#WOT 16-19 Opluchting

De grootste opluchting is natuurlijk dat het me eindelijk weer eens lukte om én in te loggen bij mijn blog én op ‘Nieuw bericht’ te klikken. Nu maar afwachten of het me dadelijk ook lukt om op ‘Publiceren’ te klikken.

Laat ik eerst een blogpost schrijven, wel zo handig. Over opluchting dus. Dat doet mij vandaag denken aan mijn hobby. Aan de boeken die ik vertaal. Iedere keer als een boek af is, ben ik opgelucht. Tegelijkertijd wil ik ook altijd weer meteen beginnen aan het volgende. Het lukt altijd om netjes te wachten tot het boek verschenen is voor ik met het volgende begin.

Ik vertaal gelukkig niet alleen. Ik vertaal altijd met een collega – die het ook voor z’n hobby doet. En we hebben een heel bestuur dat meeleest. Dat wil zeggen dat er toch redelijk wat mensen bij het vertaalproces betrokken zijn. We hebben in de loop der jaren wat afspraken gemaakt om een en ander te stroomlijnen. Dat loopt eigenlijk altijd soepel. Vooruit, op die ene keer na dan dat ik tot een uur of vijf in de nacht door heb moeten werken terwijl ik vier uur later al weer bezig was om de uitgestelde deadline te halen.

Gedurende het hele proces zijn er momenten dat je je werk met anderen deelt. We verdelen meestal de hoofdstukken en als je de jouwe af hebt, mail je ze naar je collega en het bestuur. Enerzijds voel ik dan altijd opluchting, het is weer even volbracht, maar natuurlijk ben ik anderzijds ook altijd gespannen. Is het wel goed genoeg? Net als veel mensen heb ik toch wel last van het bedriegerssyndroom. Ik doe maar wat, ik kan er eigenlijk niks van.

Gelukkig blijkt tot nu altijd dat ik er wel wat van kan. Het valt altijd mee met het commentaar. Natuurlijk gaan we hier en daar in discussie, maar altijd om de vertaling nog beter te krijgen. En altijd opbouwend. Ik ben zelfs tegenwoordig eindverantwoordelijk voor het hele proces, terwijl mijn collega nota bene een afgestudeerd classicus is die ooit errata et addenda samenstelde voor heel wat jeugdseries.

Tijdens het het hele proces ken ik toch heel wat momenten van spanning maar gelukkig is er altijd achteraf opluchting. Zoals eind maart toen Biggles en de nieuwe rekruut verscheen.

Biggles en de nieuwe rekruut

~ ~ ~ ~

#WOT Write On Thursday. Iedere donderdag geeft Martha/DrsPee een woord op waar je als blogger dan mee aan de slag mag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.