Hoe +23 van Annemiek van Munster mij naar de Avond van het Spannende Boek leidde
Vandaag heb ik een kleine traditie in ere gehouden: ik heb een boekenbon van m’n verjaardag verzilverd en daarbij het Boekenweekgeschenk gekregen. Een dezer dagen ga ik het lezen. Eerst ga ik Biggles als kwajongen herlezen voor de Biggles-bijeenkomst overmorgen. Maar goed, dat terzijde. Terug naar de Boekenweek want Peters 10e vraag in zijn #50books initiatief was: wat betekent de Boekenweek voor jou?
Die vraag heb ik eigenlijk al beantwoord: jaarlijks een boekenbon verzilveren voor het geschenk. Dat geschenk lees ik dan ook wel, soms valt het tegen, soms valt het mee. Ben benieuwd naar De verrekijker. Daarnaast heb ik meerdere malen een Boekenweekgeschenk als treinkaartje heb gebruikt. Om een museum te bezoeken waar we al tijden naar toe wilden. Druk in de trein, maar ik heb geen hekel aan treinreizen. Er valt op zo’n dag ook wel wat te lachen en je hebt iets te lezen bij je. We hebben het een keer meegemaakt dat de conducteur binnenkwam en zei dat we het geschenk maar goed moesten lezen want als we bij onze bestemming aan waren gekomen, zouden we over het boekje overhoord worden…
Verder vind ik de Boekenweek niet zo interessant. Toch ben ik zoals de kop van dit stuk al doet vermoeden een keer bij een literair evenement geweest. Dat was afgelopen jaar toen ik naar de Avond van het Spannende Boek ging. Het was wel vermakelijk om eens mee te maken. Maar normaal zou ik er nooit naartoe zijn gegaan. Vorig jaar was de Maand van het Spannende Boek voor mij niet helemaal normaal. Het had allemaal te maken met een blog. Het communicatiebureau waar ik toen werkte, is gespecialiseerd in zorg en welzijn. Het is daar de gewoonte van blogs van ervaringsdeskundigen – ik schreef er mijn eerste blog – op de site te zetten. Zo plaatsten we er ook eentje van Annemiek van Munster. Zij is slechtziend en blogt daar op grappige wijze over. Afijn, ik ging haar volgen op Twitter, raakte met haar aan de praat, bekeek haar site en zag dat ze een boek had geschreven, +23, dat ik onmiddellijk ben gaan lezen. Ik kan het iedereen aanraden die wat meer inzicht – hoewel in dit geval misschien niet het juiste woord – wil krijgen in slechtziendheid. Annemiek schrijft er met vaart en humor over.
Maar hoe kwam ik dan op de Avond van het Spannende boek? Dat kwam door een tweet van Annemiek waarin ze vertelde dat ze mee had gewerkt aan het geschenkboekje voor de Maand van het Spannende Boek, De ooggetuige, van Simone van der Vlugt. Een paar weken voor de Avond zag ik weer een tweet van Annemiek. Zij en Simone van der Vlugt zouden op de Avond van het Spannende Boek geïnterviewd worden door Wim Brands. Leuk, dacht ik, daar wil ik heen. Toen vervolgens een collega zei dat dat echt iets voor mij was, heb ik me meteen aangemeld.
Zoals gezegd was het een leuke avond, al zag Annemiek mij eerst niet staan en kon ik haar later niet verstaan… Uiteindelijk hebben we elkaar kort gesproken en hield ik een dubbel gesigneerd exemplaar van De ooggetuige aan de avond over en voorzag Annemiek +23 van haar handtekening. En het dubbelinterview waarin Simone van der Vlugt en Annemiek vertelden hoe zij samen met Annemiek research deden voor De ooggetuige was verhelderd omdat het de ziende stil liet staan bij de vraag wat er gebeurt als je ogen je in de steek laten.
2 gedachtes over “#50books – vraag 10”