Misschien heb ik het halve boek al wel geschreven

Het is al een tijdje geleden dat ik een vraag van #50books heb beantwoord, maar de vraag die Martha afgelopen zondag stelde, zette me aan het denken:

Als je een boek zou schrijven, waar zou het dan over moeten gaan volgens jou?

Het zou geen fictie worden, want op dat gebied kan ik mijn hart meer dan ophalen als vertaler. Gelukkig zijn er nog veel boeken van Captain Johns onvertaald in het Nederlands…

Maar toch is de titel van deze blogpost ‘Misschien heb ik het halve boek al wel geschreven’. Nee, ik heb nergens een manuscript liggen, maar toch. Ik heb wel een idee over een boek, misschien een serie boeken die ik zou willen schrijven. Je weet wel, later als je groot bent. Het zou een studieboek worden. Dat houdt me op dit moment bezig. Ik heb me omgeschoold tot web developer en heb ook werk gevonden in die richting.

En ik miste iets in dat traject

En dat zou ik zelf wel willen schrijven. In mijn voorbereiding op de omscholingscursus ben ik niet helemaal over één nacht ijs gegaan. In volgorde las, volgde en las ik Lezen,  weten en niet vergeten van Mark Tighelaar, Learning how to learn van Barbara Oakley en Terry Sejnowki en A mind for numbers van Barbara Oakley.  Hoe meer ik tot me liet doordringen wat zij zeiden en schreven, hoe meer ik me realiseerde dat leren misschien pas echt een succes kan worden als het een gewoonte is. Dat ik meegedaan heb aan een blogreeks van Peter n.a.v. een boek van Leo Babauta zal bij hebben gedragen aan dat besef.

Leren als gewoonte

Vroeger had ik een docent Latijn die zei dat we elke dag met Latijn bezig moesten zijn. Toen vond ik het maar een rare bewering maar nu zie ik wel het belang in van oefening en van herhaalde oefening. Een van de hoofdstukken uit het boek van Mark Tighelaar heet niet voor niets ‘Herhaal het herhalen.’

En juist dat aspect mis ik in cursussen en boeken. Je maakt meestal wel oefeningen, die ook samenhangen, maar het blijft vaak bij een eenmalig iets. Beheers je de stof over een maand, kwartaal of jaar nog steeds?

Over dit aspect heb ik drie maanden terug al eens een blogreeks geschreven. Ik geloof namelijk in de kracht van gespreid herhalen, bijvoorbeeld met Anki.

Inmiddels heb ik een Anki kaartenset van bijna 1000 vragen over webtalen als HTML, JavaScript en PHP. Als ik daarover een boek zou schrijven, zou ik in ieder geval de programmeeropgaven en -voorbeelden grotendeels al hebben. En ik zou bij dat boek per hoofdstuk een Anki set beschikbaar stellen en lezers aanmoedigen de set aan te vullen. Zo’n combinatie boek met Anki zou ik best willen schrijven.

#50books 2016 10 en 11: DWDD en Boekenweek

Dat ik  een paar weken behoorlijk minder frequent heb geblogd, heeft tot gevolg dat ik bij de series waaraan ik meedoe nu behoorlijk achterlig. Ik weet nog niet of ik dat ga inhalen maar het komt goed uit dat ik voor #50books vraag 10 en 11 toevallig kan combineren.

Vraag 10 is of je je bij de keuze voor je boeken liet beïnvloeden door De Wereld Draait Door en vraag 11 of je speciaal voor de Boekenweek naar de boekhandel gaat.

Om met dat laatste te beginnen. Ik kom minstens eens in de maand maar meestal vaker in een boekhandel en zorg er al jaren voor dat ik een boekenbon van mijn verjaardag bewaar voor de Boekenweek zodat ik dan een boek kan uitzoeken en het Boekenweekgeschenk erbij cadeau krijg. Dat is al jaren een traditie, al heb ik geen idee hoelang ik dat al zo doe omdat de Boekenweekgeschenken niet allemaal netjes bij elkaar in de kast zijn verdwenen maar op verschillende plekken staan en liggen.

De laatste jaren heb ik er een gewoonte van gemaakt om nog eens €2,50 extra te investeren met mijn boekenbon zodat ik ook het Boekenweekessay kan lezen.

Afgelopen maandag was ik daarom bij Van Piere in Eindhoven. Ik had me eigenlijk voorgenomen om met de nieuwste Simone van der Vlugt thuis te komen, maar kon Nachtblauw nergens vinden. Ik zal het dan ook voorlopig moeten doen met het dubbel gesigneerde boek dat ik al van haar heb.

Dus moest ik op zoek naar een ander boek. Keuze genoeg en ik zag ook Schuld van Walter van den Berg liggen. Daar had ik positieve berichten over gehoord van Hendrik-Jan en Peter dus dat leek me wel wat. Toevallig was het ook een boek van de maand van De Wereld Draait Door. Door dat laatste heb ik me voor zover ik weet niet door laten beïnvloeden omdat ik niet vaak naar het programma kijk en het boekenpanel dus ook maar af en toe zie. Soms laat ik het ervoor aanstaan, maar dit was de eerste keer dat ik daadwerkelijk een boek van de maand kocht. Niet omdat ik iets tegen De Wereld Draait Door heb maar DWDD zit niet echt prominent in mijn selectiecriteria, zo ik die überhaupt al bewust heb.

Zo kwam ik met Schuld bij de kassa en kreeg ik netjes het Boekenweekgeschenk erbij. Het essay had ik nergens gezien en toen ik ernaar vroeg bleek het al uitverkocht te zijn. Gelukkig bleek het bij de Bruna schuin tegenover nog wel voorradig zodat ik met een mooie oogst thuis kwam.

Oogst Boekenweek 2016

#50books vraag 6: Van mij hoeft het niet sneller…

Zou je sneller willen lezen?

Dat is de 6e vraag van Hendrik-Jan in #50books jaargang 2016. Mijn antwoord is tweeledig: ja, natuurlijk wil ik sneller lezen… als het boek spannend of meeslepend is en ik niet kan wachten hoe het verhaal zich ontvouwt. Als ik met ingehouden adem van pagina naar pagina ga, zoals me de laatste jaren overkomt bij de boeken van R.J. Ellory. Ja, dan wil ik sneller lezen.

Maar over het algemeen ben ik tevreden over mijn leestempo. Ik heb geen idee hoe hoog dat ligt. Toen ik nog op de middelbare school zat heb ik het eens een tijdje bijgehouden en kwam ik op zo’n veertig pagina’s per uur uit. Dat ging overigens over het lezen van fictie en was een tempo waarmee ik van boeken kon genieten en het verhaal goed kon volgen. Maar dat is lang geleden en ik heb geen idee hoe hoog mijn leestempo nu ligt.

Eerlijk gezegd maakt het me ook niet zo heel veel meer uit. Ik geniet van het lezen en zie dan ook weinig aanleiding om mijn leestempo te verhogen. Ik lees soms juist eerder trager om bewuster te kunnen genieten van wat ik lees en om het op me in te laten werken.

Bij informatieve boeken ligt mijn leestempo flink lager. Daar laat ik mij leiden door de vraag: begrijp ik wat hier staat? Dat bepaalt mijn tempo. Maar bij de informatieve boeken die ik de laatste tijd las, zat met Lezen, weten en niet vergeten van de door Hendrik-Jan al genoemde Mark Tigchelaar ook een boek waarin snellezen aan de orde kwam. De tips daaromtrent heb ik dan ook niet opgevolgd – als is het maar omdat het door mijn handicap voor mij onmogelijk is om een boek vast houden en met de andere hand de leesregel aan te wijzen.

Een tip over snellezen die ik wel uitprobeer op informatieve teksten en boeken en die me tot nu toe goed bevalt, is niet meer herlezen. Herlezen schijnt een slechte manier te zijn om iets te onthouden. In plaats daarvan probeer ik nu wat ik gelezen heb op te halen uit mijn geheugen. Te controleren aan de hand van aantekeningen.

Vermoedelijk kom ik woensdag op dit punt terug want minder lezen lijkt mij een effectievere manier om tijdwinst te halen bij het lezen dan snellezen.

~ ~ ~ ~

#50books: iedere zondag een vraag over boeken of lezen, dit jaar verzorgd door Hendrik-Jan.

#50books – vraag 5 Over schrijfboeken

Wat vind jij van boeken over schrijven, een gruwel of een mooie aanvulling in je boekenkast?

Dat is Hendrik-Jans 5e vraag in #50books jaargang 2016. Mijn antwoord is dat hoewel ik nieuwsgierig ben naar hoe een auteur schrijft, ik er ook weinig moeite mee heb om dat hoe een mysterie te laten blijven.

Ik ben dus wel nieuwsgierig naar hoe het schrijfproces van mijn favoriete schrijvers eruitziet en ik was dan ook opgetogen toen ik in de biografie van Captain Johns (By Jove, Biggles! van Peter Berresford Ellis en Jennifer Schofield) een klein fragment las over hoe hij schreef. Het staat inmiddels ook op internet beschreven, mocht iemand interesse hebben.

Ik ben wel nieuwsgierig naar hoe het schrijfproces van een boek verschilt van het vertaalproces, of een psychologische roman een andere aanpak vergt dan een historische. Hoe de ene schrijver verschilt van de ander. Hoe schrijfmethodes zijn veranderd sinds de opkomst van pc’s. Maar aan de andere kant wil ik dat allemaal juist ook niet weten. Om die reden heb ik ook geen schrijfboeken in mijn boekenkast staan. Wel heb ik ooit het schrijfboek van Elizabeth George in de hand gehad (en uiteindelijk laten liggen). Dat boek, Wie schrijft…, las ik dus niet.

Wel kan ik me herinneren dat Jacques Vriens naar onze basisschool kwam. Hij vertelde ook iets over zijn creatieve proces. Hij had overal in huis notitieboekjes en schrijfgerei liggen zodat hij ideeën op het moment dat ze hem te binnen schoten op kon schrijven. De ervaring leerde hem dat als hij zijn ideeën niet opschreef, hij ze weer vergat. Als hij na een tijdje voelde dat hij genoeg ideeën had voor een boek, verzamelde hij zijn notitieboekjes en begon het lees- en daar na het schrijfproces. Al zal ik het ongetwijfeld versimpeld hebben weergegeven.

Daartegenover staan dan weer auteurs die geen enkele aantekening maken, zoals vader en zoon Nowee, wat Paul in deel 20 voor het raadsel stelde wat zijn vader met Percy had gedaan.

Nieuwsgierig maar geen schrijfboeken gekocht, dus. Toch overweeg ik een uitzondering te gaan maken voor On Writing van Stephen King. Daar heb ik zo veel enthousiaste verhalen over gehoord dat ik de verleiding misschien wel niet kan weerstaan.

#50books 4-16 Boeken die je gelezen ‘moet’ hebben

Welke 10 boeken zou iedereen gelezen moeten hebben?

Dat is Hendrik-Jans 4e vraag uit #50books jaargang 2016. En is het een verduiveld lastige vraag. Ik kan me er natuurlijk gemakkelijk vanaf maken door te zeggen dat niets moet, maar dat doe ik niet.

Toch wil ik niemand de wet voorschrijven. De – ongeveer – 10 boeken die ik hieronder ga beschrijven zou iedereen wat mij betreft gelezen mógen hebben. Vrijheid, blijheid natuurlijk, wat boeken betreft. Ik noem de boeken in volstrekt willekeurige volgorde en kies daarom voor een opsomming met bolletjes in plaats van met nummers. Ieder boek zal voorzien van een korte toelichting over waarom het daar staat.

10 boeken die iedereen gelezen zou mogen hebben

  • Jip en Janneke van Annie M.G. Schmidt. Deze verhalen zijn me vooral voorgelezen. Herinneren kan ik het me niet meer maar ik heb me vaak later vertellen dat ik naar niets liever luisterde.
  • Eigenlijk mogen alle kinderboeken van Roald Dahl op deze lijst (en ben ik nu dus klaar) maar ik kies voor De Griezels. Ik leerde Roald Dahl kennen dankzij de schoolbibliotheek van de Mytylschool in Eindhoven. Ik had het geluk meestal snel klaar te zijn met de leerstof en mocht dan naar de bieb. Daar stond ongeveer alles van Roald Dahl en wat heb ik genoten.
  • Schateiland van R.L. Stevenson. Dit boek werd ons in een uitvoering voor moeilijk lezende kinderen voorgelezen op de Mytylschool en ik luisterde met rode oortjes, zo spannend. Toen ik na een paar maanden die versie zelf las, viel me dat behoorlijk tegen. Totdat ik tijdens mijn studietijd een vertaling van het complete boek las en weer net zo gegrepen werd als toen het ons werd voorgelezen.
  • In the shadow of no towers van Art Spiegelman. Ik heb Maus nog tegoed dus die kan ik niet noemen maar in de graphic novel In the shadow no towers is wanhoop voelbaar.
  • Het Yacoubian van Alaa al Aswani. Egyptische cultuur in romanvorm. Ik blogde er al eerder over.
  • Het woud der verwachting van Hella S. Haasse. Ik hou van geschiedenis en historische romans en deze roman over het leven van Charles d’Orléans tijdens de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) springt eruit.
  • Beekman en Beekman van Toon Kortooms. Het speelt hier in de buurt en ik heb me bovendien tranen gelachen tijdens het lezen.
  • Het zijn net mensen van Joris Luyendijk. Ik las dit boek over journalistiek net na mijn afstuderen en sindsdien volg ik het nieuws met andere ogen.
  • Dit is een lastige. Eigenlijk hoort hier The Zen Habits Method blogreeks van Peter Pellenaars te staan. Die reeks over Zen Habits – Mastering the art of change van Leo Babauta stelt mij in staat dagelijkse veranderingen in mijn leven aan te brengen (still counting) en vol te houden, waar dat voorheen niet lukte. Later las ik alsnog het boek en ging er zelf ook een serie over bloggen.
  • Wie een beetje van mijn passie voor Biggles wil begrijpen, zou Met Biggles in vijandelijk gebied of Biggles als spion mogen lezen. Of in de oorspronkelijke taal: Biggles flies east en The rescue flight.

#50books 3-16: boeken uit de aanbieding

Spring je ook uit de band bij de boekenopruiming?

Dat is Hendrik-Jans derde vraag in #50books jaargang 2016. Eerlijk gezegd was het hele fenomeen boekopruiming nieuw voor me. Tenminste, in die zin dat boeken op bepaalde momenten in het jaar net als kleding in de aanbieding zijn. Daar was ik me niet van bewust. Mijn antwoord op deze vraag kan dan ook kort zijn: nee.

Toch zie ik in boekhandel wel regelmatig een bak met afgeprijsde boeken liggen. Daar snuffel ik dan doorheen, maar ik vind zelden iets van mijn gading. Om redenen die ik vorige week aangaf, probeer ik al enige jaren het aanschaffen van papieren boeken tot een minimum te beperken wat tot gevolg heeft dat ik vaker e-books aanschaf. Maar ook hier laat ik me niet leiden door aanbiedingen of door de maandelijkse overzichtspost van Raymond Snijders van waar de papieren top 5 uit de Bestseller 60 het goedkoopst te krijgen is als e-book.

Nee, ik ben geen boekenkoopjesjager. Wat niet wil zeggen dat ik altijd de prijs betaal voor een boek die door de uitgever vastgesteld is, maar dat heeft er meer mee te maken dat ik mijn boeken voor een groot gedeelte tweedehands heb gekocht. Wat overigens niet wil zeggen dat ik dan altijd goedkoop uit ben.

Zo maakte AbeBooks een aantal jaren geleden bekend dat een eerste druk van het allereerste Biggles-boek, The Camels are coming uit 1932 maar liefst 17.500 Amerikaanse dollar had opgebracht. Ik was niet de koper en ook niet de verkoper.

Ik wil maar zeggen, soms ben je tweedehands goedkoper soms een beetje duurder. Zo had ik er het afgelopen zaterdag tijdens de Arendsoog nieuwjaarsborrel over dat ik erover dacht om binnenkort iets van Captain W.E. Johns aan te schaffen. “Dat boek kost maar 80 euro, dus dat is te doen.” De reactie van mijn gesprekspartner: “Als je dat tegen mijn vriendin zegt dan verklaart ze je voor gek, maar ik begrijp je.”

Wat mijn boekenkast over mij vertelt #50books – vraag 2

Wat vertelt jouw boekenkast over jou?

Dat is Hendrik-Jans 2e vraag in #50books editie 2016. Het korte antwoord is dat mijn boekenkast over mij vertelt dat ik ik gek ben van Biggles. Maar ja, dat kun je in de zijbalk hiernaast ook zien. Ruw geschat heb ik zeker 300 boeken van W.E. Johns. Op 5 boeken na alles in het Engels, alles in Nederlandse vertaling en daar komen er hopelijk nog vele bij want van zijn 160+ boeken zijn er nog zeker 60 die niet in het Nederlands vertaald. Johns schreef namelijk heel wat meer dan Biggles.

Wat mijn boekenkasten nog meer over mij vertellen

Voor de hand liggend: dat ik meer boeken moet lezen van de bibliotheek of over moet schakelen op e-books want ik heb een chronisch tekort aan boekenkastruimte en ik weet eigenlijk niet waar ik nog meer boeken(kasten of -planken) kwijt kan.

Een andere oplossing die ik overweeg is om boeken te ruilen voor het goede doel. Voor een prikkie kopen en dan als ze uit heb en weer in de buurt ben weer inleveren en een nieuwe leesvoorraad aanschaffen.

Niet dat ik de pretentie heb dat ik alles uit mijn boekenkasten heb gelezen. Ik durf zelfs geen schatting te maken maar ben door dit gegeven wel meer na aan het denken over waar mijn prioriteiten liggen.

Wat mijn boekenkast ook over mij vertelt is dat ik niet bepaald per se alleen maar nieuwe boeken wil hebben. Boekenbezit is wel een ding, maar dat mogen best tweedehandsboeken zijn. Circa de helft van mijn complete Arendsoog-collectie zal niet nieuw gekocht zijn. Biggles was al bijna niet meer nieuw te krijgen toen ik de serie ging lezen en verzamelen.

Ja, ik ben een echte verzamelaar. Al mijn jeugdboeken maken nog deel uit van mijn collectie. Maar die omvat niet alleen jeugdboeken. Ook romans, thrillers en al mijn studieboeken (op eentje na dat ooit in een package deal met een Biggles-vertaling verkocht aan een docent). Plus niet te vergeten verklarende woordenboeken in verschillende talen, diverse vertalende woordenboeken Latijn, Frans, Duits, Engels. Het mooie is dat ik die woordenboeken ondanks internet, Wikipedia of Google Translate nog steeds gebruik.

Zo kon ik tijdens het vertalen van van Gimlet King of the Commandos maar niet ontdekken hoe ik de titel van een bepaald hoofdstuk moest vertalen, tot ik een 60 jaar oud verklarend woordenboek Engels-Engels erbij pakte en daar de uitdrukking vond.

Al met al vertelt mijn boekenkast toch meer over mij dan ik dacht. Shelfie volgt.

Leesvoornemen 2016 #50books – vraag 1

apple-256261_640

Wat is je leesvoornemen voor 2016?

Dat is de eerste vraag voor #50books jaargang 2016 waarin Hendrik-Jan de Wit het stokje heeft overgenomen van Peter Pellenaars. In mijn blogpost over de Goodreads challenge 20116 van gisteren heb ik al aangegeven dat ik dit jaar 25 boeken wil lezen maar vooral beter wil bijhouden wat ik lees en me voor wat ik lees vaker door anderen laten inspireren.

En eergisteren gaf ik al aan dat wat mij betreft 2016 het jaar van de themamaanden wordt en ik zoals ik het nu zie gaat een boek de basis vormen voor elk thema.

Maar misschien is mijn belangrijkste voornemen wel dat ik mezelf wat vaker wil belonen. Wat ik daarmee bedoel? Toen ik me vorig jaar op uitnodiging van Peter voornam om dagelijks te gaan wandelen bleek dat het voor het welslagen van dat plan op de langere termijn noodzakelijk was een heel plan te ontwerpen.

Het onderdeel beloning maakte ook onderdeel uit van dat plan. Omdat ik graag meer wilde lezen, leek mij dat het mes aan twee kanten zou snijden als ik en (dagelijks) zou wandelen en zou lezen. Vandaar dat ik in het plan opnam dat ik als ik een dag zou wandelen ik die dag ook (in) een boek zou lezen.

Met het wandelen gaat het tot nu toe – ruim een half jaar later – nog steeds geweldig maar die beloning schoot er bijna altijd bij in.

Om die reden neem ik mijzelf voor mezelf dit jaar wat vaker te belonen. Drie dagen onderweg gaat dat nog steeds goed.

@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

Mijn boeken top 3 2015 #50books – vraag 49

podium-1060918_640
Als ik terugdenk aan mijn bijna voorbije boekenjaar 2015, vallen me drie dingen op. In de eerste plaats dat me nog maar weinig titels te binnen willen schieten. Vermoedelijk komt dat ook doordat ik minder heb gelezen dan ik eigenlijk had gewild. Een punt van aandacht.

De tweede ontwikkeling die ik waarneem is dat ik meer non-fictie ben gaan lezen en dat de fictie er een beetje bij inschiet.  Ten derde ben  ik meer via mijn e-reader gaan lezen, hoewel dat niet wil zeggen dat ik geen papieren boeken meer lees of koop.

Mijn boeken top 3 2015

Dat gezegd hebbende kom ik tot onderstaande top 3. De belangrijkste vragen die ik daarvoor gesteld heb zijn: a) welke boeken hebben de meeste invloed op mij gehad en – in het verlegde daarvan – b) met welke boeken ben ik het meest aan de slag geweest?

  1. Op nummer 1 staat een boek dat voor de regelmatige lezer van dit blog waarschijnlijk niet als een verrassing komt. Het is een boek dat ik in eerste instantie niet las, maar waarover ik des te aanstekelijker las bij Peter. Zo aanstekelijk dat ik meteen besloot met hem de uitdaging aan te gaan. Uiteindelijk las ik het boek alsnog en heb ik er de afgelopen maand zelf ook een reeks blogs over geschreven. En het boek laat me voorlopig nog niet los. Een boek dat zo veel losmaakt, staat met recht op nummer 1. Het is Zen habits – Mastering the art of change van Leo Babauta. Bedankt, Peter, dat je het op mijn pad hebt gebracht.
  2. Het tweede boek in deze top 3 is een boek dat ik begin dit jaar zag liggen bij Van Piere in Eindhoven. Het leek wel een interessant boek want ik had net twee informatieve boeken had gelezen waarvan ik me luttele weken later weinig meer kon herinneren. Ik liet het boek liggen, maar het bleef door mijn hoofd spoken, zeker nadat me wat ik net beschreef bij een volgend boek opnieuw overkwam. Dus schafte ik eind augustus de e-bookversie van Lezen, weten en niet vergeten van Mark Tigchelaar aan. Ik las het geboeid, paste toe en daardoor wees het boek me als het ware een beetje de weg.
  3. Over het derde boek zeg ik niets behalve dat 2016 zijn schaduw dit jaar vooruit heeft geworpen en dat het een uitgave van de International Biggles Association is.
@foto via Pixabay met CC0 verklarinG

#50books 2015 vraag 44: strips

Was jij vroeger ook verzot op stripverhalen, en lees je ze tegenwoordig nog steeds?

Dat is Peter Pellenaars’ 44e vraag in #50books jaargang 2015. Mijn antwoord is een kort en volmondig: ja. Gelukkig kan ik er nog wat meer over vertellen.

Strips heb van jongs af aan gelezen. Vooral de strips van Willy Vandersteen waren favoriet. Ik was mij er nog niet van bewust dat de man aan het hoofd van een studio stond en dat Suske en Wiske al jaren door Paul Geerts werden getekend. Maar Suske en Wiske heb ik jarenlang gelezen. Steeds als er nieuw album uit was, kocht of kreeg ik het. Ik las ze niet alleen, ik hield keurig bij welke albums ik had en maakte zelfs een omrekenlijst voor het geval de reeks ooit weer bij nummer 1 zou beginnen in plaats van bij nummer 67.

Behalve aan de reguliere albums bewaar ik ook mooie herinneringen aan sommige specials die verschenen. Zo kregen we ooit van een elektronicadealer een album waar allerlei teksten over Sony MSX-computers – wij hadden overigens een Philips – in stonden naast een verhaal waarin de MSX en de Teletijdmachine een rol speelden.

Voetbalstrips

Daarnaast las ik ook Johan de Rode Ridder en allerlei voetbalstrips. Rob van de Rovers staat me bij en ik kan me ook herinneren dat ik tijdens een vakantie in de auto veel meer verdiept was in de stripboeken dan in de omgeving waar we door reden. Maar toch, een echt fanatieke striplezer ben ik nooit geworden. Ik was toch meer van de boeken waarbij toch de meeste aandacht wel uitgaat naar een zekere Biggles. Maar laten daar nu schitterende strips van zijn. In de jaren zestig van de vorige eeuw had “Willy Vandersteen” zich al aan een twintigtal albums gewaagd.

Die albums staan niet al te best bekend bij liefhebbers. Biggles trouwt in die reeks zelfs met een zekere Helga. Veel beter waren de verhalen die vanaf 1990 verschenen bij Lefrancq. Illustraties en scenario van Francis Bergèse, naar de boeken van Captain Johns. Toen Bergèse door vloog naar Buck Danny namen Michel Oleffe (scenarist, met eigen verhalen) en Eric Loutte (illustraties) het over.

Stripboekenbeurs

Als vereniging hadden wij weleens contact met hen en toen eind 2006 het album Chappal Wadi verscheen, leek het ons leek hen als gasten uit te nodigen voor een stripboekenbeurs waar wij aan deelnamen. Oleffe was helaas verhinderd maar Loutte kwam graag. Het werden twee hele leuke dagen – ik heb de aandenkens nog steeds in mijn kamer hangen – en na anderhalve dag vroeg Loutte ons, of we onze t-shirts uit wilden trekken. Wij promootten toen namelijk de Dag van de Jeugdhelden die wij organiseerden.  Zie hieronder het resultaat.

Illustrator Eric Loutte(l) met I.B.A.-bestuurslid Jan de Haas.
Illustrator Eric Loutte(l) met I.B.A.-bestuurslid Jan de Haas.

Terug naar Suske en Wiske

Mooie herinneringen en vaak als ik in een boekhandel kom, kijk ik welke strips er weer zijn verschenen, vooral Suske en Wiske dan. Zo ook in 2011. Toen ik zag welk album net uit was, moest ik het hebben en onderweg naar huis in de trein ging ik meteen bladeren. En ja hoor, daar stond het:

Weg met Van der Werf!

Wat wilde het geval? Ik heb me altijd laten vertellen dat mijn familie uit Leiden komt. Het album was Het lijdende Leiden over het Beleg en Ontzet van Leiden (1573-1574). Burgemeester van Leiden was een zekere Pieter Adriaansz. van der Werff. De bronnen spreken elkaar overigens tegen over de spelling van zijn achternaam. Wikipedia gebruikt een dubbele f, het Suske en Wiske album en Museum De Lakenhal – op hun site, en tijdens een speciale tentoonstelling over het Beleg – schrijven een enkele f. En je hebt het Van der Werfpark in Leiden.

Zo’n f raak je natuurlijk makkelijk ergens kwijt in de loop van ruim 400 jaar. Geen idee overigens of verhaal van de afstamming klopt. Zonde om er eventueel achter te komen dat het niet juist is. Dus ik laat het lekker zo.