Mossyface: de planning

Deze blogpost is deel 3 van 4 in de reeks Mossyface

Mossyface 1922

Begrijpen doe ik het niet, maar het lijkt er haast op dat ik (langetermijn)projecten voor de hobby alleen maar klaar krijg als ik er een dagelijkse gewoonte van maak. Zie wandelen, maar ik weet niet precies wat daar lange termijn aan is. Misschien conditie behouden en gezond blijven.

De vertalingen hiernaast gingen vroeger in een vloek en een zucht. Nou ja, het kostte wel tijd maar die tijd maakte ik graag vrij. Ik had er zo veel plezier in dat ik me iedere dag op voorhand verheugde dacht ik weer mocht vertalen.

Dan de vertaling van Mossyface dat ik vertaling uiteraard Mossyface blijft heten omdat de titel vernoemd is naar het hoofdpercentage. Vanaf het moment dat ik 30 juni 2018 begon, liep dat stroef. Pas toen ik er na een half jaar een dagelijkse gewoonte van maakte ging het soepel. Alleen had ik de keuze gemaakt om pas te gaan corrigeren als de hele vertaling – dat wil zeggen: mijn deel daarvan – af was. Niks mis met die keuze maar door omstandigheden kwam er niets terecht van die correctieronde door mijzelf en stuurde ik het praktisch ongelezen mijn correctoren. En dat heb ik geweten.

Er kwam na een aantal maanden zo veel commentaar terug dat ik me een hoedje schrok. Natuurlijk was ik commentaar gewend, maar meestal was dat stukken minder. Maakt zo’n tweede correctieronde door mijzelf dan toch zo veel uit? Kennelijk?

Het liep allemaal niet zoals gepland. Met mijzelf niet en met de wereld niet. Mossyface is daarom doorgeschoven naar volgend voorjaar, bijna drie jaar nadat ik eraan begon. Maar ondertussen moet er nog wat meer gebeuren:

  • mijn deel moet gecorrigeerd worden, door mijzelf en door Tineke en Loek;
  • Rogers deel moet af en gecorrigeerd;
  • er moeten illustraties komen (Harry);
  • er moet een boek van gemaakt worden.

Het is dus echt teamwerk binnen de International Biggles Association. Laat ik mij concentreren op mijn deel deel; het corrigeren van mijn eigen vertaling voor het weer naar Tineke en Loek gaat. Omdat een dagelijkse gewoonte mij het beste af gaat, heb ik een planning gemaakt.

Planning correcties Mossyface deel Paul

ma 27 – 07 hoofdstuk 18 done
di 28 – 07 p 93
wo 29 – 07 p 94
do 30 – 07 p 95
vr 31 – 07 p 96
za 01 – 08 hoofdstuk 19 p 97
zo 02 – 08 p 98 en p99
ma 03 – 08 hoofdstuk 20 p100
di 04 – 08 p101
wo 05 – 08 p 102
do 06 – 08 p 103
vr 07 – 08 p 104
za 08 – 08 p 105 + p 106
zo 09 – 08 p 107 + p 108
ma 10 – 08 p 109 + hoofdstuk 21
di 11 – 08 p 110
wo 12 – 08 p 111
do 13 – 08 p 112
vr 14 – 08 p 113
za 15 – 08 p 114 + p 115
zo 16 – 08 p 116 + hoofdstuk 22
ma 17 – 08 p 117 + p 118
di 18 – 08 hoofdstuk 23
wo 19 – 08 p 119
do 20 – 08 p 120
do 21 – 08 p 121
vr 22 – 08 hoofdstuk 24
za 23 – 08 p 122, p 123
zo 24 – 08 p 124 + 125
ma 25 – 08 p 126 + 127
di 26 – 08 hoofdstuk 25

Ik zal hier ieder maandag verslag doen van de vorderingen. Als stok achter de deur. Wordt vervolgd.

Iedere dag

Zoals ik al eerder schreef, heb ik een aantal weken geleden een week lang de Tijdvinder gebruikt waarover ik een aantal jaren geleden voor het eerst las in Geen tijd, geen geld, toch doen van Marcel van Driel en bedacht door de bedenker van NaNoWriMo. Dat maakte mij onder andere duidelijk dat ik in ieder geval voldoende tijd had om in ieder geval dagelijks aandacht te kunnen besteden aan mijn Mossyface-vertaling. Dat wordt werkelijk een gebed zonder einde, maar niet heus. Ik heb een plan bedacht om te zorgen dat er eindelijk weer schot in gaat komen, maar daarover morgen meer.

Wat wil ik nog meer elke dag: een uur wandelen en Anki. Anki is nu tweeledig geworden: beneden op de laptop het bijhouden van mijn web development kunsten van mijn opleiding nu alweer vier jaar geleden. En Anki op de desktop boven: iets met een grammatica en een woordenlijst Latijn. Ik baalde ervan dat ik de Latijnse tekst van de Metamorphoses van Ovidius niet meer kon en daagde mezelf uit daar verandering in aan te brengen. We zullen zien, misschien voer voor een latere blogpost.

Waar ik ook dagelijks aandacht aan wil besteden is aan HTML en CSS. Toen ik na mijn opleiding stage liep bleek mijn kennis ontoereikend en als ik nog iets met web development wilde doen, werd me aangeraden me te beperken tot HTML en CSS. Nou ben ik wel eigenwijs en omdat er verder niks op het spel staat wil ik eind dit jaar misschien toch nog een keer naar PHP en MySQL kijken als PHP 8 verschijnt. We zullen zien en bloggen. Voor nu wil ik me beperken tot HTML en CSS en mijn keus is gevallen op Learning Web Design van Jennifer Niederst Robbins. Dat omvat ook de nieuwste technieken die in mijn opleiding ontbraken en die ik tijdens mijn stage miste. Het zal waarschijnlijk een combinatie worden van lezen, oefenen en Anki-opgaves bedenken en oefenen; waarbij ik me uiteraard vooral wil richten op kennis die ik nog niet heb of niet makkelijk in de vingers. Ik geloof namelijk dat het zich loont om dingen zodanig van buiten te leren, door te oefenen en memoriserend te herhalen, dat je op de echte inhoud , het werk zelf kunt concentreren. Vergelijk het met een vreemde taal. Als je steeds naar het juiste woord moet zoeken in het Duits of Frans dan praat dat niet fijn. Over Duits en Frans gesproken: ook daar heb ik een idee over; maar dat is voor later dus daar kom ik nog wel op terug.

Al met al wil best veel op dagelijkse basis doen en daar ook de nodige tijd aan besteden; en wil nog zo veel lezen; dat ik denk dat ik bloggen tot mijn vrije zaterdag, zondag en maandag beperk. Gewoontevorming blijft een onderwerp, waar ik het gisteren over had, zal ook terugkomen, maar ik wil me ook niet niet te veel vastpinnen. Ik wil vooral bloggen over dingen waar ik zin heb om over te bloggen. Dat kan bijvoorbeeld bestaan uit iets opschrijven of uitzoeken voor mezelf. Al met al denk ik dat er voldoende stof tot schrijven is, het onderwerp voor morgen weet ik in ieder geval al.

Afbeelding van Alexas_Fotos via Pixabay

Ja of nee?

De cliffhanger waar ik mijn vorige blogpost mee eindigde, blijft nog even hangen. Voor nu volstaat dat ik er heel blij mee en dat het me een mooi perspectief voor de toekomst biedt. Maar ik zoek nog een manier om erover te vertellen. Het heeft namelijk iets met mijn bipolaire stoornis te maken. Ik schaam me er niet voor dat ik deze stoornis heb; ongeveer één op de vijftig Nederlanders lijdt eraan. Dus dat ik daar toevallig bijhoor, is niets om me voor te schamen en maakt mij ook niet de mindere van iemand die deze ziekte niet heeft. Iedereen is wat mij betreft gelijk.

De laatste tijd ik offline vrij veel geschreven over mijn bipolaire stoornis; om voor mezelf helder te krijgen wat ik er in de loop van 21 jaar over heb geleerd; en wat ik nog graag te weten zou komen. Het voelde prettig om dat offline te doen. Ik schreef het op maar het wordt nog niet openbaar; ik kan het in mijn behandeling gebruiken; maar ik loop niet het risico dat ik als leek – vooruit, ervaringsdeskundige, maar ik heb eigenlijk een hekel aan dat woord – ga zeggen. Ik heb ‘ABC’ gedaan en dat had bij mij het geweldige resultaat ‘XYZ’. Dat moet jij ook eens proberen. Daar waak ik voor want – dooddoener – ieder mens is anders en wat voor mij werkt, hoeft voor jou niet te werken. Sterker nog; bepaalde dingen die nu voor mij werken; deden dat eerder niet.

Je moet dus uitermate behoedzaam zijn met het uitdelen van advies over ziektes of stoornissen. Ik wil dat in ieder geval zijn. Toch wil ik waarschijnlijk nog wel eens bloggen over mijn bipolaire stoornis. Ik heb dat hier dus al eerder gedaan en ook twee jaar voor Onzichtbaar Ziek. Die blogs zijn door een koerswijziging allang van internet gehaald, maar ik heb het schijven van columns altijd prettig gevonden. Ik moest nadenken over waar ik mee zat en daardoor alleen al knapte ik soms op. En dat ik af te opbeurende reacties kreeg, was mooi meegenomen.

Ja, ik blijf dus over mijn bipolaire stoornis bloggen, maar ik weet nog niet helemaal hoe. Het kan gaan over mijn beleving of hoe ik er mee omga. Maar verwacht van mij geen advies. Geen specifiek advies; ik wil denk ik best iets zeggen over dingen die via de medische wereld of belangenverenigingen online staan. Ik kan misschien best een keer stilstaan bij ‘Praten en Pillen’ als behandelwijze; of ik dat ik zeg over wat een signlaleringsplan is, of een life chart. En daar dan een persoonlijk tintje aangeven. Dat kan. Of hoe ik leven met een bipolaire stoornis ervaar.

Afijn; het lijkt me dat er genoeg invalshoeken zijn om toch mijn ei kwijt te kunnen, zonder dat ik als niet-medicus medisch advies ga geven. Dat laatste wil ik dus absoluut vermijden.

Het antwoord op de beginvraag van deze blogpost is dan ook absoluut ‘ja’. En morgen en misschien zelfs wel overmorgen wil ik kijken waarover ik nog meer kan bloggen. Er valt nog zo veel meer te vertellen. Want net als alle mensen met een bipolaire stoornis, ben ik zo veel meer dan die stoornis; en dat wil ik hier vooral uitstralen.

Afbeelding van Emmanuel Rieger via Pixabay

Kleine of grote overwinningen

Bijna twee maanden niet geblogd, zo gaat dat bij mij regelmatig. Schrijven is voor mij geen levensbehoefte, dus ik kan af en toe – zeg maar vaak – zonder. Een dag niet geschreven is een dag niet geleefd gaat voor mij niet op.

Ik heb dan ook geen flauw idee hoelang deze opleving gaat duren. Wel weet ik dat ik nu weer wil schrijven. Ik schreef gisteren iets wat totaal niet met mijn blog te maken te had, merkte hoeveel plezier ik erin had en kreeg er ook nog eens complimenten voor.

Vandaar dus. Maar waarover dan te bloggen? Onderwerpen te over bleek vandaag. Dinsdag heb een afspraak op het audiologisch centrum om nieuwe hoorapparaten aan te laten meten. Die ik nu heb, kunnen weer vervangen worden. Er is technisch weer veel nieuws onder de zon, dus daar ben ik benieuwd naar.

Maar ik ben ook een beetje bang: de laatste tijd heb ik gevoel dat mijn gehoor achteruit is gegaan. Ik hoop dat de tests dinsdag zullen uitwijzen dat aan slijtage van mijn toestellen ligt en niet aan mijn gehoor. Hoe het ook zal uitpakken overmorgen; ik hoop met mijn nieuwe hoorapparaten in aantocht weer beter te gaan horen. Weliswaar kan ik nu een deel opvangen door het volume wat harder te zetten, maar werkt ook maar ten dele. We zullen zien of, beter gezegd, we zullen horen (hoop ik).

Verder was ik voor deze pauze van twee maanden bang dat het mij niet meer lukte om een gewoonte aan te wennen; door toegenomen medicatie, bijvoorbeeld. Dat was een reden om een reeks over gewoontevorming te beginnen; een reeks die ik nu ook graag afmaak.

Het blijkt namelijk dat ik het nog steeds kan: anderhalve maand geleden begon ik aan een dagelijkse gewoonte die te maken had met een reeks die ik wilde gaan schrijven over de Metamomorphosen van Ovidius. Ik dacht dat ik na twintig zo weer verder kon lezen; dat bleek niet het geval te zijn. Daar ben ik nu al zo’n anderhalve maand op mijn gemak iets aan het doen met studiemateriaal uit mijn middelbareschooltijd en een online lesmethode. Afijn, wie weet iets om later meer over te vertellen.

Nog meer goed nieuws: drie weken terug heb ik een weekje de tijdvinder bijgehouden. Vanaf morgen toepassen. Ik had genoeg tijd over, dus ruimte voor plannen.

En mogelijk de grootste overwinning boekte ik deze week. Maar daar hebben ze de cliffhanger voor uitgevonden want ik wil eerst nog wat mensen spreken voor ik die mogelijke overwinning hier deel. Ik kan wel zeggen dat ik er erg blij mee ben en dat het grote gevolgen kan hebben. Maar ja, cliffhanger, hè?