Een blog met muziek op de achtergrond

Muziek en ik, het blijft een combinatie met gebreken. Dat besefte ik weer eens toen ik net het YouTube clipje van Peter Gabriel beluisterde op het blog van Jacob Jan. Ik ben van kinds af aan slechthorend. Weliswaar hoor ik met ieder nieuw paar hoorapparaten (iets) beter waarbij de grootste overgang kwam van toen ik in plaats van analoge toestellen digitale kreeg, maar voor muziek blijft het behelpen.

Maar nu heb ik YouTube met Rowwen Hèze op staan. Dadelijk toch maar even WinAMP aanzetten, want die stomme reclame iedere keer.  Al slaat ie nu zomaar een blok over tussen twee liedjes. Rowwen Hèze komt uit de buurt. Kan ik verstaan, nou ja verstaan… dat ligt niet aan het dialect.

Transistorradio

Dat ligt ergens anders aan. Ik weet niet niet hoe de muziek hoort te klinken. Toen ik in de brugklas zat, viel het de muziekdocente op dat ik ongeïnteresseerd was. Ze belde mijn ouders want haar was verteld dat ik bij andere vakken wel oplette. Nou, zeiden mijn ouders, muziek door hoorapparaten klinkt als een transistorradio. Je hoort wel iets, je kunt volgen waarover het gaat, maar mooi is anders.

Nu weet ik dus niet hoe een transistorradio klinkt als je geen gehoorproblemen hebt, maar de vergelijking gaat wel ongeveer op, denk ik. De klank is stukken beter geworden door de digitale hoorapparaten, verstaan blijft echter een probleem. Zeker bij Engelstalige muziek. De tekst kan ik bijna nooit volgen. Bijna altijd versta ik grote stukken niet. En dan moet de muziek wel heel goed zijn, wil ik gegrepen worden.

Begrip is voor mij namelijk essentieel

Ik wil weten waarover het gaat, maar ik ben ook nog eens verwend want ik wil alleen maar begrijpen als ik de muziek mooi vind. Daardoor valt helaas veel muziek af. Als familie of vrienden mij ergens op attenderen doe ik wél extra moeite. Daardoor ben ik de muziek van Queen en Rowwen Hèze gaan waarderen. Die laatstgenoemde versta ik doordat de taal zo bekend klinkt – America ligt hier om de hoek – bijna letterlijk als ik oplet en kan ik zo voor je vertalen.

Bij Engelstalige muziek is dat anders. Zelfs als ik oplet, versta ik weinig en ben ik snel afgeleid en de meeste muziek gaat daardoor volledig aan me voorbij. En we hebben thuis sowieso zelden de radio aan staan omdat ik daardoor gesprekken nooit kon/kan volgen.

Liedteksten bieden uitkomst

Tegenwoordig is het gelukkig een stuk makkelijker. Intrigeert een liedje mij, doe zoek ik de YouTube lyrics variant. En wordt het toch nog genieten. Maar niet vaak omdat muziek helaas geen gewoonte is. Maar gelukkig is het een voordeel dat ik niet het gevoel heb iets te missen omdat ik niet beter weet.