Dit boek zie ik wel zitten

Dit boek zie ik ook zitten maar bedoel ik niet.

Uit de categorie “Dat wist je nog niet over Paul.”: ik ging naar de Avond van het Spannende Boek 2012. Hoe dat zit? Ik werkte toen bij Reëlle, een communicatiebureau van en voor mensen met een beperking. En daar hadden we groepsblog waar collega Marieke regelmatig het internet voor af struinde en als ze dan iets vond vroeg ze blogger in kwestie of ze het blog op onze site mocht doorplaatsen.

Iemand die op die manier op ons groepsblog terechtkwam was Annemiek van Munster. Zij is zo goed als blind. Aan het ene oog helemaal en aan het andere had ze een sterkte van +23 nodig. Ik denk niet dat je dan veel ziet, maar het leverde Annemiek voldoende stof tot schrijven op. Via haar blog en ook haar boek +23 dat ik mocht lezen voor Reëlle’s Lezenderwijzer. Een serieus onderwerp met aanstekelijke humor gebracht. Ik was enthousiast maar daarmee heb ik nog steeds niet verteld wat dat nou met de Avond van het Spannende Boek 2012 te maken had en hoe ik daar terechtkwam.

Dat zat zo

Bij de Maand van het Spannende boek (tegenwoordig Spannende Boekenweken) hoort een geschenkboekje. In 2012 werd dat geschreven door Simone van der Vlugt. En zij vond dat haar hoofdpersoon een slechtziende vrouw moest zijn die iets engs overkwam. Bij haar research kwam zij Annemiek van Munster en haar boek tegen. De twee spraken af en Annemiek liet Simone onder andere ervaren hoe het is om als bijna blinde door een drukke stad te navigeren met een blindenstok.

Omdat de ontstaansgeschiedenis van het boekje toch wel bijzonder was, besloot de organisatie van de Avond van het Spannende Boek zowel Simone van der Vlugt als Annemiek van Munster uit te nodigen en hen te laten interviewen door wijlen Wim Brands.

Dat gesprek kondigde Annemiek uiteraard aan en dat zag mijn collega Marieke. Het leek haar wel iets voor mij en dat was ik met haar eens. Dus ging ik erheen, beleefde een enerverende avond en kwam thuis met een lading boeken, waaronder eentje dat in tweevoud gesigneerd was.

Waarom ik deze herinnering ophaal?

In 2013 schreef Annemiek een tweede boek, Expeditie ribbelroute, dat ik rond de kerstboom hoop te gaan lezen en de laatste jaren beleeft ze veel avonturen met haar geleidehonden, de inmiddels gepensioneerde Chanda en Yoko. Ze vlogt en Yoko heeft haar eigen Facebook-pagina. En over die avonturen komt nu een boek. Ik ben razend benieuwd. Het boek Geleidehond Yoko (werktitel) wordt een multimediaal project.

Meer informatie en intekenen kan hier.

Bron afbeelding: Annemiek van Munster

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.