Doorbroken

In deze vreemde coronatijden weet ik niet goed wat ik met mijn blog aan moet. Het lijkt allemaal onbelangrijk, maar toch vind ik dat het dat niet is. Het leven gaat door – al gaat het helaas voor steeds meer families in dit land en wereldwijd niet meer gewoon door. Maar: ik werk, al is het dan thuis. Ik wil ook werken, maar: is dit alles? Dat is eigenlijk de vraag die me bezighoudt. Wat kan ik bijdragen, waar kan ik helpen, wie kan ik helpen, hoe kan ik helpen?

Die vragen zorgden er al voor dat ik vorig jaar na een flinke pauze van bijna anderhalf jaar toch weer ben gaan bloggen. En de vraag is actueler dan ooit, nu met deze gruwelijke coronacrisis.

Dus ik ga door met waar ik voor de crisis mee bezig was; het in kaart brengen van de werking van gewoonte. Want gewoontes hielpen mij dus misschien kan ik er anderen mee helpen. Die drang is alleen maar sterker geworden. Dus dit blog zal de komende tijd in het teken van gewoontes staan.

Uhh, vergeet je telefoon niet

Om te beginnen met een voorval van afgelopen zaterdag. Ik zat in de auto op weg naar het Ommetje de Kwegt in Nederweert-Eind en ik realiseer me plotseling dat ik mijn smartphone ben vergeten. Die gebruik ik tijdens het wandelen voor de stappenteller maar lag nu dus nog op het aanrecht.

Achteraf was ik er blij om. Sinds een kleine twee weken leg ik tegen half zes mijn smartphone op de hoek van het aanrecht. Het stoorde me om iedere keer weer die stomme bliepjes te horen van die en die app en het steeds ongecontroleerd checken of er nog blogs of mails waren die ik nú moest lezen; ik kreeg steeds meer een hekel aan die haast oncontroleerbare hand-broekzak reflex. Dus ik greep in. Legde mijn telefoon weg. Het voorval van zaterdag deed me realiseren dat ik op de goede weg zat en dat ik het mezelf nog makkelijker kon maken door een paar apps die ik vaak check – én wil checken – op het bureaublad van desktop en laptop te zetten. Dat betekent dat ik nu in de huiskamer of buurt, of lees of tv-kijk. En dan loop ik af en toe naar de computers om mijn apps te checken – maar dat doe ik dan wel bewust. Net als het controleren van WhatsApp op mijn weggelegde smartphone. Ik had een gewoonte doorbroken; dat realiseerde ik me zaterdag voor het wandelen. Hoe ik deed? De komende tijd meer.

~~~

Afbeelding van Samuele Schirò via Pixabay

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.