Door mijn ‘beperking’ is het mij niet gelukt mijn rijbewijs te halen. Beperking heb ik hier tussen aanhalingstekens gezet omdat ik de laatste tij steeds meer tot het inzicht kom dat datgene wat als mijn beperking wordt gezien, misschien juist wel mijn verrijking is. Ik begin mijn beperking in ieder geval steeds meer los te laten en of ik probeer juist de kansen die mijn beperking mij biedt te grijpen.
Terug naar het rijbewijs dat ik niet haalde. Dat was natuurlijk een grote teleurstelling. Ik had er nooit bij stilgestaan dat autorijden voor mij niet mogelijk zou zijn en de man van het CBR kennelijk ook niet want hij vertelde tijdens het kennismakingsgesprek enthousiast dat hij pas (we spreken over 1998) iemand had begeleid die zijn rijbewijs haalde en zijn auto met een rietje bestuurde. Voor mij zat het er niet in, hoewel ik mijn auto niet met een rietje hoefde te besturen.
Dus reis ik waar mogelijk met het openbaar vervoer. Ik reis weliswaar ook met regio- en Valystaxi, maar meestal ga ik met de bus en trein. Dat gaat prima.Ik doe dat zo ouderwets mogelijk. Natuurlijk kan ik op mijn mobieltje 9292.nl, ns.nl en Google Maps voetgangers aan. Maar ik gebruik die pagina’s niet. Nee, ik maak altijd een uitdraai op papier. Liefst eentje van het openbaar vervoer, plus Google Maps (voetgangangers dus) of, als ik naar een bedrijf of instelling, ga de routebeschrijving van hun site. Gewapend met deze paperassen ga ik op reis. Vooral het laatste stuk met de bus en/of te voet is interessant; zeker als je een routebeschrijving van de site van een groot bedrijf bij je hebt.
Waarom wordt het dan interessant?
In de bus probeer ik altijd een rij voor iemand te gaan zitten. Dan ga ik uitgebreid met die papieren zwaaien en bushaltes kijken. Gelukkig kan ik de route-informatie in de bus goed lezen. Achter mij klinkt het dan:
Oh, u moet de volgende halte hebben.
Mijn antwoord is dan:
Dank u. U had het bedrijfslogo gezien?
Meestal is dat de verklaring. De volgende stap in het gesprek is dat mijn behulpzame medereiziger verklaart dat hij of zij bij dat bedrijf werkt en met mij uitstapt. Dan hoop ik altijd dat we nog een stukje mogen lopen vanaf de bushalte. Mensen praten graag en hun werk is al helemaal een geliefd gespreksonderwerp waardoor ik het bedrijf of de instelling waar ik moet zijn nog beter leer kennen. Het levert mij soms echt leuke gesprekken op.
Daarom voor mij geen moderne technieken maar ouderwets papier!
PS: het werkt ook als je op bezoek moet in een woonwijk nabij een station of bushalte op bezoek moet. Daar kom ik nog een keer op terug.