Schoenenblog

Elja schreef dat mode zeg maar niet echt haar ding was. Ik reageerde dat het ook niet het mijne was. Hoewel het dan niet echt haar ding was, wist ze wat mij betreft toch verbazingwekkend veel van spijkerbroeken, voor mij was het echt abracadabra.

Maar mode begint natuurlijk wat lager dan bij broeken, namelijk bij schoenen. Daar gaat deze blogpost dan ook want het zijn immers mijn schoenen die mij de hele dag dragen (vooruit, af en toe zijn het pantoffels) en ze verdienen het daarom eens goed in het zonnetje gezet te worden.

Het zijn namelijk niet zomaar schoenen, dat mag al wel duidelijk zijn uit mijn reactie bij Elja. Het zijn exclusieve schoenen. Confectie is aan mij niet besteed, dat durf rustig te bekennen, schaam ik niet voor want dat mijn schoeisel exclusief is – de pantoffels niet meegerekend dan – heeft niets met ijdeltuiterij te maken, maar is puur uit noodzaak geboren.

Maar ik doe wel zo’n twee jaar met een paar schoenen en ik gebruik dan ook eigenlijk maar één paar. Goed, als ik ze net heb, wil ik het oude paar nog een tijdje om en om dragen met het nieuwe maar dat duurt meestal niet lang.

Exclusieve schoenen die dan ook volledig op mijn wensen zijn afgestemd, voor minder doe ik het uiteraard niet, dat heb je inmiddels begrepen. Alles is mogelijk, zelfs legale perfecte namaak sportschoenen van bepaalde merken. Jaloers op iemand met hele mooie schoenen? Geen probleem. Kan geregeld worden.

Helaas is aan mij weinig eer te behalen. Als ik eerlijk ben is het enige wat mij aan schoenen interesseert of ik erop kan lopen en hoe vaak ook is geprobeerd mij een ander model schoenen aan praten: het mocht niet baten. Sinds mijn voeten uitgegroeid zijn, zijn de enige dingen er nog aan veranderen de kleur en af toe de leersoort. De rest blijft al jaren identiek.

Ik besteed dan ook enorm veel tijd aan het uitzoeken van die nieuwe schoenen die persoonlijk voor mij op maat worden gemaakt. Maar die maat en pasvorm staat dus al jaren vast en ook daar hoef ik dus weinig tijd aan te spenderen.

Ik loop binnen, kijk even de stalenring door et voilà. Twee maanden later krijg ik een telefoontje dat ik ze kan komen halen.

Welke exclusieve schoenenwinkel dat al die service levert? Misschien moet ik je teleurstellen want zo iets exclusiefs is niet voor iedereen weggelegd: ik heb het namelijk over een orthopedische schoenmaker. Vanwege mijn handicap.

En wel orthopedisch schoenmaker Ras van Buchrnhornen-Ras. Sjef Ras is net met pensioen maar ik ben hem dank verschuldigd omdat hij mij 25 jaar geleden van mijn moeilijke voeten af hielp. Uiteraard heb ik ook het volste vertrouwen in zijn opvolgers.

Hoe zo’n schoen eruitziet?

Linkerschoen binnenkantLinkerschoen

Twee vragen over leren

Met de CSS komt het na de HTML ook wel goed. Ik ben er nog niet of ik daarna verder wil met JavaScript, dat we op het werk niet gebruiken, of PHP, waar bij ons alles op draait. Goed, ik heb in ieder geval wat leesvoer over JavaScript gevonden, zodat ik in ieder geval een afgewogen keuze kan maken.

Toen ik met het hele idee kwam om serieus te gaan leren, koos ik er bewust voor om het wat niet al te dicht te timmeren. Ik wil juist de vrijheid hebben om me in datgene te verdiepen wat me op dat moment interesseert. Dus een nieuw onderwerp aanpakken als dat me begint te boeien. Niet stug vasthouden aan onderwerp x dus.

En eigenlijk gebeurde wat ik verwachtte.

Ik begon me voor heel andere dingen te interesseren dan ik dacht.  Hele fundamentele dingen. Ze vormen de basis voor het hele welslagen van het plan. Het zijn twee vragen:

  1. Hoe ga ik alles onthouden wat ik leer?
  2. Heb ik de creativiteit om het toe te passen?

Het antwoord op die eerste vraag kan natuurlijk zijn dat ik niet alles hoef te leren. Ik kan het immers ook opzoeken. Maar dat klopt slechts ten dele. Je moet immers weten dat je iets op kunt zoeken. Simpel voorbeeld: als ik niet weet dat het land Bolivia bestaat, kom ik ook niet op de gedachte om op te zoeken wat de hoofdstad van dat land is.

Dat geldt natuurlijk ook voor programmeertalen. Ik hoef ze niet van a tot en met z te beheersen, compleet met syntaxis en al (voor dat laatste gebruik ik Aptana), maar het is wel handig om te weten wat je met zo’n taal kunt, anders wordt het lastig om op te zoeken hoe dan.

Bij programmeertalen zoek ik het onthouden tot nu toe in een combinatie van theorie leren en die praktisch toepassen met oefeningen, onder andere van Codecademy.

Over het onthouden van wat ik nog meer ga leren, denk ik nog na. Aantekeningen maken, samenvatten, herhalen, toepassen, Evernote. En gisteren kwam ik bij Van Piere Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar tegen. Ik ben met een ander boek naar huis gegaan. Maar ik vast niet de enige die zich erop betrapt soms weinig te onthouden van wat hij leest.

De tweede vraag bezorgt me op dit moment meer hoofdbrekens.

Op meerdere blogs kwam ik het onderwerp creativiteit tegen en ik las er ook nog over in een nieuwsbrief. Het onderwerp houdt me al zeker twee en een half jaar bezig. Eigenlijk langer. Creativiteit zie ik als het staat zijn iets te creëren. De letterlijke betekenis van het woord dus. Dat gaat me niet slecht af, hoop ik, maar in samenhang met het eerste punt is het altijd voor verbetering vatbaar.

Daar ben ik meer over gaan lezen en ik ben begonnen met het 10 ideeën per dag principe van James en Claudia Altucher. Als je dat een half jaar volhoudt, schijn je een ideeënmachine te worden.

Maar ideeën en creativiteit zijn eng. Hoe dat zit, leg ik zaterdag uit in mijn column op Onzichtbaar Ziek.

Toevoeging zaterdag 14 maart:

Mijn column Creativiteit en ideeën zijn eng staat inmiddels online.

Het roer mag om

Het schiet allemaal niet zo hard op als ik zou willen. Ik zou iedere vrijdag verslag gaan doen van de vorderingen die ik met leren maakte, maar mijn laatste blog daarover is alweer van een tijdje terug. Goed, ik had wat problemen met een van mijn hoorapparaten dus een onderwerp om over te bloggen had ik wel.

Maar het is allemaal hobby, het gaat mij erom dat ik mijn tijd op een plezierige manier besteed en dan liefst zodanig dat ik er ook nog wat van opsteek. Ik kan alleen nog weinig vorderingen melden. HTML5 zit er nu wel redelijk in – al heb ik geen website bedacht om dat allemaal mee in de praktijk te brengen – maar CSS schiet maar langzaam op.

Dat ligt er niet aan dat ik het niet interessant vind. Het is gewoon een kwestie van prioriteiten stellen en ik merk nu ik er wat bewuster over nadenk de laatste tijd dat ik in mijn vrije tijd vaak dingen doe die ik eigenlijk helemaal niet interessant vind.

Toch wat naar die tv zitten gapen, vooral als er sport op is. Maar ik maak vorderingen want er is nu schaatsen op en is geen tv in de buurt 😉

Langzaam kom ik er dus wel maar er valt nog veel te winnen. Boeken lezen mag ik ook wel wat meer. Ik lees er genoeg maar het zijn allemaal non-fictie studieboeken. Steek ik van alles van op, maar een goeie roman of detective heb ik al tijden niet meer gelezen. Bekend probleem als ik aan het vertalen ben en die vertaling schiet ook al niet op. Ja, hij is wel af – maar de correctieronde loopt nog. Het boek hoeft pas eind dit jaar helemaal af, maar ik heb er nog een paar meer waar ik mee aan de slag kan. Gelukkig is er volgende week weer een vergadering. Dat helpt, zo’n deadline.

Als ik het bovenstaande samenvat, dan kan ik stellen dat waar de plannen voortvarend waren, de uitvoering hapert. Helemaal niet erg op zich want is allemaal puur hobby en belangstelling. Dat is ook de reden van het ‘mag’ in de titel van dit blog. Op het werk speelt natuurlijk wel een moeten, maar daar gaat het prima en ik verdiep me nu in affiliatemarketing en SEO/SEA.

Toch wil ik dit patroon in mijn vrije tijd doorbreken. Ik heb dit weekend met het mooie weer veel gewandeld en heb wat dingen op een rijtje kunnen zetten. Ik moest in eens denken aan Peter Pellenaars’ blogpost over het uitstellen van datgene wat zo gemakkelijk is. Wil ik nu eindelijk weer een blog schrijven, dan ga ik niet live de ontknoping van het schaatsen volgen, maar kijk naderhand op teletekst of een moderner medium wel wie er heeft gewonnen.

Samen met Peters eerdere opmerkingen in de genoemde blogpost zorgt deze uitsteltactiek – die Peter bij Leo Babauta had gelezen – er hopelijk voor dat het roer om gaat.