Vlak nadat ik in 2000 of 2001 hoorde dat het verfilmd ging worden, kwam ik het tegen bij, meen ik, de V&D waar ik eigenlijk vooral belangstelling had voorde boekenafdeling. Ik kocht er ook het merendeel van mijn niet-tweedehandse Arendsoogboeken. Maar toen zag ik dus een dikke pil liggen waarvan ik wist dat het een klassieker was: In de ban van de Ring van J.R.R. Tolkien.
Misschien was het omdat het zo’n lijvig boekwerk was, hoe dan ook, het belandde ongelezen in de kast en ondanks dat ik rond de verschijning van de films wel ooit dacht: ik moet er toch eens aan beginnen, deed ik dat nooit. Bijna ieder jaar komt de gedachte dat ik het boek nu eindelijk eens ga lezen wel bij me op. Maar het bleef jarenlang bij die gedachte en de rug van het boek vervaalde behoorlijk, al is nog steeds te lezen dat het om In de ban van de Ring gaat; de rug heeft alleen een valere kleur en een stuk van de voorkant ook, op plekken waar de zon bij kon doordat andere boeken minder omvangrijk zijn.
Maar bij boeken gaat het mij niet om uiterlijke schijn, het gaat om de inhoud. En dit jaar dacht ik weer: ik ga het nu toch eindelijk lezen. Het leek al bijna dezelfde kant op te gaan als ieder jaar. Ja denken, nee doen. Maar of het nu kwam doordat ik op Facebook nog een verwijzing tegenkwam naar de films, ik besloot gistermorgen de dikke pil uit de kast te pakken en ik ben daadwerkelijk begonnen.
Laat ik het erop houden dat dat de reden was dat ik gisteren op Eerste Kerstdag niet blogde en dat ik me er vandaag met een jantje-van-leiden van afmaak. Want ik baal als een stekker dat ik tussen Kerst en Oud & Nieuw geen vrij heb gevraagd.
~~~
Bron afbeelding: Goodreads