Van lezen naar doen: aftrap

Deze blogpost is deel 1 van 2 in de reeks Van lezen naar doen

start

Weet ik van mijn serie Web development uitdagingen ongeveer wat daarvan het doel is, van deze serie is dat me iets minder duidelijk. Grondgedachten achter het idee zijn dat alleen lezen op zichzelf geen handige manier is om iets te leren  maar dat ik vaak juist dingen die het onthouden bevorderen vermijd.

Een kleine greep:

  • Uitstelgedrag (inclusief nogmaals lezen)
  • Alles voor mezelf houden (in plaats van het met een ander bespreken)
  • Geen aantekeningen maken
  • Niet oproepen uit geheugen
  • Niet toepassen

Deze serie kon wel eens een zoektocht gaan worden naar hoe ik deze en andere punten op kan lossen. Ik vrees dat ik daarvoor nog meer ga lezen. Maar nu met het oogmerk op toepassen. Hoewel ik nog geen Waanzinnig Plan heb, lijkt het (bijna) gelijknamige boek van Marcel van Driel of zijn Geen tijd, geen geld, toch doen uit wat ik ervan heb begrepen met doorbladeren redelijk actiegericht. Juist actie waar ik iemand anders voor nodig heb, ligt mij niet echt. Durf te vragen, zeg maar.

Voor de eerste week ga ik op zoek naar manieren om informatie te kanaliseren. Voor deze serie en voor Web development uitdagingen ben ik namelijk van plan veel meer gebruik te gaan maken van bronvermelding. Simpelweg omdat het minder mijn eigen ervaring is die ik deel maar mijn leerproces. En leren doe je vaak van een ander.

Evernote c.s. Here I come.

Overigens wil ik behalve eenmalig lezen en toepassen er ook voor zorgen dat ik wat ik schrijf ook een blijvend onthoud/toepas. Strategieën die ik daarvoor inzet of uitprobeer, zal ik ook in deze serie bespreken.

@foto VIA PIXABAY met CC0 verklarinG

Web development uitdagingen nr. 1

Deze blogpost is deel 1 van 8 in de reeks Web development uitdagingen

Web development

Zoals ik afgelopen maandag al schreef ben ik begonnen met een opleiding tot webontwikkelaar. Programmeren heeft me al tijd al getrokken en het einde van mijn vorige baan leek me een mooie gelegenheid om te kijken of ik me niet alsnog in die richting kon specialiseren. Ik heb uiteindelijk voor web development gekozen omdat de talen die daarvoor nodig zijn het minst abstract zijn. Een van de redenen dat ik na de middelbare school niet voor informatica/ict koos, was dat ik van wiskunde weinig kaas gegeten had.

Nu dus alsnog

Vorige maand ben ik met mijn opleiding gestart. Ter voorbereiding had ik al het nodige gegaan. Ik las Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar, volgde de MOOC Learning how to learn en ging aan de slag met het boek waarop die cursus is gebaseerd, A mind for numbers van Barbara Oakley. Het leek me nuttig om mijn kennis over leren te actualiseren omdat het toch al weer even geleden is dat ik nog studeerde.

Een van de dingen die ik opstak was dat dagelijks er bezig zijn het leren bevordert. Dat gaat me gelukkig met al mijn training met het wandelen aan de hand van deze serie van Peter over het boek Zen Habits – Mastering the Art of Change van Leo Babauta uitstekend af. Dagelijks ermee bezig zijn, versterkt het geheugen, losse onderdelen smelten samen waardoor je ze gemakkelijker onthoudt en je krijgt routine.

Wat me naar aanleiding van de boeken en de MOOC ook van belang leek, was om te oefenen en daarbij meerdere bronnen te gebruiken. De een legt het toch iets anders uit dan de ander uit en bovendien zorgen ze voor divers oefenmateriaal. Jezelf testen is een van de beste manieren om te toetsen of je iets begrijpt.

Oefenstof

Al met al heb ik afgelopen maanden al behoorlijk wat geoefend met HTML/CSS, JavaScript/jQuery, PHP/MySQL en Bootstrap. Het lijkt me daarom nu mijn opleiding echt begonnen is tijd voor de volgende stap: een wekelijkse web devopment uitdaging waarmee ik wat ik leer kan toepassen. Ik ga proberen om de opdracht steeds net iets moeilijker te maken dan ik al heb geleerd omdat dat ik dan de hard start, jump to easy techniek kan toepassen. Maar daarover waarschijnlijk meer in een van mijn afleveringen en mijn nieuwe serie Van lezen naar doen, waarvan maandag het eerste deel verschijnt.

Wat is het idee?

Het is mijn bedoeling om (mijzelf)* voortaan iedere vrijdag (voor de eerste aflevering heb ik vanwege onverwacht bezoek een dag gesmokkeld) een web devopment uitdaging te geven. De week daarna presenteer ik dan de oplossing en de uitleg daarbij plus een nieuwe opdracht. Op die manier hoop ik een leuke manier wat ik leer nog eens extra toe te passen en met een beetje geluk bouw ik dan ook een aardig portfolio op.

Uitdaging 1

  • Bouw een website om alle web development uitdagingen op te presenteren.

*Uiteraard mag je meedoen en jouw oplossing van de uitdaging hier of volgende volgende week als reactie achterlaten.

@foto VIA PIXABAY met CC0 verklarinG

Blogplannen

PHP

Half februari gebeurde er een aantal dingen waardoor mijn mooie blogritme van daarvoor flink verstoord werd. Het lukte me daarna niet mijn ritme te hervinden. Druk met andere dingen. Toch mis ik het wel en heb ik daarnaast het idee dat bloggen mij helpt mijn doelen te verwezenlijken.

Zo halverwege het jaar maakte ik dan ook een kleine tussenbalans op. Een van de dingen waar ik de laatste maanden mee bezig ben geweest, is web development. Mezelf dat leren omdat het voor mijn gevoel beter bij me past dan (online) marketing, content management of communicatie, de richtingen van mijn vorige banen. Een test bevestigde dat vermoeden.

Toch schrijf ik best graag en ben ik graag met taal bezig. Punten en komma’s recht zetten; d’s en t’s. Maar: schrijven voor mezelf of herschrijven van iets wat een ander al heeft geschreven. Daar liggen mijn beperkingen.

Ritme herpakken

Een conclusie van de tussenbalans was dat ik voor iemand die graag schrijft dat te weinig doe. Terwijl ik ritme juist zo prettig vind. Dat blijkt wel uit het wandelen en andere dagelijkse gewoontes die me makkelijk afgaan. Ik ben bijvoorbeeld dagelijks met web development bezig. Juist door er dagelijks mee bezig te zijn, kruipt de code me als het ware onder de huid.

In de derde hadden we een leraar Latijn die vond dat we dagelijkse met zijn vak bezig moesten. 20 jaar verder begrijp ik wat de beste man bedoelde.

Daarmee heb ik de twee onderwerpen die me het meest bezighouden genoemd: gewoontes en web development leren. Beide wil ik inzetten om van bloggen ook weer een gewoonte te maken. Ik moet nog nadenken over hoe ik hier handen en voeten aan ga geven maar ik heb twee blogreeksen op het oog. Voor maandag: van lezen naar doen en voor de vrijdag: web development uitdagingen.

Van lezen naar doen

Op de maandagen ben ik van plan uit te zoeken waarom ik zo weinig doe met wat ik lees. Vaak hooguit herlezen en dat op zichzelf is al een buitengewoon slechte manier om iets te onthouden. Hoe dat beter kan hoop ik al lezend/kijkend en schrijvend te ontdekken.  Zodat van lezen vaker actie komt.

Web development uitdagingen

Op dit moment ben ik dus bezig met een loopbaanswitch richting ICT/web development. Ik volg daar een opleiding voor met behoorlijk wat opdrachten. Maar al voor de cursus begon, leerde ik al dat iets uitleggen aan iemand de beste manier is om het leren. Van die wijsheid wil ik gebruikmaken. Het plan tot dit moment is om mijzelf voortaan iedere vrijdag een (kleine) opdracht in lijn van de leerstof te geven, maar dan net iets moeilijker. De vrijdag daarna geef ik dan de uitwerking en een nieuwe uitdaging.

Hopelijk krijg ik zo het blogritme weer te pakken en helpt het mij ook nog eens in mijn opleiding.

@foto VIA PIXABAY met CC0 verklarinG

#WOT Onwelgevallig

Het waren spannende boeken. De eerste verhalen las ik op aanraden van van mijn fyaiotherpeute die haar zolder had opruimd. Biggles van de speciale luchtpolitie zat niet bij die zes Spectrum-pockets. Ik begon met Met Biggles in vijandelijk gebied en was meteen verkocht. Toen had ik echter nog totaal geen idee van hoe verkocht dat later zou blijken.

Dat er iets was met Captain Johns en Biggles wist ik toen ook nog niet. Pas jaren later hoorde ik dat ook hij van racisme was beschouwd. “Ook” omdat ik ongeveer tegelijkertijd hoorde dat Tien kleine negertjes van Agatha Christie in de ban was gedaan. Dat boek verscheen oorspronkelijk in het VK in 1939 Ten little niggers maar in de VS al gelijk in 1940 als And then there were none.

Biggles was dus enigszins besmet vanwege racisme en ik moet toegeven dat blackies tegenwoordig toch wat vreemd leest hoewel het in mijn Van Dale Groot Engels slechts de kwalificatie informeel meekrijgt. En ja, ik weet dat er een zin verwijderd is uit de heruitgave van Biggles in France uit de jaren negentig. Toch is dat niet het onwelgevallige van Biggles waar ik nu bij stil wil staan. Er is namelijk nog een eigenaardigheid aan de sommige verhalen van Captain Johns.

Van verhalen voor volwassenen naar de jeugd

Biggles verscheen voor het eerst in 1932 in het tijdschrift Popular Flying. Dat blad was bedoeld voor volwassenen. De Biggles-verhalen ook. Maar het was al snel duidelijk dat ook jongens de verhalen gretig lazen.

Biggles werd een jongensboekenheld. Dat had eigenaardige gevolgen. De eerste korte verhalen uit Popular Flying werden als boek gebundeld en aangevuld uitgebracht als The Camels are coming. Toen dat boek uitverkocht raakte, gebeurde er iets merkwaardigs: het boek werd niet meer herdukt, net als Biggles in France*. Pas in de jaren negentig kwam daar verandering in. Wel werden in de jaren vijftig de losse verhalen uit beide boeken verdeeld over twee andere boeken.

En die boeken werden vertaald. Biggles of the Special Air Police las ik bijvoorbeeld als Biggles van de speciale luchtpolitie. Maar ik durf niet te zweren dat ik het merkwaardig vond dat Biggles en zijn vrienden hun leven riskeerden voor limonade. Echt waar, voor limonade!

Wat was er aan de hand?

In de verhalen uit The Camels are coming werd gevloekt en in het verhaal The Balloonatics weet kolonel Raymond de hand te leggen op flessen vooroorlogse whisky. Die whisky wordt de prijs die Biggles’ 266e en Wilkinsons 287e squadron kunnen winnen voor het neerhalen van een Duitse observatieballon. Dat alles vergt natuurlijk veel te veel voor die tere kinderzieltjes. Dat moet limonade worden!

15 jaar geleden

Vandaag is het precies 15 jaar geleden dat Marvel M. Wagenaar-Wilm en ik Biggles en zijn basis presenteerden, onze vertaling van The Boy Biggles.

Biggles92

*Verhalen uit The Camels Are Coming  en Biggles in France verschenen overigens in 1941 ook als verhalen met een WO II-setting in Spitfire Parade.

#WOT Word On Thursday: Iedere donderdag geeft Martha/DrsPee een woord waarover je dan kunt bloggen/vloggen of anderszins invulling aan kunt geven onder de noemer #WOT.

 

SG16-24: Grond

penguin-160539_640

Het voelt allemaal enigszins dubbel. Aan de ene kant ben ik blij dat de richting die ik heb gekozen de juiste lijkt te zijn. Communicatie en teksten schrijven past niet echt bij mij. Ik heb vaste grond onder mijn voeten nodig als ik iets schrijf.  Moet het zelf meegemaakt hebben om erover te kunnen schrijven. Heb ik een ander nodig voor die tekst dan vind ik het een stuk moeilijker.

Dat is een van de redenen om toch te kiezen voor iets anders, web development. Heeft me ook altijd aangetrokken. Nou ja, toen ik mijn vakkenpakket moest kiezen, was er nog amper web development en voor wat je in die tijd aan programmeren had, had je Wiskunde B nodig. En bij exacte vakken kreeg ik geen poot aan de groot, deels door mijn hanenpoten.

Maar nu er wel web development is, zijn er wel mogelijkheden voor mij. Wat ik typ, kan ik in ieder geval lezen. Dus nieuwe ronde, nieuwe kansen. En de eerste test over HTML en CSS ging prima. Daarover later meer, want ik wil het nu hebben over waarom ik me dan nu toch een beetje dubbel voel.

Dat heeft te maken met een periode dat ik alle vaste grond onder mij miste en dat zelf niet in de gaten had. De laatste keer dat dat gebeurde, is nu vier jaar geleden. Daarom denk ik daar de afgelopen tijd weer iets vaker aan terug. Gebeurt ieder jaar en dat is op zich helemaal niet erg. Ik wil het namelijk nooit meer meemaken.

Toch heeft een manie een manie ook mooie kanten. Hoewel het in strijd is met elke vorm van realiteitszin, voelde ik me toen geweldig. Ik had fantastische ideeën, wist alles beter en sprak alles en ieder aan van wie ik dacht dat geïnteresseerd zouden zijn in mijn ideeën. Ideeën die ik totaal niet uit kon leggen omdat er niets aan ten grond lag.

Terwijl ik als ik niet manisch ben, juist eerder wat teruggetrokken ben. Dan verlang ik wel eens naar een (vleugje) manie maar niet heus. Maar ik neem me wel voor iets meer de interactie aan te gaan. Dat leidt heus niet tot een manie. Daar ben ik serieus nog bijna bang voor geweest.

~ ~ ~ ~
SG16: iedere dinsdag geeft Carel een woord op dat in spreekwoorden en gezegdes voorkomt. Als je wil, mag je daar dan over bloggen.

@foto VIA PIXABAY met CC0 verklarinG

Een jaar lang (bijna) elke dag wandelen

Vorig jaar op 7 juni* daagde Peter zichzelf uit om aan de hand van een serie blogposts die hij wilde gaan schrijven over Mastering the Art of Change van Leo Babauta een kleine dagelijkse verandering in zijn leven aan te brengen.

Volgens mij had ik zijn uitnodiging om mee te doen al niet eens meer nodig. Ik koos uit het lijstje voor dagelijks 5 minuten wandelen. Dit omdat ik merk dat wandelen ontspannend werkt voor mijn spastische rechterarm. Het was me alleen eerder nooit gelukt om wandelen structureel in mijn schema te krijgen. Ik deed het regelmatig en dan weer tijden nauwelijks.

We zijn nu dus een jaar verder. En ik heb geloof ik afgezien van een griepje zes of zeven dagen niet gewandeld. Alle overige dagen heb ik minimaal een half uur gewandeld. En daar ga ik mee door want behalve voor ontspanning in mijn arm, zorgt het voor een betere conditie en na het wandelen zie ik vaak de oplossingen voor problemen waar ik voor het wandelen mee zat.

En het mooie aan de methode Babauta zoals beschreven door Peter is dat het hierdoor makkelijk wordt om allerlei dagelijkse gewoontes aan te wennen. Ik heb ik inmiddels een heel lijstje, maar daarover later misschien meer.

Eind vorig jaar kreeg ik van Peter en het kader van Babauta’s uncopyright het boek en begon ik zelf een serie over het afleren van slechte gewoontes. Ondanks een stroeve start gaat het daarmee nu ook de goede kant uit.

 

*Dat meende ik me toch zo zeker te herinneren, maar het blijkt dus een dag eerder te zijn geweest. Hoe dan ook, op 6 juni heb ik ook al ruimschoots aan de door mij gekozen opdracht voldaan want ik had die dag een jeugdliteraire speurtocht door Den Bosch omdat het Bob Evers Genootschap jubileerde.