch lijkt me dat prettig om te weten.

Het gaat er namelijk om dat ik vaker in deze situatie ben geweest en het me toen steeds een half jaar tot maximaal anderhalf jaar gekost heeft. En doordat de situatie langer duurde, werd het ook erger. Niet dat die tijd volledig verloren is gegaan, maar prettig was anders. Ik ben dus heel blij dat ik deze situatie in twee maanden heb weten te keren, maar omdat het risico aanwezig is dat ik niet voor het laatst in deze situatie kom, wil ik er graag achter komen hoe ik dit nu heb opgelost zodat het een mogelijke volgende keer misschien nog wel sneller gaat.

Komt-ie

  • Begin januari realiseerde ik me pas echt dat ik me niet prettig voelde en dat dat misschien al twee maanden zo was.
  • Ik realiseerde me ook dat ik mezelf hiermee in de problemen bracht. Mijn prestaties op allerlei vlakken lieten te wensen over.
  • Dat kon voor mij negatieve gevolgen hebben.
  • Ik vroeg me af hoe erg ik dat zou vinden en kwam tot de conclusie dat ik dat ik die negatieve gevolgen op de koop toe zou nemen als er daardoor een einde zou komen aan mijn rotgevoel.
  • Tegelijkertijd realiseerde ik me dat dat waarschijnlijk niet zou helpen omdat de daardoor ontstane nieuwe situatie weer voor een rotgevoel zou gaan zorgen.
  • Ik merkte ook dat ik nog steeds plezier had in wandelen. Dat was belangrijk voor me omdat dat me duidelijk maakte dat ik niet depressief was. Dan heb ik namelijk helemaal nergens zin in. Gelukkig heb ik dat maar één keer echt meegemaakt.
  • Het besef dat ik plezier had in wandelen leidde ertoe dat ik er vertrouwen in had dat deze situatie omkeerbaar was. Dag na dag, dat kon weleens een deel van de truc zijn.
  • Omkeerbaar dus en de motivatie om de zaak te om te keren werd nog vergroot door de wetenschap dat ik mezelf in deze situatie alleen maar verder in de problemen bracht en dat was me de situatie dus ook weer niet waard. Ik kon me dus maar beter goed voelen, dan was de kans dat alles op zijn pootjes terecht zou komen groter.

Dat besef, dat het omkeerbaar was en dat ik met zo doorgaan niemand zou helpen en mezelf al zeker niet, al met al is dit denk ik ongeveer wat er begin januari tot mij doordrong, via het denkproces dat ik hier heb beschreven. Toen dat besef er ineens was, lukte het mij om de situatie te keren. Misschien kan ik deze blauwdruk/vragen in de toekomst inzetten maar ik hoop dat dat niet nodig is want ik schreef vorige week al dat ik ben begonnen met een soort life chart en doordat ik dus iedere dag een score geef, ben ik me hopelijk eerder bewust van problemen en kan ik sneller ingrijpen zodat ik deze vragen niet hoef te stellen.

Afbeelding van pieguz via Pixabay

Hopelijk is de cirkel rond

Cirkel

In een eerder blog schreef ik al dat ik op zoek ging wat er begin januari met me gebeurde dat ik me nu opeens zo goed voel terwijl ik me de maanden november en december juist beroerd voelde. Welnu, ik ga niet zeggen dat ik het definitieve antwoord heb gevonden. Daar is de ziekte waar ik al 21 jaar met enige regelmaat te maken heb te grillig voor. Dan heb je er jaren geen last van en dan ineens twee keer in een jaar.

Toch heb ik vertrouwen dat ik iets op het spoor ben. Ik heb een deel daarvan drie weken geleden al met mijn behandelaar besproken en volgens haar zat er wat in. Komende week weer een gesprek om te evalueren hoe het nu gaat. Benieuwd hoe zij er verder over denkt. Natuurlijk ga ik hier niet vertellen wat ik dan ontdekt heb. Ik ben geen medicus dus verwacht van mij geen advies, ook niet als mijn ‘methode’ om het maar eens zo uit te drukken ‘goedgekeurd’ wordt door de ggz. Ieder mens is anders dus wat voor mij werkt kan voor jou juist averechts werken.

Nu ik mijn disclaimer geplaatst heb, wil ik wel zeggen dat ik vertrouwen heb in wat ik nu doe. Het is een beetje van de ggz, een beetje van bevriende bloggers en een beetje van mezelf. Waarbij ik niet mag vergeten te vermelden dat dat beetje van mezelf ook gevoed is door gesprekken met mensen uit mijn directe omgeving.

Ik heb dus vertrouwen in wat ik nu doe, het voelt goed en wat het – onder andere – anders maakt dan zeg maar tot en met december is dat er een kort dagelijks evaluatiemoment in zit waarin ik indien nodig ook het waarom van die evaluatie vast kan leggen. Dit heeft twee voordelen: ten eerste kan ik dag na dag bekijken hoe ik me voel en kom ik niet zoals in november/december gebeurde achteraf tot conclusie dat er iets mis was maar kan ik juist eerder ingrijpen. Ten tweede kan ik eventuele oorzaken vastleggen zodat ik ze eerder kan bespreken en daardoor voorkomen dat ze tot escalatie leiden.

Dit alles vrijdag goed bespreken en dan met vertrouwen de toekomst in.

~~~

Afbeelding van Arek Socha via Pixabay