Van handelingen naar gevoel en waarom

Waarom

Iedere keer dat het misging, ging het ook goed mis. De manie was dan meestal wel snel onder controle want ik heb het geluk dat ik medicijnen blijf gebruiken en accepteer dat die tijdelijk opgehoogd moeten worden. En ik reageer er ook goed op. Pak hem beet een week na een volle manie ben ik weer ongeveer bij mijn positieven. Maar dan begint het pas.

Mijn zelfvertrouwen krijgt namelijk een flinke deuk. Ik kan me weer amuseren met hobby’s en een tijdje later kan ik mijn werk weer langzaam oppakken maar er sluipt iedere keer weer angst in en het lijkt wel of die angst iedere keer groter wordt. Hopelijk wordt-ie dat overigens nooit meer want ik hoop dat ik mijn manie definitie in een hokje opgesloten te hebben waar hij nooit meer uitkomt. Maar eerst afkloppen.

Het grote zoeken naar het waarom

Als ik alles weer op orde heb, begint het pas: het grote evalueren wat er dit keer misging. Waarom het signaleringsplan niet werkte. Waarom ik toch het traject van zes tot acht weken inging dat bij mij voorafging aan een manie. Waarom ik dat niet had gemerkt. Waarom ik de signalen niet zag. Waarom niemand anders het zag. De vijf keer waarom techniek is er niets bij.

Heel veel vragen dus die voor mijn gemoedsrust allemaal beantwoord moeten worden. Gelukkig stond ik er absoluut niet alleen voor. Sterker nog, mij is nog nooit zo intensief het hemd van het lijf gevraagd. En daar was ik blij mee, voor de duidelijkheid. Ik had namelijk het gevoel dat wat er aan de hand was helemaal niet groots en meeslepend hoefde te zijn. Ik had eerder het gevoel dat het misschien wel een kleinigheid zou kunnen zijn die door mijn gevoeligheid alles in gang kon zetten, waar een ander makkelijk over die kleinigheid heen kan stappen omdat hij of zij niet die gevoeligheid voor de stoornis heeft die ik helaas wel heb.

Ik heb een prachtig signaleringsplan; alleen had ik na vorig jaar het idee dat ik er weinig aan had. Anders had het toch moeten werken? Door alle gesprekken en onderzoeken kreeg ik het vermoeden dat het probleem met het signaleringsplan was dat er allerlei dingen in stonden. Dingen die ik dan voortaan keurig vermeed. Ik heb vorig jaar dus ook niks gedaan wat in mijn signaleringsplan stond. Maar ik werd wel manisch. Rara, raadsel.

Oorzaak en gevolg of toch anders

Die dingen die in het signaleringsplan staan vermijden is prima. Zeker als het schadelijke zaken zijn. Ik heb overigens altijd het geluk gehad dat ze onschadelijk waren. Allerlei buitenlandse tijdschriften kopen? Niet echt linke soep natuurlijk. Maar er begon me langzaam iets te dagen waarom het toch mis kon gaan ondanks mijn prachtige signaleringsplan. Die handelingen die erin stonden waren weliswaar oorzaak van eerdere manieën, maar ze waren zelf ook ergens een gevolg van.

Ze waren het gevolg van bepaalde gevoelens. Gevoelens die er toch waren, ook al schakelde ik de gevolghandelingen uit die ze eerder bij me teweegbrachten. Maar uiteraard waren daarmee de gevoelens niet weg. En zochten die een andere manier om zich te uiten. En kon ik dus weer fijn manisch worden. Not.

Mijn les is nu dat ik niet alleen meer naar handelingen kijk maar ook naar onderliggende gevoelens. Het duurde alleen even voor ik daar was en voor ik durfde te vertrouwen op de nieuwe aanpak.

~~~

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.