In hoeverre mag je rekening houden met de persoon van de auteur bij het lezen van zijn/haar fictie?
Dat is Peters 13e vraag in zijn #50books initiatief. Een vraag die bij enige herinneringen aan mijn studietijd boven bracht. Dat klinkt alsof die studietijd ergens in een ver verleden plaatsvond, maar ik studeerde 3 jaar geleden af dus dat valt nogal mee.
Termen als autonoom kunstwerk, mimesis, vorm of vent, close reading, Merlyn, deze vraag heeft voor mij allemaal in zich. Ik heb voor de geïnteresseerden de links naar de Wikipedia artikelen opgenomen. In het kort komt het erop neer dat al deze termen over de discussie of je bij het lezen/interpreteren van een boek wel of geen rekening mocht houden met de auteur (de vent, om in het idioom van de jaren ’30 te blijven). Alle andere hierboven genoemde termen horen bij de groep die literatuur als op zichzelf staand beschouwt. Mimesis heeft overigens niets met deze discussie te maken omdat een mimetische literatuuropvatting slechts wil zeggen dat je vindt dat literatuur de werkelijkheid moet nabootsen.
Die discussies vond ik op zich altijd wel interessant. Maar voor geldt toch: vrijheid blijheid in dezen. Van mij mag je kennis over de auteur betrekken op hetgeen hij heeft geschreven, maar dat hoeft niet. Zelf gebeurt het mij zelden dat ik mij door kennis over de auteur een boek anders ga lezen. En ik ga ook zelden op zoek naar meer informatie over bepaalde auteurs. Mij gaat het om het boek dat de schrijver heeft geschreven. Meestal is alles wat ik over een auteur weet datgene wat in of achterop het boek over hem of haar staat geschreven. En soms lees ik kranteninterviews met schrijvers. Ik hoop dat altijd maar dat ze niet te veel verklappen over boeken die ik nog wil lezen, wat meestal gelukkig niet het geval is.
Zo weet ik stiekem toch wel het een en ander van auteurs die ik graag lees, maar ik heb niet de indruk dat dit de manier waarop ik hun fictie lees, beïnvloedt. Dat zal deels te maken hebben met het feit dat ik eigenlijk niet op zoek ben naar verklaringen over hun werk als iets over een schrijver lees. Fictiewerk staat wat mij betreft los van het leven van de schrijver en als ik al iets weet over een schrijver koppel ik dat los van zijn werk. Wat ik weet over een schrijver vult zijn werk aan en het bijt nooit. En soms leest een biografie haast net zo lekker als fictie en blijft de fictie daarna toch zijn schoonheid behouden. De biografie over Capt. Johns, By Jove, Biggles! is bijna net zo spannend als de Biggles-boeken.