Vandaag kon ik dan eindelijk mijn nieuwe rechter oorstukje op gaan halen bij de audicien. Hoewel ik in die kleine drie weken dat ik noodgedwongen maar één hoorapparaat in had, best goed hoorde, merkte ik dat ik in sommige situaties toch extra gehandicapt was. Maar twee hoortoestellen in doen, was gewoon geen optie. Ik hoorde het zelf niet, maar ik heb me laten vertellen dat het klonk als het fijnknijpen van een blikje frisdrank. En dat continu.
Dus ik was vanmiddag toch wel een beetje gespannen of het nieuwe oorstukje wél goed zou passen. Ik heb in het verleden gehoord dat ik rechts een nauwe gehoorgang heb waardoor oorstukjes lastig blijven passen. Je oren blijven namelijk je hele leven groeien, of beter gezegd: de vorm van je oorschelp blijft veranderen. Vandaar dat ik dit probleem nu had en dat ik de afgelopen drie weken vier keer bij de audicien ben geweest.
Ik was me ervan bewust dat het ook een ander probleem kon zijn en dat er misschien aan de instellingen voor het gehoor zelf gesleuteld moest worden. Ik hoopte dat dat niet nodig zou blijken. De spanning werd nog even verder opgebouwd want ik was te vroeg. Maar toen ik aan de beurt was en het nieuwe oorstukje aan het hoorapparaat zat, heb ik allerlei bewegingen gemaakt met mijn mond en de audicien heeft flink met haar handen bij mijn oren lopen zwaaien, maar we hoorden allebei geen gefluit.
Dat was een hele opluchting en het gaf me ook de moed om te zeggen dat er links ook een probleem was. De afgelopen maanden was tot twee keer toe bij kriebelen in mijn oor het slangetje losgeschoten dat het oorstuk verbindt met het hoorapparaat. Het toestel hing los in het oor. We zagen al snel wat er aan de hand was: het verbindingsstukje tussen oorstuk en slangetje zat los. We kregen het tot twee keer toe thuis gerepareerd maar het leek me vandaag – nu ik niet meer het risico liep zonder toestellen te komen te zitten – handig om er wat van te zeggen. Gelukkig bleek het eenvoudig te verhelpen met een nieuw verbindingsstukje dat vastgelijmd werd.
Als klap op de vuurpijl liet ik de instellingen van mijn linkertoestel bijwerken op basis van het gehoorverlies dat in juli was geconstateerd maar waar ik toen niets aan had laten doen omdat het schoonmaken van de microfoontjes ook al veel hielp. Maar ik moet inmiddels toegegeven dat ik met deze nieuwe instellingen nog beter hoor, al vertekent het natuurlijk wel dat ik een hele tijd maar één hulpoor heb gehad in plaats van twee. En mijn huisgenoot heeft ook nog geen gefluit gehoord
Al met al heb ik hiermee en met mijn onderzoekingen naar uitstelgedrag het gevoel dat ik klaar ben voor de cursus ervaringsdeskundigheid van de ggz die morgen begint.
~~~
Afbeelding van Clker-Free-Vector-Images via Pixabay