Na de euforie van de botox ben ik inmiddels toch weer op aarde geland. Zaterdag 13 kilometer heerlijk gewandeld maar wel met een flinke blaar en een bijna blaar plus beknelde nagal als resultaat. Ik had toch al een afspraak met de schoenmaker dus hij heeft gelijk de schoenen aangepast. Nu maar hopen dat het helpt. Het euvel speelde ook al bij mijn vorige schoenen, alleen hadden we daar allebei niet aan gedacht toen ik bestelde. Jammer, maar dat mag de pret niet drukken. Ik blijf gewoon wandelen na het werk, voorlopig op mijn oude schoenen tot alles weer is genezen. Ik voel alleen de beknelde nagel boven de bijna blaar nog een beetje.
Dus nog even voorzichtig aan maar zaterdag in ieder geval weer een langere tocht. Dat zal wel weer lukken. Wat nog niet helemaal wil lukken, is dagelijks een blog posten, en met mijn boek en Mossyface bezig zijn. Ik had een prachtige planning gemaakt deze week, maar uitvoeren ho maar. Morgen dan toch maar oppakken met drie dagen vertraging. Dan komt het toch wel goed. Desnoods ga ik dit blog als accountability partner gebruiken.
Dat heeft als voordeel dat ik ook meteen weer regelmatiger ga bloggen. Drie vliegen in één klap. Ik had gehoopt dat die botox als een soort van doping ging werken waarmee ik vanzelf al die leuke dingen weer op ging pakken. Natuurlijk werkt het zo niet en zal ik dan ook zelf aan de slag moeten. Van november tot en met januari liep het zo liep het zo lekker. Dat mis ik nu best. Voor het boek en Mossyface kan ik als excuus aanvoeren dat het steeds net te weinig etappes zijn voordat de gewoontespier, de basale ganglia, in actie kan komen. Dan moet het op wilskracht en daar heb je elke dag maar een beperkte hoeveelheid van.
Wat de reden ook is, jammer vind ik het dus wel. Mossyface achtervolgt me nu al meer dan 2,5 jaar. Ik begrijp nu ook wel dat ik er te vroeg aan ben begonnen omdat de in mijn geval anderhalf jaar nog niet voorbij was, maar het heeft uiteraard geen zin om anderhalf jaar te wachten, want dan bereik ik helemaal niks. Ik had me alleen bewuster moeten zijn van het feit dat ik nog niet scherp (genoeg) was.
En met dat boek heb ik echt het gevoel dat ik echt wat te vertellen heb waar ik mensen mee kan helpen. En ik al zo veel mooie reacties gehad dat ik het er niet bij kan laten zijn.
Aan de slag dus, morgen. Over uitstelgedrag gesproken 😉
Afbeelding van Arek Socha via Pixabay