Vandaag was dan eindelijk de grote dag: Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering en en aansluitende 79e openbare Biggles meeting. En wat voor een dag was het. Het begon al in de bus in Amersfoort. Ik trof iemand die ook naar de bijeenkomst ging. Dat gebeurt zelden, maar het zorgde voor een leuk, geanimeerd gesprek in de bus.
De JALV was even schrikken toen er wat opbouwende kritiek kwam, maar daar is per slot van rekening een JALV voor. Je legt als bestuur verantwoording af. Gelukkig was het inderdaad opbouwende kritiek en werd er gelijk door verschillende mensen meegedacht hoe we die opbouwende kritiek ook in daden om kunnen zetten. Ik denk dat dat wel gaat lukken, ik zie dat met vertrouwen tegemoet. Het maakt datgene waar de kritiek over ging eigenlijk alleen maar leerzamer en leuker, dus wat dat betreft ben ik dankbaar voor de kritiek.
Dat was dus de JALV. Daarna hadden we nog een meeting. Met boekpresentatie, quiz, lezing en een kleine tentoonstelling van Canadese boeken van Johns. Het boek is toch wel een grote schok. Het schijnt dat James C. Bigglesworth, beter bekend als Biggles, een fictief personage is. Met andere woorden, hij is verzonnen. Dat bestaat niet. Ongelooflijk. Ongehoord zelfs. Heb je jaren van je leven en die man en zijn vrienden geïnvesteerd, blijkt die hele kerel verzonnen te zijn. Nee, echt, ik kan er met mijn pet niet bij. Daar moet ik van bijkomen.
En dan heb ik nog een boek te lezen ook. Over ene Arthur Wellesley Bigsworth. En die heeft dan weer wel echt bestaan. Maar het boek over hem dat vandaag verscheen is dan weer fictie. Het duizelt me. Het boek Door het oog van de zandloper deel 1: Brits Indië leest heerlijk weg. Ik kom er echt nog wel een keer op terug als ik het helemaal uit heb.
En dan was er nog een quiz waarin ik waarschijnlijk jammerlijk presteerde. Harry Sluyter, overigens de auteur van het genoemde boek, las fragmenten uit boeken voor en de deelnemers aan de quiz moesten aan de hand van multiple choice antwoordmogelijkheden aangeven in welk land het fragment zich afspeelde. Leuk, maar geen idee hoe ik presteerde want ik ben na het nakijken vergeten mijn formulier terug te vragen.
Misschien kwam het doordat ik zenuwachtig was voor mijn lezing maar die viel in goede aarde. Ik ga het nu uitwerken voor Biggles News Magazine en waarschijnlijk zit er een artikelreeks in.
Een heerlijke dag met de International Biggles Association dus.
~~~
Image by PixelAnarchy from Pixabay
Ik heb alle formulieren mee naar huis genomen, dus kan ik aan alle onzekerheid een eind maken: je bent als keurige middenmoter geeindigd, Paul (9e van de 20 deelnemers).
Je hebt 6185 km behaald, 1800 km verwijderd van de ideale score van 7985 km (zijnde de afstand tussen Londen en Dardoni in wat inmiddels Pakistan heet). Als ik die 6185 km uitzet op de route van destijds (1923), dan zou je daarmee in Shiraz (Iran) gestrand zijn.
Dank Harry, dat is een hele opluchting. Ik geniet trouwens volop van je prachtige boek.