Welk boek kreeg je bijna niet uitgelezen omdat het je de stuipen op het lijf joeg?
Deze 16e #50books vraag van Peter kan ik kort beantwoorden. Ik heb nog nooit een boek niet uitgelezen omdat het mij de stuipen op het lijf joeg. En ik kan me ook geen boeken herinneren die ik bijna niet uitlas van de schrik. Dat ik incidenteel een boek niet uitlees, beschreef ik al eerder. Maar dat had niets te maken met dat ik die boeken angstaanjagend vond. Dat vond ik niet.
Ik ben ook niet echt een liefhebber van het horrorgenre, kan me niet herinneren dat ik ooit horror heb gelezen. Wel sporadisch wat fantasy maar toen ik deel 1 van Het Rad des Tijds van Robert Jordan las, had ik daar eigenlijk te weinig tijd voor en legde ik het boek al snel weg omdat het niet opschoot. Maar ooit ga ik het opnieuw proberen.
De boeken van Thomas Harris over Hannibal Lecter vond ik wat gruwelijk, maar dat paste helemaal bij de verhalen dus die las ik in een ruk uit. Karin Slaughter kostte me meer moeite. Nachtschade heb ik gelezen, maar het kon me niet echt bekoren. Ik voelde geen aanvechting om meer van haar te lezen. Chelsea Cain vond ik dan wel aardig, al heb ik van haar ook maar één boek gelezen.
Bij deze vraag ben ik extra benieuwd naar de verhalen van de andere bloggers. Ik heb zin om mezelf binnenkort flink de stuipen op het lijf te jagen en ik vermoed dat er een aantal geschikte boektitels voorbij zijn gekomen waarmee dat wel zal lukken.
Ha, daar heb je gelijk in. Sommige detectives kunnen er ook wat van en de boeken die ik hierboven noem zijn ook geen horror. Ik ben overigens R.J. Ellory vergeten. Die weet me soms een aardig eind richting stuipen te krijgen en schrijft verder prachtig.