Mossyface

Mossyface, W.E. Johns’ debuut uit 1922. Klik op de afbeelding om te bestellen.

Vorige week zaterdag was ik in Amersfoort bij de Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering en aansluitende meeting van de International Biggles Association. Ik was vorig jaar reglementair aftredend maar mocht gelukkig door van de aanwezige leden. Dat was niet spannend, dus dank voor het vertrouwen. Zelf zie ik wat verbeterpunten maar die zijn deels afhankelijk van mijn gezondheid.

Diezelfde gezondheid zorgde er ook voor dat de vertaling van Mossyface, het debuut van Captain W.E. Johns uit 1922 – tien jaar voor Biggles -, zo gruwelijk lang op zich liet wachten. En uiteindelijk is het alleen dankzij teamwerk binnen de IBA gelukt.

Ik begon op 30 juni 2018 met vertalen en al binnen paar weken moest ik er tijdelijk mee stoppen omdat ik last had van mijn bipolaire stoornis. Heel fijn, maar niet heus. Toen doet een beetje achter de rug was, had ik van teleurstelling de grootste moeite om het vertalen weer op te pakken. Volgens mijn behandelaar bij de ggz kon ik wel eens last hebben van afvlakking maar was daar helaas weinig aan te doen.

Zelf had ik wel een idee en dat had te maken met mijn dagelijkse wandelen en de Anki oefeningen die ik een tijdlang iedere dag deed. Je raadt het al: iedere dag met vertalen bezig zijn. En het lukte wonderwel, want ik kreeg mijn deel eindelijk af. Maar toen ik zo ver was dat ik ging corrigeren was ik weer bijna manisch. En laat nou een belangrijk kenmerk daarvan zijn dat je je eigen kunnen schromelijk overschat. Als ik manisch ben, vind ik alles wat ik doe geweldig. Dus ook mijn vertaling. Helaas bleken mijn comrades in arms bij het nalezen daar nogal anders over te denken. En om het nog erger te maken: ze hadden nog gelijk ook. Uiteindelijk hebben we het met z’n allen rechtgezet en was Rogers deel van de vertaling gelukkig een stuk beter.

En toen het boek bijna af was, kreeg ik weer een hypomanie. Ik dacht er net vanaf te zijn en was er een boek over aan het schrijven, maar daarover later weer meer. Ik had toen net mij bipolaire stoornis een constante in mijn leven genoemd. Het vertalen is dat zeker ook. Gelukkig lag de deadline tamelijk ver weg en kon ik tijdig herstellen om het boek af te ronden.

En vorige week zaterdag was dus de presentatie en het is nu te koop bij de I.B.A. Online Shop. Samen met het vorig jaar verschenen, maar nog niet gepresenteerde, Worrals’ oorlog waar ik alleen een kleine aanmoedigende rol had. Al met al ben ik toch trots op Mossyface: vanwege het teamwerk en omdat het me weer het nodige over mijn stoornis en mezelf heeft geleerd. En ik kijk al uit naar het volgende vertaalproject. Maar eerst dus mijn eigen boek.

Leuke dingen in mijn agenda zetten (hoe ik mijn dip te boven hoop te komen)

De laatste tijd merk ik steeds vaker dat ik geen zin heb in dingen die ik normaal gesproken altijd leuk vond. Ik kan me er niet op voorhand op verheugen en dus plof ik maar weer lusteloos in mijn luie stoel om wat televisie te kijken.

Die enkele keer dat ik patroon weet te doorbreken en wel iets anders ga doen, vind ik het wél leuk. Maar het is spaarzaam dat ik me ertoe kan zetten. Spaans leren met Fluent forever, het ging een aantal weken prima maar toen had ik wat problemen met mijn telefoon en was het beroemde momentum weg. Nu wacht ik maar even op mijn nieuwe telefoon. Ja, een vorm van uitstelgedrag, ik weet het.

Het zelfde geldt voor lezen: ik doe het veel te weinig. Soms weet ik er kortstondig een gewoonte van te maken en dan geniet ik met volle teugen. Maar het kan zomaar stilvallen. Net als dit blog. Ik heb bijna twee maanden niet geblogd, terwijl ik nu ik weer bezig ben, merk dat het me veel plezier oplevert. Het uitdenken, het schrijven en het idee dat wie weet iemand nog iets kan hebben aan wat ik als oplossing voor mijn probleem heb bedacht.

Die oplossing werd ook mee aangedragen door de vertaling die ik afgelopen zondag met een groepje fanatiekelingen heb weten af te ronden. Er was een deadline, dus ik moest wel aan de slag. En ik heb ervan genoten. Als ik mezelf dwing om bezig te blijven, heb ik veel meer plezier, meer voldoening dan na een avondje televisie met programma’s die me maar zo zo kunnen boeien.

Fijne dingen in mijn agenda want die is heilig

Het probleem werd steeds duidelijker en de oplossing schoot me maandagavond te binnen. Het heeft te maken met alles wat ik over gewoontes en je dagen goed indelen heb gelezen. Onder anderen Leo Babauta, Charles Duhigg en Rick Pastoor. Die laatste zegt in zijn boek Grip dat je agenda heilig is. Alles wat je in je agenda hebt staan, móét je doen.

Dat wil ik wel proberen. Dus heb ik maandagavond en gisteravond leuke dingen in mijn agenda gezet, met een tijdstip erbij. Tot nu toe bevalt het prima. Ik doe weer meer leuke dingen, heb meer plezier en voel dat ik lekker bezig ben. Natuurlijk, twee dagen op een rij, dat zegt nog niks. Maar ik wilde het idee vastleggen om het echter te maken zodat ik het ook echt volhoud. Eind van de maand maak ik dan de balans op.

~~~

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay