Maand: augustus 2013

Het is op het moment van schrijven 26 augustus, dus de meteorologische zomer loopt al weer bijna op zijn eind. Toch wil ik nog in de zomer Peters 24e vraag van #50books beantwoorden:

Welk boek mag volgens jou niet ontbreken op de #50books zomerleeslijst 2013?

Het lijstje dat er al staat, is al mooi en ik ga proberen er toch een aantal van te lezen, voor zover ik dat nog niet heb gedaan. Maar zo’n mooie lijst schept natuurlijk verplichtingen. Wat zet ik er zelf op? Natuurlijk, boeken genoeg die ik aan kan raden, maar er staat in de vraag duidelijk ‘welk boek’ dus daar wil ik mee aan houden.

Leesplezier of toch wat extra’s?

Dat was een vraag die bij me opkwam terwijl ik grasduinde langs de planken die mijn boeken huisvesten – ik lees nog maar betrekkelijk kort via een e-reader dus dat kanaal hoefde ik niet aan te boren. Maar genoeg te vinden tussen mijn boeken van papier.  Maar ja, die vraag hierboven, hè. Helemaal niks mis met escapistische boeken en ik lees ze met genoegen. Maar vandaag mag het toch een beetje meer zijn. Ik heb niet voor niets cultuurwetenschappen gestudeerd. Ik ben overigens benieuwd wat dat met mij doet op de schaal van de boekensnob, van vraag 32. Maar dat terzijde.

Langs de planken dus

Veel boeken kwamen langs, en veel boeken ook die ik in de zomer heb gelezen. Zo las ik in de zomer van 2006 Ik ben Charlotte Simmons van Tom Wolfe en Het complot tegen Amerika van Philip Roth. Vooral dat laatste boek kan ik aanraden. Maar niet nu, want ik kwam al een plank lager al een boek tegen dat ik vandaag aan wil bevelen.

Een boek met een link naar de actualiteit

En dat is – naast het feit dat ik het gewoon een goed boek vind – ook meteen de reden dat ik dit boek uitkoos. Ik las het voor mijn studie en dus niet in de zomer.  Maar het boek is actueel en toch fictief. Nu ik dit aan het schrijven ben krijg ik spontaan zin om het boek weer te herlezen. Hoewel het dus fictie is geeft het wel een beeld van een land dat de afgelopen jaren zo in het nieuws is. Dat was overigens nog niet het geval toen ik het boek las. Het boek waar ik het over heb is Het Yacoubian van Alaa Al Aswani.

Opgewaaid stof

De roman vertelt het fictieve levensverhaal van de inwoners van het Yacoubian-gebouw in Cairo. Het boek maakte heel wat los in de Arabische wereld. De tekst op de achterkant van het boek stelt:

Deze charmante en soms wrange roman deed in de Arabische wereld veel stof opwaaien. Niet eerder werden religieuze hypocrisie, homoseksualiteit, corruptie en de aantrekkingskracht van van het islamitisch fundamentalisme zo openlijk beschreven.

Een roman die op mij indertijd veel indruk maakte, juist omdat ik zo de Arabische wereld niet van binnenuit kende. Nu nog niet, maar het boek geeft een beeld en is nog actueel ook.

Wie is er bekend met en/of doet mee aan enige vorm van boekenruil?

Dit is weer een leuke vraag in je #50books reeks, Peter. Het toeval wil namelijk dat ik net met een boek bezig ben dat ik via bookcrossing heb gekregen, namelijk The Human Factor van Graham Greene. Het boek lag helaas inmiddels zo’n anderhalf jaar op mijn bureau te wachten tot ik het oppakte om het eindelijk te gaan lezen. Maar ook bookcrossing-papier is blijkbaar geduldig.

Kinderzwerfboek

Mijn eerste kennismaking met het fenomeen boekenruil was – buiten het ruilen van boeken binnen de familiekring – kinderzwerfboek.nl. Op dat initiatief werd ik ik gewezen via het Arendsoog Forum. Het kwam op mij sympathiek over en ik besprak dan ook al snel de mogelijkheden om op die manier Biggles populairder te maken. Binnen het I.B.A. bestuur hebben we genoeg Biggles-pockets die we daar graag voor zouden afstaan. Maar ja, zoals wel vaker met (goede) ideeën: het stierf een zachte dood zonder dat het in de praktijk was gebracht.

Bookcrossing

Wel was ik toen op het spoor gekomen van bookcrossing, maar ook daar had ik al tijden niet meer aan gedacht. Totdat… ik in ergens in januari/februari vorig jaar koffie zit te drinken op Eindhoven Centraal. Ik kijk wat rond en zie ineens een bekend logo. Is dat niet bookcrossing? Ik sta op en loop naar het andere tafeltje. Daar zit immers niemand. En jawel. Het is een boek met het bookcrossing logo. Van Graham Greene nog wel, van wie ik Our man in Havanna en De derde man met veel plezier heb gelezen. Dat is dus van mij. Hopelijk heb ik het nu snel uit zodat het zijn bookcrossing-reis kan vervolgen.

Een idee

Terwijl ik dit blog schrijf, krijg ik een idee. Eigenlijk is boekenruilen helemaal zo verkeerd nog niet. Kunnen we er als #50books community niets mee doen? We willen nu al meer dan een half jaar leestips / verhalen over boeken. Zou dan een #50bookscrossing geen leuk idee zijn? Stel dat we ooit een #50books tweetup doen? En dat iedereen dan een favoriet boek meeneemt om te ruilen? Dan hebben we ook meteen weer wat om over te bloggen. Ik heb in ieder geval nog wel een paar boeken die ik beschikbaar wil hebben. Wie lijkt het wat?

PS: ik liep al enigszins op de zaken vooruit door dit de 41e vraag te noemen. Het moest toch echt nummer 31 zijn. Aangepast.

Kunnen computers fictie schrijven?

De inleiding van Peter bij deze 23e vraag uit zijn #50books reeks was even schrikken. Een schrijver van wie ik nog nooit heb gehoord, dat kan natuurlijk. Het zou wel heel bijzonder/bizar zijn als dat niet zou kunnen. Maar een schrijver met een oeuvre van 200.00 titels en 1,3 miljoen gedichten. Dan blijkt dat deze auteur een computer is. De computer ‘schrijft’ aan de hand van een door een mens geschreven programma. Het zal wel. Op basis van wat vertaalsoftware mij vaak voor onbegrijpelijk koeterwaals voorschotelt, kan ik mij niet voorstellen dat het daadwerkelijk interessant leesvoer is. Daar mag je bij die aantallen wel van spreken.

Toch moet ik bekennen dat ik wel nieuwsgierig geworden ben. Misschien toch maar eens kijken wat de computer vermag. De computer onder leiding van de mens. Dat hoop ik in ieder geval. Anders krijgen we echt een eng soort sciencefiction. Dat genre heb ik overigens weinig gelezen, maar de fantasie van de zelfstandig handelende computer is daarin niet vreemd.

Maar wat zou zo’n computer kunnen schrijven? Woorden van de juiste soort op een rij zetten en daar correcte interpunctie tussen plaatsen, dat zal de computer op den duur wel kunnen. Op den duur en ik weet niet hoelang die duur is. Misschien is die duur zelfs al wel hier. Ik ben niet goed bekend met de technieken die zorgen voor computer generated texts en heb dan, behalve de al genoemde vertaalsoftware, geen idee hoe het daarmee staat.

Maar een tekst heeft meer nodig dan woorden en interpunctie. Als dat alles zou zijn wat die de tekst heeft, kan het in mijn ogen nooit een verhaal zijn. Een verhaal heeft een plot nodig, verwikkelingen, personages met allerlei gevoelens. En nog veel meer. Boekenkasten en inmiddels het internet zijn erover volgeschreven, over wat je nodig hebt voor een verhaal. En in mijn ogen zijn dat juist dingen die je bedenkt en niet met je processor berekent.

Of toch niet? Er zijn tegenwoordig meer dan voldoende voorbeelden van robots die je iets kunt leren. We hebben pas weer het WK voetbal voor robots gehad. Via trail and error de goal vinden blijkt toch – en steeds makkelijker – te kunnen…

Morgen Deventer boekenmarkt. Boeken geschreven door echte mensen.