Eigenlijk had ik vanavond een hele blogpost willen tikken over het spasme in mijn rechterarm. Ik had er zelfs al een foto voor genomen. Maar ja, toen had ik mijn yoghurt – vooruit, vandaag was het yoghurtdrink – op en ging ik dus wandelen. Ik had al bij Peter gelezen dan je je nieuwe gewoonte makkelijker eigen maakt als je een beetje let op mindfulness.
En laat dat voor mij nou dubbel opgaan
De beste manier om spasme in mijn arm tegen te gaan, is lopen en helemaal nergens aan denken. Dus niet denken dat je nergens aan moet denken, maar gewoon lopen. En een beetje opletten op al het verkeer dat in de omgeving van een metropool als Helenaveen allemaal tegenkomt.
Weet je wat het is?
Als ik gewoon loop en nergens over nadenk, loopt mijn hoofd leeg en word ik rustig. En dat is goed tegen mijn spastische arm. Waarom? Omdat zodra ik iets doe of denk er ook ongecontroleerde signalen naar mijn rechterarm en -hand gaan. Waardoor hand en arm richting mijn borst schieten. Denk ik niet of doe ik weinig, dan is er minder ruis in mijn hersenen en ben ik ontspannen.
Daarom ben ik dus wel degelijk in mindfulness geïnteresseerd en wil ik de principes misschien wel meer/bewuster toe gaan passen. Echt heel veel last heb ik niet van dat spasme, maar het blijft vervelend en ik moet vaak pauzeren om mijn arm soepel te houden. Wat dat betreft heb ik geen anti-rsi-pauzes nodig. Die bouw ik zelf wel in.
Er valt nog veel meer over te vertellen en dat ga ik ook zeker doen, maar niet vandaag. Vandaag werd ik iets te mindful en werd het laat. Dus doe ik wat mijn arm betreft nog één rekoefening en daar moet-ie het maar mee doen.
Kijk. Bij dit aspect van mindfulness kan ik me weer veel meer bij voorstellen.
Tot ik drie jaar geleden Onbeperkt mindful las, had ik er ook nog nooit bij stilgestaan dat wat ik altijd al deed eigenlijk heel mindful was. Daarna ben ik er wel bewuster mee bezig.