De cliffhanger waar ik mijn vorige blogpost mee eindigde, blijft nog even hangen. Voor nu volstaat dat ik er heel blij mee en dat het me een mooi perspectief voor de toekomst biedt. Maar ik zoek nog een manier om erover te vertellen. Het heeft namelijk iets met mijn bipolaire stoornis te maken. Ik schaam me er niet voor dat ik deze stoornis heb; ongeveer één op de vijftig Nederlanders lijdt eraan. Dus dat ik daar toevallig bijhoor, is niets om me voor te schamen en maakt mij ook niet de mindere van iemand die deze ziekte niet heeft. Iedereen is wat mij betreft gelijk.
De laatste tijd ik offline vrij veel geschreven over mijn bipolaire stoornis; om voor mezelf helder te krijgen wat ik er in de loop van 21 jaar over heb geleerd; en wat ik nog graag te weten zou komen. Het voelde prettig om dat offline te doen. Ik schreef het op maar het wordt nog niet openbaar; ik kan het in mijn behandeling gebruiken; maar ik loop niet het risico dat ik als leek – vooruit, ervaringsdeskundige, maar ik heb eigenlijk een hekel aan dat woord – ga zeggen. Ik heb ‘ABC’ gedaan en dat had bij mij het geweldige resultaat ‘XYZ’. Dat moet jij ook eens proberen. Daar waak ik voor want – dooddoener – ieder mens is anders en wat voor mij werkt, hoeft voor jou niet te werken. Sterker nog; bepaalde dingen die nu voor mij werken; deden dat eerder niet.
Je moet dus uitermate behoedzaam zijn met het uitdelen van advies over ziektes of stoornissen. Ik wil dat in ieder geval zijn. Toch wil ik waarschijnlijk nog wel eens bloggen over mijn bipolaire stoornis. Ik heb dat hier dus al eerder gedaan en ook twee jaar voor Onzichtbaar Ziek. Die blogs zijn door een koerswijziging allang van internet gehaald, maar ik heb het schijven van columns altijd prettig gevonden. Ik moest nadenken over waar ik mee zat en daardoor alleen al knapte ik soms op. En dat ik af te opbeurende reacties kreeg, was mooi meegenomen.
Ja, ik blijf dus over mijn bipolaire stoornis bloggen, maar ik weet nog niet helemaal hoe. Het kan gaan over mijn beleving of hoe ik er mee omga. Maar verwacht van mij geen advies. Geen specifiek advies; ik wil denk ik best iets zeggen over dingen die via de medische wereld of belangenverenigingen online staan. Ik kan misschien best een keer stilstaan bij ‘Praten en Pillen’ als behandelwijze; of ik dat ik zeg over wat een signlaleringsplan is, of een life chart. En daar dan een persoonlijk tintje aangeven. Dat kan. Of hoe ik leven met een bipolaire stoornis ervaar.
Afijn; het lijkt me dat er genoeg invalshoeken zijn om toch mijn ei kwijt te kunnen, zonder dat ik als niet-medicus medisch advies ga geven. Dat laatste wil ik dus absoluut vermijden.
Het antwoord op de beginvraag van deze blogpost is dan ook absoluut ‘ja’. En morgen en misschien zelfs wel overmorgen wil ik kijken waarover ik nog meer kan bloggen. Er valt nog zo veel meer te vertellen. Want net als alle mensen met een bipolaire stoornis, ben ik zo veel meer dan die stoornis; en dat wil ik hier vooral uitstralen.
Afbeelding van Emmanuel Rieger via Pixabay