Vanmorgen las ik Het geluk van de routine van Elja Daee en ik realiseerde me dat ze gelijk had. Geluk zit voor een niet te onderschatten deel in routine. Daar ben ik de afgelopen maanden wel achter gekomen. Het zijn juist kleine dingen. Natuurlijk: gezondheid, vrienden, werk, hobby’s, noem maar op, zijn belangrijk. Maar het geheel van dat alles wordt een routine die samenhangt met allerlei rituelen.
Die routine en die rituelen bieden houvast en maken het leven prettig. Dat merk ik overduidelijk sinds ik mijn contract niet werd verlengd. Ik mis mijn routine, mijn rituelen. Elja’s wekker loopt om 6:20 af, de mijne liep 5 minuten eerder af. Dat viel in het begin niet mee omdat ik een avondmens ben, maar al snel vond ik het prettig om zo vroeg op te staan. Vluchtig de krant en dan naar de bus van kwart over zeven, koffie en een praatje op het station, trein, opnieuw koffie op het station, bus en een krantje en tot slot nog 10 minuten lopen naar mijn werk waar ik om tien over half negen was.
Dat klinkt als een hele reis, anderhalf uur, en dat is het misschien ook wel, maar ik heb er nooit moeite mee gehad. Sterker nog, ik vond de rituelen leuk en ze gaven me energie. En ze zorgden ervoor dat ik wakker was als ik op mijn werk kwam. Eén keer heb ik met iemand mee kunnen rijden. Het was nog geen 40 minuten met de auto, maar ik was het eerste uur wel erg duf.
Op het werk gingen de rituelen door. De ochtend begon met een flinke mok thee. Vooral ’s winters was dat na die wandeling van 10 minuten toch wel lekker. Weliswaar ben ik meer van de koffie, maar ik was de enige op het werk, en aangezien er alleen Senseo was, was de keuze voor thee snel gemaakt. Op gezette tijden dus thee.
Ook het werk kende rituelen. Steeds een uur werken, afgewisseld met vijf minuten pauze en tussendoor Twitter/ Facebook en LinkedIn blijven volgen. Met collega’s overleggen, telefoontjes. Kantoorleven dus. Gezamenlijk wat eten tussen de middag, al hadden we 1 collega dan alvast buiten ‘gesmeten’ omdat zij thuis at vanwege de afwezigheid van voor haar passende toiletvoorzieningen op het werk.
Om half vijf zat de werkdag er weer op. Ik was meestal de laatste die naar huis ging en ik besprak om half vijf nog even de voorbije dag met mijn werkgeefster. En daarna volgende de afgekeerde route van de ochtend, afhankelijk van welke bus ik kon halen met 1 of 2 koppen koffie. 10 voor half 7 was ik dan weer thuis.
’s Avonds las, vertaalde en twitterde ik wat en af en toe maakte ik nog niets af voor mijn werk.
De volgende dag herhaalde bovenstaande ritueel zich. Nu ik het opschrijf klinkt het verschrikkelijk saai maar ik vond het heerlijk – natuurlijk ook omdat ik mijn werk prachtig vond en ik hele aardige collega’s had.
Dat ik mijn collega’s en werk mis, had ik me al gerealiseerd, maar door Elja’s blog begrijp ik nu ook dat ik de routine mis. Misschien toch maar wat meer rituelen inbouwen in mijn zoektocht naar een nieuwe baan.