Het eerste Biggles-boek dat ik vertaalde, The Boy Biggles, verhaalde onder andere 
over iemand die het Victoria Cross had ontvangen. In mijn vertaling kende ik deze persoon prompt het Ijzeren Kruis toe. De onderscheiding van de (latere) vijand. Gelukkig zag ik het tijdig en staat het alleen in een concept. Jeugdig enthousiasme zullen we maar zeggen. Toch blijkt ieder boek weer dat er toch nog bepaalde dingen verder komen dan de diverse concepten, hoe vaak mijn medevertaler(s), bestuursleden of ik het ook herlezen. Ik kan meestal wel een verklaring voor de foutjes vinden zodat ik er lering uit kan trekken, maar toch.
Ook dit blog ziet er in concept heel anders uit dan in de harde werkelijkheid. Zo had ik een week of vier terug stoute plannen: ik ging weer meedoen aan #WOT, aan #SG16, aan #50books en ik zou wekelijks een blogpost schrijven over mijn nieuwe opleiding tot webontwikkelaar en ook wekelijks nog eentje over hoe ik leer. Het concept was prachtig, ik vergat alleen dat ik de blogposts ook nog daadwerkelijk moest schrijven.
Daarnaast zat ik een beetje met mezelf in de knoop omdat mijn betere ik niet genoeg op mijn werkelijke ik leek, maar hopelijk kan ik daar nu langzaam verandering in gaan brengen. Ideeën genoeg om over te bloggen omdat het prima gaat op mijn opleiding en ik van mezelf weet dat ik beter leer als ik het nog eens opschrijf/uitleg. Webruimte heb ik alvast zodat het dit blog niet in de weg zit.
De weg van concept naar realiteit mag er dan een zijn vol hobbels, maar juist die hobbels maken de reis leerzaam. En bovendien heeft Raymond groot gelijk: kennis delen is fijn.
Deze blogpost maakt deel uit van #WOT: Write on Thursday. Iedere donderdag een woord van Martha/DrsPee om over te bloggen of vloggen.
~ ~ ~ ~
Bron afbeelding: Wikipedia.
