Maand: mei 2013

Petepels 19e vraag in zijn #50books initiatief zou ik in 2 woorden kunnen beantwoorden. Maar een blog van twee woorden lijkt me ook niet de bedoeling. Als ik dat had willen doen, had ik dat antwoord wel rechtstreeks in het commentaar gegeven in plaats van de link naar deze post, die ik dadelijk ga plaatsen. Inmiddels zit ik al boven de vijftig woorden, dus het wordt tijd om Peters vraag aan te halen:

Wie is er lid van een (online) leesclub?

Uit Peters toelichting en de antwoorden die ik tot nu toe heb gelezen blijkt dat er verschillende 50bookers – mag ik ons zo noemen? – lid zijn van een of andere vorm van een (online) leesclub. De manier die Nick beschrijft lijkt mij wel leuk. Het doet me enigszins denken aan #blogpraat. Misschien dat dat ook eens ga proberen. Dat ik geen lid ben van een (online) leesclub wil niet zeggen dat ik dat per se niet wil zijn. Ik ben er alleen nog nooit naar op zoek geweest. Want ik praat/discussieer graag over boeken en ik doe al maanden niets anders dan over boeken bloggen.

Daar ligt het dus niet aan. En ik heb sinds een week of wat een Good reads account. Daarnaast staat lezen in een of ander groepsverband mij niet tegen, zo lang het maar niet aan te veel regels is gebonden en er nog voldoende ruimte is voor ieders creativiteit.

Voorlopig hou ik het echter bij het lidmaatschap van die fanclub waar ik het geloof ik al een paar keer eerder oer heb gehad. Had ik trouwens de Arendsoog Community al genoemd? (Blijkbaar wel, zag ik bij het aanmaken van de link.) En natuurlijk blijf ik trouw lid van de leesclub waar deze post deel van uitmaakt, zodat ik de vraag dus niet met “Ik niet.” maar met “Ik wel.” kan beantwoorden.

Leuk, we krijgen allemaal een cadeautje van Peter, en nog niet eens vanwege Moederdag. Iedereen die meedoet aan #50books mag een tatoeage laten zetten. Enige voorwaarde is wel dat het een literaire tattoo is. Vraag 18 luidt namelijk:

Welke door literatuur geïnspireerde tatoeage zou jij graag willen hebben?

Goed, dat iedereen die kreeg heb ik dan maar zelf bedacht. Gelukkig staat er in de toelichting bij de vraag dat je de vraag ook als een hypothetische mag lezen. Dat komt goed uit want met twee hoorapparaten en een bril heb ik wel genoeg aan mijn lijf om er ook nog wat op te laten zetten.

Toch vind ik deze vraag te mooi om te laten liggen. Misschien voor een tijdelijke film tattoo – al vrees ik dat het ook hier om een zuiver hypothetisch exemplaar zal gaan. Op mijn kamer heb ik namelijk een aantal tekeningen hangen die als tattoo niet zouden misstaan. En er zit nog wel een aardig verhaal aan vast ook.

Het zal niemand die die dit blog regelmatig leest, verbazen dat die tatoeages iets met Biggles te maken hebben. Biggles is in deze #50books reeks al vaker voorbij gekomen, maar ja, ik ben nu eenmaal bestuurslid van de I.B.A. Als u de I.B.A.-link volgt ziet u meteen welke tatoeage dat dan zou moeten worden, al zou ik dan nog twijfelen wie van de vier ik zou moeten kiezen. Maar ik las al bij Martha dat het één tattoo altijd doet volgen. Dat probleem lost zich dus wel op.

Die vier tekeningen heb ik dus in zwart/wit bij mij aan de muur hangen. In 2007 hadden we als I.B.A. namelijk de tekenaar van Biggles-strips, Eric Loutte te gast op de stripboekenbeurs van Rijswijk. Ik greep natuurlijk de kans om Algy, Ginger en Bertie ook in een album te laten zetten. Biggles had ik al van een beurs in Kampen waar Loutte in 2004 te gast was. Van 2007 hebben we foto’s.

Bij die foto’s zitten er ook een paar bij met een levensgrote Biggles achterop shirts van de Dag van de Jeugdhelden, een evenement dat de I.B.A. toen organiseerde. We hadden allerlei fanclubs aangezocht. Ik blader even nostalgisch door het programmaboekje.Fan(club)s van Arendsoog, Biggles, Karl May, Bob Evers, Star Trek, Jack Vance, Hans Kresse, Marten Toonder, Doctor Who en nog veel meer kwamen op 22 april 2007 bijeen. Heel leuk evenement, interessante lezingen. Alleen de belangstelling viel jammerlijk tegen, misschien ook doordat het evenement in Dinxperlo werd gehouden. Een jaar later hebben we het centraal in het land nogmaals geprobeerd, maar wederom liep het niet storm.

De Dag van de Jeugdhelden stierf dus een zachte dood. Gelukkig hebben de herinneringen nog en leerde ik er leuke mensen en prachtige initiatieven als de Stichting ’t Oude Kinderboek kennen. En u weet meteen waar ik het idee van mijn andere blog vandaan haalde.

Hoe behandel jij je boeken?

Als Peter met deze 17e vraag van #50books van mij een spectaculair antwoord verwachtte, dan moet ik hem toch teleurstellen. Ik ga heel voorzichtig met mijn boeken om. En omdat ik vanwege mijn handicap gedwongen linkshandig ben, schrijf ik ook nooit in boeken, dat kan dan toch niet lezen. Wil ik enigszins leesbaar schrijven dan heb ik lijntjes nodig en ruimte. Het enige wat er in mijn boeken staat is datgene wat door de drukkerij op het papier is gezet. In een paar boeken staat wel naam en de datum dat ik het kreeg en in een heel enkel boek staat ook een handtekening, maar die verhalen kan ik vermoedelijk voor een latere vraag beantwoorden.

Dat ik zorgvuldig met mijn boeken omga – ik vouw zelfs nog geen pocket om tijdens het lezen en ezelsoren heb ik ook nooit als bladwijzers gebruikt – wil nog niet zeggen dat al mijn boeken er puntgaaf uitzien. Doordat ik soms wat moeite heb om boeken terug te schuiven met een hand komt er weleens een vouw in de rug van een paperback en ik heb jarenlang niet gezien dat een boek dat met de achterkant schuin tegen de steun aan zijkant van de plank aanstond daardoor beschadigd raakte.

Ook andere boeken bleken door intensief gebruik toch aan slijtage onderhevig. Daar heb ik geen enkel probleem mee, het gaat mij om de inhoud, zolang die leesbaar is, vind ik het prima. Daarom heb ik er ook geen enkele moeite mee om tweedehands boeken te kopen waaraan duidelijk te zien is dat ze ooit eerder zijn gelezen. Zoek ik dat boek nog, dan koop ik het bij een antiquariaat als het niet te duur is en niet uit elkaar valt. Op Ebay heb ik overigens strengere criteria. Wat ik daar zoek, is oud – tussen de veertig en ruim tachtig jaar – en daardoor kostbaar. En dan mag het nog in goede staat verkeren. Tot nu toe is dat steeds gelukt en ben ik nog niet duurder uit geweest dan wat voor nieuwe uitgaves van die auteur – volgers van mijn blog hadden vast al wel begrepen dat die auteur W.E. Johns is.

Aan die boeken kun je zien dat ze niet meer nieuw zijn, maar met sommige moet ik voorzichtig omgaan om ze niet uit elkaar te laten vallen. Over vallen gesproken, ooit zag ik bij een I.B.A.-bijeenkomst een Engels boek dat ik wilde kopen omdat het nog niet was vertaald. Voordat ik het gekocht had, liet ik al vallen (op een tafel). Het boek heeft er niets van geleden…

Toch is van alle boeken die ik heb eentje die ik nieuw kocht er het slechtst aan toe. Een paperback, volgens mij heette het Grammatische analyse en het was geschreven door Jan Model. Het was een studie en ik liep na het college terug naar de trein die al stond te wachten. Halverwege dat kortte stukje leek het net of ik in een wolkbreuk terechtkwam. Voor ik die paar honderd meter tot in trein had gelopen was ik drijfnat en het boek in mijn rugzak bleek het ook niet droog te hebben overleefd.

Thuisgekomen ben ik er nog de föhn aan geweest, geloof ik, maar veel hielp het niet. Het boek zat vol met watervlekken, was kromgetrokken, pagina’s zaten aan elkaar vast, het omslag aan de voorkant zat helemaal los. Maar ik heb er het vak toch nog mee gehaald.

Welk boek kreeg je bijna niet uitgelezen omdat het je de stuipen op het lijf joeg?

Deze 16e #50books vraag van Peter kan ik kort beantwoorden. Ik heb nog nooit een boek niet uitgelezen omdat het mij de stuipen op het lijf joeg. En ik kan me ook geen boeken herinneren die ik bijna niet uitlas van de schrik. Dat ik incidenteel een boek niet uitlees, beschreef ik al eerder. Maar dat had niets te maken met dat ik die boeken angstaanjagend vond. Dat vond ik niet.

Ik ben ook niet echt een liefhebber van het horrorgenre, kan me niet herinneren dat ik ooit horror heb gelezen. Wel sporadisch wat fantasy maar toen ik deel 1 van Het Rad des Tijds van Robert Jordan las, had ik daar eigenlijk te weinig tijd voor en legde ik het boek al snel weg omdat het niet opschoot. Maar ooit ga ik het opnieuw proberen.

De boeken van Thomas Harris over Hannibal Lecter vond ik wat gruwelijk, maar dat paste helemaal bij de verhalen dus die las ik in een ruk uit. Karin Slaughter kostte me meer moeite. Nachtschade heb ik gelezen, maar het kon me niet echt bekoren. Ik voelde geen aanvechting om meer van haar te lezen. Chelsea Cain vond ik dan wel aardig, al heb ik van haar ook maar één boek gelezen.

Bij deze vraag ben ik extra benieuwd naar de verhalen van de andere bloggers. Ik heb zin om mezelf binnenkort flink de stuipen op het lijf te jagen en ik vermoed dat er een aantal geschikte boektitels voorbij zijn gekomen  waarmee dat wel zal lukken.

Hopeloos loop ik achter. Met het lezen van de bijdrages aan #50books van Peter Pellenaars. Had ik me bij vraag 1 nog vast voorgenomen om vooral alle blogs te lezen – en dat had ik – dan moet ik nu toch toegeven dat ik al na het bijhouden van de bijdrages van vraag 2 ben gestrand en ik alleen nog maar #50books blogs las van mensen die ik volg.

Zelf bloggen in dit kader bleef ik wel doen, al was de regelmaat te zoeken en heb ik nu dus een kleine inhaalslag te maken. Dat komt goed en ik voor de andere blogs ga ik een nieuwe poging wagen. Ik ben altijd op zoek naar goed leestips en het lijkt me dat die bij #50books toch wel te vinden moeten zijn.

Bij vraag 15 kon ik echter niet de neiging onderdrukken om alvast de commentaren te lezen. Ik schaamde me namelijk een klein beetje. Vraag 15 luidt namelijk:

Wat is het boekfragment dat je het meest (letterlijk) is bijgebleven?

En dan komt Jacob Jan als eerste met een post uit het archief omdat hij in zijn hink-stap-sprong serie toevallig deze vraag al eens had beantwoord. Wat Jacob Jan daar doet, kan ik dus niet. Jaloers ben ik wel.

Gelukkig blijkt uit latere reacties dat ik niet de enige ben die moeite heeft uit boeken te citeren. Moeite is in mijn geval een eufemisme, want ik ben bang dat het mij helemaal niet lukt om een citaat te geven uit boeken die ik las. Onthouden waar een boek in grote lijnen over gaat, lukt me meestal nog wel. Maar citaten uit mijn mouw schudden? Nee, zelfs niet uit de boeken die ik zelf vertaalde, hoewel ik van die boeken als iemand me er een kort fragment van geeft precies kan vertellen wat er daarna gebeurt. Telt dat ook? Of de gevleugelde uitdrukking “….als je begrijpt wat ik bedoel?” die overigens niet alleen door Marten Toonder werd gebruikt.

Of ken ik toch een citaat? Ik herinner me ooit achterop een Biggles-pocket het motto van de schrijver, Captain Johns, te hebben gelezen. Later las ik het in zijn biografie ook nog in het Engels. Ik doe een poging het in het Nederlands te citeren:

Als je vliegt kunnen er twee dingen gebeuren. Alles gaat goed of niet alles gaat goed. Als alles goed gaat, hoef je je niet druk te maken. Als niet alles goed gaat, kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel hou je je vliegtuig onder controle, of niet. Als je je vliegtuig onder controle houdt, hoef je je niet druk te maken. Als je je vliegtuig niet onder controle houdt, kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel hou je je vliegtuig in de lucht en hoef je je niet druk te maken, of je stort neer. Als je neerstort kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel je overleeft het en dan hoef je je niet druk te maken, ofwel je sterft en dan kún je je niet druk maken.

Benieuwd of het citaat klopt. Morgen opzoeken dus.