Eén van de nadelen van hoorapparaten is dat de oorstukjes je gehoorgang zo’n twee derde van de dag blokkeren. Daardoor hoopt oorsmeer zich veel makkelijker op dan zonder extra elektrische oren. Het houdt in dat ik mijn gehoor in de gaten moet houden en dan ik regelmatig mijn oren uit moet laten spuiten, meestal één keer per jaar.
Dat laatste tijd merkte ik dat ik weer minder begon te horen, dus een paar dagen druppelen en oren uit laten spuiten. Dat viel vanmiddag nog niet mee. De assistente bekeek allebei de oren: allebei verstopt. Ze begon rechts, maar er kwam nog niks. Dan maar eerst links, zodat het water zijn wekende water werk kon doen. Links ging er gelukkig wel meteen uit, maar voor rechts moest ze uiteindelijk drie keer aanzetten, met verschillende hulpstukken.
Maar het hielp wel want alles kwam eruit en ik heb het idee dat ik nu weer beter hoor en dat komt goed uit voor mijn plannen om mijn talenkennis nog wat op te halen. Daarover later meer.
Vanavond heb ik trouwens Biggles in the Baltic uitgelezen en mijn lezing voor de bijeenkomst overmorgen begint steeds meer vorm te krijgen. En wat ben ik blij dat ik plan van een paar jaar oud nu eindelijk uitvoer. Toen ik mijn Engelstalige Johns collectie eindelijk compleet had, wilde ze dus allemaal gaan lezen. Elke maand eentje. Nu ben ik eindelijk begonnen. En wat blijf ik de boeken mooi vinden. Zeker als ik ze afwissel met andere boeken, ga ik daar jarenlang veel plezier aan beleven. En misschien af en toe een lezing over geven, of een artikel over schrijven in Biggles News Magazine.
En nu ik het boek uit heb, ben ik ook heel benieuwd wat Owen Dudley Edwards er in British Children’s Fiction in the Second World War over te zeggen heeft. Op meerdere plekken, meerdere pagina’s. Ik had er verder nog niet uitgebreider naar gekeken omdat ik met bladeren al merkte dat het spoilers bevatte. Dat maakt nu niet meer uit. Dan kan ik dat nog mooi meenemen in mijn lezing.
~~~