Vannacht ging ie in: de lockdown, nu geen intelligente maar het zwaardere werk. Dus vandaag niet die ene dag in de week naar kantoor maar 100% thuis werken. Jammer dat ik mijn collega’s even niet meer zie, maar gezien de omstandigheden geen groot offer. En Kerst ziet er anders uit dan gepland, so be it.
Werken aan mezelf dus maar zodat ik er hopelijk op een bepaalde manier ook (meer) voor een ander kan zijn. Nu en straks als dat rotte virus hopelijk onder controle is. Ik ben vandaag dan eindelijk aan de hoofdstukken van Mossyface begonnen die door ‘collega’ Roger Schenk en de optimist in mij hoopt het hele boek af te hebben als deze lockdown afgelopen is. We merken het wel. Dagelijks ergens mee bezig zijn, lukt me wel. Daarover later meer.
En ik heb al een tijdje een aantal cursussen liggen. Aan een van die cursussen ben ik vandaag begonnen. Ook daar graag een dagelijkse bezigheid. Hopelijk leer ik ook wat dingen waar ik hier profijt van heb. Het gaat over bloggen, dus dat zou dan zomaar kunnen.
Ten slotte wil die stapel boeken maar niet kleiner worden. Het is me deze maand nog niet gelukt om elke dag te lezen – doordat ik een soort ‘als dit niet, dan dat ook niet’- constructie had bedacht, maar ook daar mag verandering in komen want die constructie was natuurlijk van de zotte. Wat plezierig, nuttig en onschadelijk is, kun je beter niet inzetten om jezelf te aan te zetten tot nieuwe gewoontes, zeker niet als het niet werkt. Misschien is Leo Babauta het niet met me eens, maar ik stop met deze stomme constructie, of in ieder geval deze wat lezen betreft.
Ondanks corona ben ik dit jaar persoonlijk gezien vooral dankbaar. Dankbaar dat ik anders tegen een probleem aan ben gaan kijken. Dat die andere blik mij ruimte biedt. En dat ik mensen om me heen hem die me zo laten nadenken, dat ik anders ben gaan kijken.
Toch wel genoeg om dankbaar voor te te zijn dus, ondanks lockdown.
~~~
Afbeelding van Oberholster Venita via Pixabay